Vrijdag...

Varen we naar Luik

Goud...

Donderdag 30 juli, Kanne

Ondanks dat gisteren Jaap bij terugkomst rondje boodschappen Maastricht vertelde dat de heuvels flink wat power van onze fietsen vragen, zijn we ’s middags een poging gaan doen een van de knooppunten fietsroute te doen. Maar zoals vaker vertoond, in het begin gaat het prima, alle benodigde info wordt steeds weer gevonden en dan ineens gaat alles mis. Dan dolen we maar wat rond en hoe we ook kijken en discussiëren met elkaar (?!) gaan we meestal, ook nu, dezelfde weg terug. Een andere oplossing hebben we niet. Het is hier prachtig en dit vanaf twee richtingen (ahum) bekijken, is geen keer teveel. Tussen, nog van die in mijn herinnering dan, ouderwets korenvelden. Volle dikke aren. Rijp voor de oogst. Ik blijf het altijd als een van  mijn liefste jeugdherinneringen zien. Op een stokoude dorsmolen stond ik als beginnende puber tussen die bruingebrande jongens schoven in een dors luik te stoppen. Een houten dorsmachine die, nog via  leren riemen aangedreven,  aan de ene kant blokken stro en aan de andere zakken graan leverde. Ik verdiende daar flink wat zakcentjes mee. Wat ik daarmee deed? Uitgeven op de kermis in die tijd. Ook leuk….

Een prachtig tafereel rond dat dorsen eigenlijk. Grote houten wagens volgeladen met schoven graan netjes in rij, nog met van die stevige knollen met sokken ervoor. Bergafwaarts met luid piepende, bijna krijsende remmen waren ze gearriveerd. Dit geluid was zo bepalend voor me, dat het bijna als muziek in mijn oren klonk. Een synoniem voor gezelligheid. Dagenlang zag je ze uit de velden in de omgeving rond het dorp komen. Tientallen. Mijn grootouders hadden daarbij een klein winkeltje waar allerlei versnaperingen verkocht werden. Onder andere ijskoud bier. Bavaria, geloof ik. En vlakbij  een station. Ook nog. Er was altijd veel te doen daar. En was het in mijn herinnering toen prachtig weer, altijd snikheet, dus veel aanloop bij de winkel en dus heel veel gezelligheid.

Zo stond ik te mijmeren in de …..regenbui die daar kort opvolgde. Eentje! Net op tijd om nog achter een dikke boom kunnen schuilen. Maar wat was dit heel even “een gouden moment” ….

Belletje...

Dinsdag 28 juli, Eisden (Maasmechelen)

Achttien graden binnen. Kachel aan. Koffie onderweg. We maken vandaag een slow start. Ook Tommy dacht er vanmorgen zo over. Hij wilde zelfs niet wandelen. Heel bijzonder. Vindt het blijkbaar buiten ook maar niks. Ligt nu lekker te soezelen in zijn eigen mandje. Af en toe een oog open, tenslotte weet je maar nooit wat er in je buurt kan gebeuren, nietwaar.

 Buiten flink bewolkt, ziet er regenachtig uit. Is ook voorspeld voor vandaag. We gaan deze plek wel voor een andere  inwisselen. We weten nog niet precies waar. De Zuidwillemsvaart verder op. Dan het kanaal Briegden-Neerharen met twee pittige sluizen, allebei zo’n meter of acht verval, dan het Albertkanaal op. Naar Kanne. Dit moet een mooie haven zijn, volgens velen. Of we leggen aan bij iets er tussen in. We zien wel.

Af en toe wordt er flink aan ons scheepje ‘getrokken, de aanwezige wind is soms behoorlijk heftig. “Slecht weer om te varen”, mompelt Jaap. Misschien vertrekken we wel helemaal niet vandaag……

Woensdag 29 juli, Kanne

Uiteindelijk, ik geloof dat het kwart over tien was, zijn we toch vertrokken. De lucht was donker en het waaide nog stevig. Ergens in mijn achterhoofd rinkelde, tijdens het varen, er een belletje en gaf aan dat er ‘iets’ was met de twee komende sluizen. Neerharen en Lanaken, beide met een 8 meter verval. Het verval, dat is normaal gesproken geen probleem. Wat was het dan? Dit voorgevoel klopt altijd. Bij aankomst stond de sluis al gereed voor ons.

Zo te zien is de recreatievaart er zelden aanwezig en lijkt zelfs ook een beetje onwelkom. De wachtsteigers zijn zwaar begroeid met planten van een meter hoog en op het moment dat je de sluis invaart zie je wat ik bedoel met onwelkom. Onder elkaar drie bolders in de muur, dus onderlinge afstand geschat op drie meter. De onderste begint op een meter boven het wateroppervlak, dus daar floept je lijn snel vanaf bij het stijgen, zoals in dit geval. En de volgende bolder ver en onbereikbaar boven me. Dus zolang mogelijk wachten en dan via gebarentaal naar de schipper Jaap, lukt het om een lijn, wel na een fiks aantal pogingen, naar de volgende bolder op te gooien. Geen achterlijn? Die kan je alleen op zo’n meter of 30 afstand in de muur vast maken. Zie je het al voor je met een schip van elf meter? Gaat dus niet. Met vlakbij de trap als uitwijkmogelijkheid als de bolder onbereikbaar blijft, schoven we omhoog. Jaap moest af en toe flink bijsturen en dan is de trap voor zo’n actie geen optie. Of je lijn verschuift dan en komt vast te zitten of je moet met de hand de boel afremmen. Bijna bovenaan gekomen ben je ineens wel  heel erg blij met die trap…..op de wal staat namelijk helemaal geen BOLDER. Niets om vast te maken. Ja een eindje verderop, maar dat is helemaal beneden niet in te schatten, dat zie je pas als je boven de walkant uit kan kijken. Misschien dat op korte termijn een anderhalve meter pikhaak voor het omhoog gaan de oplossing biedt. Moet je hem wel ergens kunnen vinden, uh kopen natuurlijk ……En zo bleek dat belletje geheel terecht! We waren ingeseind……

De Zuidwillemsvaart en kanaal Briegden- Neerharen waren ondanks het sombere weer nog leuk om te bevaren. Maar het Albertkanaal, wat een dooie boel! Jaap vindt dat van niet. “Heerlijk”, roept hij, “lekker breed water”. Ik heb het Albertkanaal nooit aantrekkelijk gevonden. Nou helemaal niet, er voer bijna niets. Ik geloof 1 vrachtschip te zien, verder niks. En recreatie al helemaal geen. Als je ziet hoe het kanaal gegraven is, dan petje af. Links en rechts hoge wanden met een patroon van boorgaten waar ze dynamiet in stopten om een vaargeul te kunnen maken.

Zonnencellen doen hun best, hoeft niet, want we hangen aan een draadje

Uiteindelijk werd het toch Kanne als verblijfplaats, tussendoor zagen we niet iets wat ons trok om er vast te maken. De haven hier ligt mooi in een heuvelachtig landschap. De ingang was even mikken, ziet er smal uit, maar is het niet en nu liggen we mooi aan een graskant waar Tommy al een paar keer flink uit zijn bol ging. Hij vindt er fantastisch. Eindelijk een mooi veldje om er te kunnen rennen (met Jaap achter hem aan).

En…de zon schijnt! Vanmorgen 12 graden buiten! Binnen toch maar even de kachel aan gestoken.

Warm, koud, warm...

Maandag 27 juli, Eisden (Maasmechelen)

Somber buiten. En koud! We hebben zelfs de kachel aangezet. Zo lig je te smoren van de hitte en nu dit. Niet uit te leggen.

Vannacht zijn we ruw gewekt door het geluid van wringende stootwillen en zingende lijnen. Er werd flink aan ons schip geschud. Een vrachtschip, halfgeladen, voer in hoog tempo ons voorbij. Iets wat de schippers tot nu toe niet deden, steeds gas terug nemen en na de haven weer full speed geven. Deze had zeker… haast! Na een kleine inspectie bleek alles nog prima in orde te zijn, maar om een volgende passage de resultaten van zo’n racer nog beter op te kunnen vangen, heeft Jaap er toch maar een lijntje bijgezet. Je wordt wel raar wakker van zo’n gebeurtenis. Je denkt dat er een soort vloedgolf voorbij komt. Slechts 1 vrachtschip, meer niet. Niet leuk wakker worden, gelukkig weer snel ingeslapen.

Als we naar de bramenstruiken kijken, ook hier weer, hebben ze het slecht gehad dit jaar. Allemaal verschrompeld door watergebrek. En ik maar die tientallen jampotjes sparen om ze te kunnen vullen met bramensap. De laatste jaren met weinig succes. De enige die er wel lekker uit zien, ja ze zijn er echt, die groeien aan de kademuur, vlak boven het

wateroppervlak. Onbereikbaar! Treiterend, eigenlijk. En nog van die hele grote ook!

Verder is het hier best wel rustig en easy liggen. Niet alle ligplaatsen zijn bezet. Sowieso weinig pleziervaart overal. Niet verkeerd, zeggen we tegen elkaar. Blijven voor ons de leukere plekjes nog steeds bereikbaar. Het ziet er redelijk groen uit hier, alleen dan moet je niet achter in het struikgewas kijken. Wat is het daar ongelooflijk smerig. Een grote vuilnisbelt van afval en volle plastic zakken. Vroeger stond hier een container, dachten we. Weg bezuinigd? “Fraaie” oplossing zo….. Tommy is er niet-weg-te-slaan. Alles MOET besnuffeld worden. Verschrikkelijk! Gelukkig dat hij altijd wisselt van wandelrichting en kon Jaap nu de andere kant op, de kant op waar (voorlopig) nog geen troep ligt. Ik weet dat in België ze heel streng zijn met het vuil scheiden. Misschien weet men in havens, zoals deze, daar geen oplossing voor en laten ze het de recreanten het zelf maar uit zoeken. En zo begint onze boot weer een beetje op een vuilnisboot te lijken, wij gooien namelijk die zakken nooit de natuur in, maar blijven zoeken tot we wel een vuilcontainer vinden. Ooit voeren we weken met wel ZES zakken vuil, dat was in Frankrijk. Jaren terug. Zit hier niet om verlegen, maar wat moet dat moet. Gelukkig is het lang zo ver nog niet.

Lekker even niksen...

Zaterdag 25 juli, Bocholt

Regen, storm en een klein beetje onweer tot  nu toe. 20 Graden buiten. Binnen? Lekker warm en gezellig. Met koffie! Om ons heen gebeurt weinig. Menig gordijntje is nog niet weggeschoven. Alleen zie je af en toe iemand met z’n hondje wandelen. Tja die hebben geen “toiletbak” aan boord zoals wij. Want Tommy heeft kijkend naar buiten nog geen moment aangegeven dat hij zoals iedere ochtend ook naar buiten wil om te plassen. Nee, deze keer toch maar op de bak en dan gauw verder slapen op de bank.

Jaap doet intussen zijn wekelijkse financiën en ik zit zo maar wat voor me uit te filosoferen. Ik denk niet dat gezien het voorspelde weer dat we veel lichaamsbeweging zullen hebben vandaag. De was hebben we gisteren gedaan en ligt allemaal weer ‘keurig’ in de laden en boodschappen voor de komende week zijn ook al in ‘huis’.  Laat de storm maar komen…..Code Oranje, toe maar.

Zondag 26 juli, Eisden (Maasmechelen)

Vandaag redelijk vroeg, half tien in de ochtend, weggevaren uit Bocholt. We wilden wel weer eens iets anders om ons heen zien. Het is een prima haven, daar niet van maar na vier dagen vonden we het wel genoeg. Bovendien je ligt er tamelijk opgesloten, links en rechts schepen  naast je. Wil je wat van de omgeving zien, moet je naar het bovendek. Daar was gisteren geen sprake van natuurlijk, met die weerswaarschuwing van code rood. We hebben van die getoonde narigheid, wat een ellende was er te zien op de tv, niets gemerkt. Ja het woei af en toe stevig en er viel ook behoorlijk wat regen. Verder geen geschud of getrek aan lijnen.

Nu schijnt lekker het zonnetje en de temperatuur is aangenaam. Ietsje teveel aan koude wind. Verder prima weertje.

Ook hier weer gesproken met havengenoten. Je vaart zo lijkt het allemaal in het zelfde gebied. Vroeger gingen we naar Frankrijk, ook zij maar nu wat ouder, strammer blijven we in de buurt en kiezen we voor minder sluizen. Wat ook blijkt dat kinderen en kleinkinderen ook vaker even langs wippen, zo hoorden we van hen. Het is ook niet zo ver van Nederland. Twee drie uurtjes van de Randstad. En dat alles bij elkaar maakt dat we in Noord België en Zuid Limburg rond blijven schooieren. Wij hebben overigens nog steeds het plan om richting Dinant te gaan. Via Charleroi terug of heen om een fotosessie te maken van vervlogen tijden. Of te wel industrieel erfgoed.

Verder hebben we nog weinig gefietst, ik hoop dat we van uit deze haven dit nu wel kunnen doen. Het is zo mooi hier. En de fietspaden zijn werkelijk schitterend. Ruim, rustig en vaak alleen maar groen om je heen. Gewasvelden, weilanden en prachtige bossen. Puur genieten…

Verrassing...

Vrijdag 24 juli, Bocholt

Zo kabbelt het leven voort en dan plots geloof je je ogen niet.

Zit ik nou te dromen?

’t Lijkt wel of, onze schoonzoon hier in de haven langs de kade in onze richting aan komt lopen. Dat kan toch niet waar zijn? En toch was het zo! Wat een verrassing, niet lang daarvoor had ik Jacinthe gesproken en die dacht dat zij tweeën  ook wel eens bij ons hier Bocholt geweest waren. Overigens was dit niet het geval.  En dan ineens in het verlengde daarvan, sta je Bram in “levende lijven” te knuffelen. Wat een heerlijke samenloop van dingen.

Hier wordt naar een oplossing voor het 'Voicemail-probleem' gezocht.
(Overigens, ik heb het vandaag kunnen 'uit' vinden en is dus opgelost!)

Verder gebeurt er eigenlijk niet veel. Misschien dat een vreemde ontmoeting, afgelopen dinsdag met een man in de haven van Maasbracht, het vertellen waard is. Hij informeerde wat je allemaal nodig hebt aan papieren en dergelijke in België en Frankrijk. Uit nieuwsgierigheid  vraag je natuurlijk aan zo iemand waar de reis dan heen gaat.

Zuid Frankrijk!

Kanaal du Midi?

Oh dat weet ik niet. De eigenaar van het schip heeft me dat nog niet verteld.

Op de grens van Nederland en België informeren wat je aan documenten nodig hebt klinkt toch niet normaal? Ze kwamen uit Noord Nederland en hadden dus al een behoorlijk stukje gevaren. Zo vers waren ze niet meer…. Hij, die vreemde man, was een soort ingehuurde kracht om een echtpaar Duits-Frans daarheen te brengen. Zelf zat hij vaak alleen aan boord, het echtpaar in geen velden of wegen te zien.

Zaken doen, zei hij dan.

Toen we vertelden wat een Frans vaarvignet kostte, schrok hij behoorlijk. Leek bijna of hij dit uit eigen zak moest betalen. Nog vreemder reageerde hij op onze uitspraak over Douane. Niet dat we die ooit gezien hebben in Frankrijk tijdens onze vaartochten, alleen het woord viel zomaar ergens in dit gesprek. Maar zijn reactie was licht panisch te noemen. Natuurlijk lieten wij tweetje onze fantasieën vanaf dat moment er lustig op los gaan. Uiteindelijk houden we het erop dat hij niet alleen een boot met een echtpaar naar Frankrijk brengt. Waarschijnlijk nog meer aan belangrijke waar….. Overigens het schip zelf zag er niet uit. Veel achterstallig onderhoud. Gek verhaal eigenlijk.

Morgen blijven we nog hier in Bocholt en dan gaan we zondag weer een eindje verder. 

Dongelen...

Vroeg vertrokken gisteren uit Maasbracht. Negen uur! Zelden vertoond. Maar met die hitte is het in de ochtend wat koeler tijdens het varen. Dus aangenamer en minder slopend. We zouden tenslotte een flink eind willen varen die dag. Is ook gelukt zelfs de sluizen en bruggen werkten prima mee. Even over drieën arriveerden we in de haven van Bocholt. Zo te zien nog redelijk veel lege boxen. Even hadden we het nog over om door te varen naar Bree, ook een leuke aanlegplaats, maar hier was plaats voor ons en wie weet daar niet. En aan het eind van de dag moet je deze gok niet willen nemen.

Geen vrij Internet hier. Ik heb het idee dat er steeds minder vrije netten beschikbaar komen. Men wordt voorzichtiger en schermt zijn spulletjes steeds beter af. Wel zo slim, maar niet zo fijn voor ons als bootvaarders. Gelukkig is de Aldi dongel hier (België) goedkoop (slechts 8 euro voor 1000MB), vergeleken bij Nederland dan (daar 20 euro voor 750 MB), en je hebt niet alleen meer MB’s (1000 ipv 750)  tot je beschikking maar je kan ook onbeperkt bij kopen. Dit laatste is in Nederland niet binnen een maand mogelijk. Wij hebben daarom daar intussen meerder kaartjes die we wisselend gebruiken, ze zijn bij ons als het even tegen zit binnen 14 dagen op! In België waardeer je gewoon even tussendoor op. Als je maar betaald.

De dagen kabbelen rustig voort. Zo voelt het althans. Mijn heup plaagt me zelden, waarschijnlijk vanwege de temperatuur en verder leven we als twee echte pensionada’s. Komt ‘t (wat weet ik niet) niet vandaag, dan komt het morgen….zoiets dus. De techniek laat ons wat bootzaken betreft niet in de steek, het zoemt, pruttelt, puft vrolijk voort. Over computer zaken zullen we het maar niet hebben. De Router ligt nog steeds ver in een vergeten hoek en de dongel voor Windows 8 zal ook wel gepensioneerd worden…. De leverancier heeft nog steeds niet op onze vraag gereageerd. En zo is de nieuwe laptop met windows 8 gedegradeerd tot digitale kaartlezer en het oudje met zeven, staat regelmatig zijn best te doen met zowel de grote antenne als de oude dongel om te kunnen Internetten. Te gek voor woorden. Ben blij dat ik deze ter vervanging zo gekoesterd en alle programma’s steeds ge-updated heb.

Klussen...

Maandag 20 juli, Maasbracht

Om elf uur verlieten we met weemoed de haven van Herten, de Rosslag. Richting Maasbracht. Daar in die haven wilden we diverse klusjes doen. Jaap wat aan de techniek, het “geruis en gestotter” van het stromende water teniet doen, ’t leek soms als of de watertank voortdurend bijna leeg was. En ik wilde het nieuw geleerde, de Wifi-router starten met een andere hotspot. Jaap zijn actie lukte prima, de mijne van geen kant. De hele middag van alles geprobeerd maar er is of te weinig ontvangst of ik doe het gewoon weg niet goed. Ik denk het laatste. Ook het moment dat er twee lichtjes moesten branden op de Router brandde er maar een en toen heb ik het opgegeven. Gek werd ik ervan. “ Is niet mijn ding”denk ik.  Maar gelukkig hebben we nog de Dongel van Aldi….

Intussen zagen we ook dat deze haven enorm geliefd is bij de watersporters. Je moet er zeker niet aan het eind van een middag aankomen, dan zijn alle fatsoenlijke plekken reeds in bezit genomen.

 

Vandaag, dinsdag hebben we besteed aan leuke hebbedingetjes te kopen, onder andere (Let op: DieuwkeJ) een Tomado hakker. Geweldig vond ik dat apparaat. En zag nu ook wat je er allemaal nog meer mee kan doen.  Vooral dat tot moes slaan, geweldig met fruit. Wordt meteen een sapje voor in de yoghurt …En ook het fijnhakken van nootjes voor over een gerecht levert geen wegspringende stukjes meer op. Wordt altijd een beetje een bende als ik dit moet doen. Verder hebben we onze serie haken voor het ophangen van wandelstokken dierenriemen, jasjes, en verder onbestemde artikelen uitgebreid. En servetringen met ankertjes erop aangeschaft. Was dat nou allemaal zo verschrikkelijk nodig? Nee maar na zo’n k….dag gisteren had ik wel eens zin in iets gezelligers dan alleen weer voor de zoveelste keer de koelkast vullen met etenswaren. Wat we trouwens vandaag ook hebben gedaan.

Morgen gaan we naar België. Bree of Bocholt. Een schippersdag waarschijnlijk. Een heleboel uurtjes varen….

Voorbij...

Vrijdag-zaterdag-zondag 19 juli Herten-Rosslag

Zondag. Half vier iedereen uitgezwaaid. Twee uur rijden naar Voorschoten en daarna 's avonds nog een halfuurtje Hillegom. De week oefenen van hoe gedraag je je als grootouder, is weer voorbij. Wat  jammer, wij zullen die twee, Pepijn en Floris behoorlijk gaan missen de komende tijd. Het gebabbel, gekibbel, gescharrel op een paar vierkante meter slechts, heeft wel wat. Soms voel je je oud en dan speel je weer de eeuwige onschuld..Iets zoals we dat toen wij  net oud als zij waren, ook deden. Of tenminste wilden doen. Het weer heeft ook aardig meegewerkt, de meeste tijd dan. Donderdag en Vrijdag waren wat te warm, maar om daardoor 's avonds laat nog kunnen genieten van de koelte op het achterdek met je kleinkinderen, is goud!  Verder hebben we Petangue, Yatzee, Mens-erger-je-niet  en Triominos gespeeld, waarmee de jeugd het niet altijd won van de oudjes. Alleen de Paarse pion van het Mens-erger-je-niet spel is bewezen rijp voor de sloop. Een ieder die daarmee speelt zal verliezen.....Deze keer weer eens keihard aangetoond. Verder won de jeugd met Yatzee en verloor van de oudjes met Petangue spelen (Een soort Jeux de boules) . Het vissen leverde geen winnaars of verliezers op, of het zou de VIS moeten zijn, die won van de mens. Wij wilden van die grote, en vingen alleen maar het kleinste grut!

Zaterdag. Als een van de bijzondere hoogtepunten is hier te noemen, het fietsen met zijn vieren van de haven in Herten naar de Jumbo in  Roermond. De 'jongens' voorop en 'moeder-de-gans-Frie ' achter ze aan. Floris en Pepijn op geleende haven-fietsen, die 'een-stom-stuur' hadden, losse handgrepen, speling in het stuur (?), je kon er prima achtjes mee draaien, geen handremmen maar een terug-trap rem, en last but no least geen versnellingen. Erger kon bijna niet.

Na afloop van de Jumbo sessie tot slot nog een heerlijk ijsje. Zelfs voor Frie, een sorbet frambozenijsje. Nu was die ijswinkel in Roermond namelijk wel open. En die fietsen, waren die echt zo gevaarlijk? Nee, maar die twee beleefden het als terug gaan naar het jaar nul.... Zo fiets je tegenwoordig toch niet meer, hartstikke antiek!

's Avonds kwamen Bram en Jacinthe naar Herten toe om deze week af te ronden met een gezamenlijke BBQ. Wat ook prima lukte. Met onze Cobb bij hun tent lekker kokkerellen. En natuurlijk ook een lekker whisky-tje drinken, iets wat Jaap maar weinig heeft kunnen doen deze afgelopen weken. Geen drankvriendje aanwezig....

Herten, de Rosslag

Half twee, terug bij vertrekpunt. Het is weer bakken in de zon.....................Quelle temperature...Maar wat voelt dat prettig aan!!!

Woensdag 15 juli, Zuidplas

.

Het Roermond rondje was gezellig, de Magnums smaakten prima zo te horen en te zien. Het leuke ijszaakje vlakbij de haven was (nog) dicht jammer genoeg.  Dus werd het deze instant.

Verder bestond de dag uit het vissen en verbazen over de hoeveelheid grondels die hier zijn. Geen momentje rust of de volgende moest er al weer afgehaald worden. Het was een histoire se repete van gisteren. Alleen de omstandigheden waren wat aangenamer, uit de wind naast de boot op de steiger en geen drup regen.

Ik, Frie heeft een zwengel gegeven aan de techniek verbetering van onze antennes. Onze communicatie met de buitenwereld wordt hiermee een stuk prettiger en in ieder geval veel  goedkoper. Pepijn was haar steun en toeverlaat en al snel hadden we de router aan de gang.

De nieuwe dongel moet nog even wachten, de uurtjes die we aan deze router actie besteedden vonden we voor die dag wel genoeg. Computer zaken nemen al gauw uren in beslag. En is dan voor de rest van het gezelschap heel ongezellig.

Vandaag gaan we voor de derde keer de Linne Sluis door, nu omhoog. Steeds vier meter naar beneden of naar boven. Maar deze sluis is vrij easy, moet je wel de juiste bolders bij de sluisdeuren kiezen. Daar zijn de onderlinge afstanden goed en makkelijk te overbruggen.

Vanmorgen een rustige start gemaakt. De telefoons waren leeg, die lagen aan het 'sap' en om te lezen wat het weer gaat doen moest de TV aan. En zo lag opa met twee kleinzoons lui de informatie tot zich te nemen. (ahum). Zo te zien gaan we het goede weer tegemoet. Vandaag redelijk, en de rest van de week lekker warm.

  

's Middags hebben de heren nog een poging gedaan om wat grotere vissen te vangen, groter dan die eeuwige 10 cm grote grondels van eerder in de Zuidplas etc.. Niet gelukt. Wel een boom gevangen........

.

Donderdag 16 juli, de Plas

Heet. Dus moest de watervoorraad  Saskia op peil gehouden worden. .Dat kon alleen via de dichtstbijzijnde Lidl, alleen daar is dit te koop. 15km  naar Heythuysen en 15 terug. Floris heeft zich 'opgeofferd' en is op de fiets van Frie samen met Jaap de winkel gaan 'overvallen'.  Zwaar beladen kwamen beiden na een uur of twee terug. Ik weet niet met hoeveel kilo's ze waren, toch gauw ruim 20 per fiets, denk ik. En dat fietst erg wiebelig en dus een beetje onstabiel. Niet echt relaxed dus. Na de lunch moest er nog een boodschap rondje gedaan worden. We wilden hier BBQ-en. Nu meldde Pepijn zich als de tweede man voor de foerage tocht. Ook op de Electriek, maar nu naar Heel de Jumbo opgezocht. Ook geslaagd! Heerlijk hoor zo, die extra bemanning niet alleen op de boot maar ook daarbuiten. Ik zal ze straks missen, vooral vanwege de enorme gezelligheid  die het biedt. Dit gescharrel, niks moet alles mag (nou ja alles...ahum) .

Floris heeft het water in de plas hier geproefd, was heerlijk zei hij. Pepijn bekeek alles op grote afstand. Is niet zo'n waterrat zei hij..... Ook wij, Jaap en ik zijn al jaren geen water, zwemliefhebbers meer. Ja soms de voetjes erin, da's genoeg vinden we.

  

De BBQ was heerlijk, de spareribs konden beter, maar wat heb je te klagen in zo'n ambiance. De grote hitte van de zon hebben we net als in Herten vorige week een beetje kunnen tegen houden door de Tarp in dezelfde oneigenlijke vorm als toen neer te zetten. Het werd laat, en na de afwas, zoals door Floris en Pepijn steeds weer op zich genomen, zijn we gaan slapen. Nou ja proberen te slapen. Wat was het heet deze nacht.

Ik zit me af en toe te verbazen, dat ondanks dat alles een beetje overspoeld raakt door allerlei 'even-terzijde-gelegen-artikelen' we met enige hulp toch alles bereikbaar weten te houden. Een paar van die momenten zal ik hier proberen te beschrijven. Iemand roept: Het toilet papier is op" Dat betekent dat deze alleen tevoorschijn gehaald kunnen worden door in gestrekte vorm onder het dubbelbed achter te schuiven, het benodigde klepje opent, en aan zijn enkels teruggehaald wordt met buit. De toiletrol! Dat geldt ook voor allerlei artikelen, zoals geitenmelk, pannenkoekmeel, blikken soep  uit diezelfde luikjes. Of de la onder het grote bed, kussen weg  vouwen, zwaar karwij met deze hitte. en de oplaadapparatuur voor de fietsaccu's te voorschijn halen. Of, en dat in de meest vermakelijke, de klep met techniek helemaal achterin de boot openen door middel van twee messen. Er zit geen greep mogelijkheid in de deksel. Was tot nu toe nooit nodig geweest. Maar .....deze ervaringen zijn ook allemaal voor ons tweetjes  nieuw en deze bijhorende 'ontdekkingen' ook. En zeer lachwekkend soms.

Regen, Rommel en grondels...

Maandag 13 juli, Plas Koeweide (vlakbij Thorner Zeilclub)

Eens kijken of ik in a nutshell de afgelopen dagen kan samenvatten.

Zaterdag. Rond vier uur, zegt mijn herinnering, kwamen Bram en Jacinthe in Herten met de kleinkinderen Pepijn en Floris aan.

Eerst moest de tent opgezet worden voor een overnachting, de jongens zouden bij ons aan boord slapen. Het weer was uit de kunst en we hadden, vooruitlopend op de prachtige weerberichten voor het weekend, die avond een BBQ gepland.

Even overdwars dan maar....

Niet op onze bood maar bij Bram en Jacinthe bij hun tent. Zij hadden echter zoals alle keren hiervoor, verwacht dat we dit op onze boot zouden doen. Echter met die hitte en zes man op slechts enkele vierkante meters ruimte, was wat beperkter dan bij hen op het grasveld. De Tarp zou uitkomst hierin bieden. Dacht ik, Frie! Met een windkracht van 5 a 6 af en toe , schoven we met een zeil van vijf bij vijf de halve camping over, maar hem in de juiste vorm en vast ergens plaatsen, no way! Dan maar aan een hele dikke boom geknoopt, die zou niet om kunnen gaan en dan aan de andere kant flink wat lijn om het doek vast te schorren. Het leek uiteindelijk nergens op, zeker geen Tarp, maar waarom het ging kwam er zo wel. Namelijk SCHADUW!!! 

Toen moesten er nog vier stoelen, een tafel, een Cobb, borden en bestek, glazen, verplaatst worden van de boot naar de tent. Een soort volksverhuizing....Uiteindelijk het gevecht met de Tarp hadden we achter de rug, de opstelling om gezellig te kunnen eten was klaar en de BBQ kon beginnen.

En zo hebben we uren zitten smullen van het heerlijke vlees, klaar gemaakt op de Cobb. En alles met, voor de volwassenen besprenkeld, nou ja besprenkeld, met alcohol. De jeugd hield het bij Saskia. Saskia? Ja Saskia, dat is een water met een lichte prik.

Zondag. Laat pas gaan ontbijten. Uitgebreid. Het weer was niet zo uitnodigend voor buiten activiteiten, dus kwam het familiebord Mens-erger-je-niet te voorschijn. En een wonder geschiedde. In geen jaren heeft Pepijn dit spel gewonnen, slechts een keer en dan nog alleen op de boot. Wat gebeurde er nu? Hij WON!!! En we raken er nu wel heel erg van overtuigd, dat de kleur paars waarmee hij al jaren speelt, de boosdoener is. Ook deze keer verloor de paars-speler vreselijk. En Pepijn speelde deze keer met Rood. Onthouden dus.

Om vijf uur vertrokken Bram en Jacinthe naar Voorschoten en de twee jongens bleven bij ons voor de komende week. Hun eerste vaartoer kon beginnen.

Maandag. Iedereen gesopt en fris van lijf en leden, zijn we om half elf uit de haven van Herten weggevaren. Een regenachtige dag. Somber en koud leek het te gaan worden. Na een klein tochtje, en de doop van Pepijn en Floris met hun eerste sluiservaring liggen we via wat bezoekjes aan diverse plassen hier in de Plas Koeweide. Het weer lijkt intussen ietsje op te knappen. Echt zon is er nog niet te zien. In ieder geval wel droog. Misschien vanavond een eerste kampvuurtje?

Dinsdag 14 juli, Plas Koeweide

In plaats van minder werd het meer en meer regen met steeds grotere regendruppels. Niet heftig, maar je werd er wel behoorlijk nat van. Toen het even wat minder werd, en de temperatuur nog steeds lekker aanvoelde,  viel het woord vissen. Snel de hengels uit-het-vet-halen, maden aan de haakjes doen en ….  gaan. Op het moment dat de eerste maden het sop zagen, hing er al geheel onverwacht, de hengel moest nog in elkaar gezet worden, een grondel aan Frie’s haakje. De spits hiermee afgebeten, volgden er al snel 10, 20, 30 we weten het niet meer. Op een gegeven moment zijn we gestopt met tellen. Op twee wat grotere vissen, een baars en een voorn (tje) was het resultaat enorm. Ook de regen, maar door de voortdurende visacties merkten we daar eigenlijk niet zo veel van. En zo verdween het idee van kampvuurtjes maken snel met al die nattigheid.

Vandaag (Dinsdag) wordt het weer zo te zien op Teletekst niet veel beter. Misschien dat we deze dag een nuttig karakter gaan geven. Is dat nodig? Nee, natuurlijk niet. Dat gerommel aan boord voelt iedereen zo te zien zich erg senang bij. Om dat onder andere mogelijk te maken hebben twee rommelhokken gecreëerd, een voor en een waar Pepijn en Floris slapen, om alles wat in de weg ligt of achter een deur van de slaapruimte of achter een gordijn te schuiven. En zo ziet alles ondanks de beperkte ruimte er toch redelijk geordend uit.  Opgeruimd dus. De kreet: Wat je niet ziet, is er ook niet…..is hier zeker van toepassing. Prima!!!

Over dat nuttige karakter gesproken, het blijft voorlopig regenen dus gaan we boodschapjes doen. Roermond hebben we nu gekozen. Het brood en de eieren vragen om aanvulling. Ook de Pringels (schrijfje dat zo?)!

Tien over negen en de algehele sopronde gaat NU beginnen. Nou ja soppen… als je dat zo mag noemen? Tanden poetsen, Douche aanzetten, inzepen, afspoelen en Douche UIT. Net genoeg tijd om geheel nat te worden…meer is het eigenlijk niet. Maar geen Douche lijkt me erger. Hoewel…… 

Klachten?

Zaterdag 11 juli, Herten-de Rosslag

Weer ouderwets warm, zeg maar heet zoals de laatste weken wel vaker gebeurde. Bloedheet, maar gelukkig liggen we niet in een sluis maar relaxed in de haven van Herten. Een prachtige dag om al onze kinderen ( klein en groot) te ontvangen. Mooier kunnen we het niet voor ze maken. Uitgelezen sfeer om vanavond te BBQ-en. Wij hebben vanmorgen in Roermond, stief-kwartiertje fietsen naar de Jumbo aldaar, onze boodschappen voor de komende week kunnen doen, hoop dat ik alles een beetje goed heb kunnen inschatten. Zowel aan eten als aan drinken voor vier man. Voor dit weekend komt het vaste en vloeibare gebeuren dit keer uit Voorschoten. ‘t Was een beetje teveel om dat ook door onze stalen rosjes mee te laten slepen. Ze gingen nu al bijna door hun hoeven… Trouwens de koelkast is met de voorraad nu al voor de komende week strak af vol. De deur kan nog net fatsoenlijk dicht. En dat zou er voor dit weekend ook bij moeten gezien de temperatuur dit moment. Wat dus totaal onmogelijk was geworden. Maar gelukkig kunnen zij dit alles van ons overnemen en aan het einde van de middag staan ze gepakt en gezakt hier op de camping. En is dit warmte cq voorraad probleem door hen voor ons opgelost.

De staatsloterij van gisteren leverde wederom niets op, dus zullen we ook voor de toekomst creatief moeten blijven denken, een grotere boot zit er voorlopig niet in…..

Even een snelle update...

We liggen in de haven van Herten, de Rosslag. Prachtig weer, lekkere temperatuur, veel zon. De eerste was draait al en Jaap is intussen wat boodschapjes gaan doen. Rondom niet veel natuurlijke geluiden meer, zoals de afgelopen dagen, toen alleen maar vrolijke vogel fluiterijen, nu ronkende en snorrende scheepsmotoren. Weinig groen om ons heen, maar meer allerlei scheepjes van heel duur tot heel goedkoop. Gelukkig wel een vrij Internet, dus lekker alles kunnen bekijken op Facebook over wat onze vriendjes en vriendinnen zoal te melden hebben. En nu ga ik ook in de zon zitten, geen vitamientjes D uit een potje, maar de enige echte natuurlijke opdoen.

Multitasking...

Woensdag 8 juli, de Plas na Sluis Panheel

Na een stormachtige nacht, de wind gierde rond ons schip, vijf lijnen waren blijkbaar genoeg, want schudden dat deden we niet, hebben we redelijk tot goed kunnen slapen. 't Voelt altijd een beetje unheimisch met zulke geluiden.

Vanmorgen redelijk vroeg vertrokken, richting de Plas. Even na Sluis Panheel. Het was er UITGESTORVEN. Slechts twee scheepjes, natuurlijk Duitsers zouden we haast willen zeggen, dat zijn altijd van de diehards, anders niemand. Ja wij. En dus keuze te over. We zijn helemaal achterin gaan liggen, een beetje in de luwte. Intussen begon het behoorlijk te regenen en heb ik dus eindelijk mijn Fotoboek van deze reis een flinke update kunnen geven.

Nog iets bijzonders meegemaakt vandaag? Nou niet echt. Daar was deze trip ook te kort voor. Een uurtje slechts. Of 't zou de sluis Panheel moeten zijn. De oude sluis, - de nieuwe heeft drijvende, maar kiezen mag niet- heeft alleen vaste bolders. Ze zijn moeilijk te behappen. Jaap koos voor de trap en ik voor de beugel op kade. Iets anders is daar niet, daaronder moet dan wel ergens tijdens het zakken een bolder in de muur te voorschijn komen. Gebeurde ook, maar zonder  'ho-houder' aan de bolder. Dat betekent dat je lijn pas blijft zitten, als je er onder hangt. Daarvoor glijdt hij er gewoon vanaf! Jaap had gemeld dat hij niet met de boegschroef kon bijspringen. En ik dus de lijn van de ene bolder naar de ander overhevelen kan, pas op een heel laat moment. Je moet wel ontzettend snel zijn in alles want anders lig je plots 'vrij' in de sluis te dobberen. Ik koos voor het gebruik van twee lijnen.  Dus in rap tempo wisselen van lijn naar lijn! Die vereiste lange lijnen zitten je dan wel voortdurend in de weg, of je moet ze met meters in het water laten zakken. Geen oplossing dus. In hoogtempo om een bolder op je eigen boot gooien terwijl je de andere langzaam door een van je handen laat glijden. En dat zo van bolder naar bolder zakken. Tot bijna negen meter. Hoezo multi-tasking? Op je 73^ste!

En 30 meter lijnen gebruiken, lijkt me ook geen optie....

Gelukkig liet de temperatuur van vandaag deze korte maar heftige activiteit toe, en was het 'zweten' niet al te erg. Je moet er toch niet aandenken dat je dat met 30 graden staat te doen?

Tanken en gasfles ruilen hebben voor ons uit geschoven....

Problemen? Geen problemen

Wat wij zagen gisterochtend bij het wegvaren uit Tilburg, dat wastoch wel iets heel bijzonders. Althans in onze ogen. Kwalletjes met een doorsnede van 2 tot twee en een halve centimeter. Dansend door het oppervlakte water dreven ze met de stroom mee.

Terugkomend op die misère met sluis IV. Drie en een half uur later kon de brug geopend worden en konden schepen die er in lagen naar buiten en wij erin. Intussen hadden we op de PC pagina 722 bezocht en zagen dat niet alleen deze sluis gestremd was maar tevens nog een brug op onze route voor die dag. Heb je de een 'verwerkt' krijg je de volgende.

Maar gelukkig was dat probleem voorbij toen wij daar arriveerden.

Ondanks deze tegenslagen arriveerden we toch nog deze dag in Aarle Rixel. Zes uur in de avond en konden we vastmaken. En er was ook nog net plaats genoeg voor ons.

Overigens lazen we op Teletekst dat in die zelfde tijd er 10 sluizen en drie bruggen gestremd waren. Allemaal wel dezelfde dag gerepareerd maar wel vreemd. Wij geven de hitte van de laatste dagen hieraan de schuld. Wat zou het anders kunnen zijn?

Vandaag verder geen problemen gehad. Alles deed het zo te zien prima. En dan konden we na zeven uur varen nog steeds zeggen.

Morgen diesel tanken, gasfles kopen en de lege in leveren en dan naar de Slag. Een mooie plas waar we hopen een mooi plekje te kunnen vinden. Ook om te vissen? De hiervoor bestemde vette maden heeft Jaap kunnen kopen bij sluis 15.

Onweer hebben we vandaag ook niet gezien, terwijl de voorspellingen dit wel aangaven, maar meer dan tien spetters hebben we niet gehad.

FF wachte...

Maandag 6 juli 2015, op weg naar…

Wij dachten vanmorgen, toen we om negen uur vertrokken, op naar Aarle-Rixel! Wel via een schippersdag, dus heel veel uren aan een gesloten varen. Dat werd wel heel iets anders. Ten eerste zaten de bruggen voor geen meter mee. Wat de oorzaak was, geen flauw idee. Hoorden ze ons niet? Wilden ze ons niet horen? Ja we kregen zelfs op ons donder voor iets wat we juist niet gedaan hadden. Door groen/rood varen. Enz. En als klap op de vuurpijl, aangekomen bij Sluis IV – he he- is het bedienings-mechanisme van de brug kapot. De sluis staat open en daar ligt al uren een schip in te wachten. Redelijk gerieflijk. Wat wij aan deze kant niet bepaald kunnen zeggen. Geen officiële aanlegplaatsen voor de recreatievaart. We doen het er maar mee.

Dat scheepje in  de sluis, die zijn uitvaart wordt verhinderd door die dezelfde ´vastgeroeste´ brug. En wij ervoor met een zestal schepen klaar om er in te mogen gaan. Ze, de sluiswachters – Centrale Post Tilburg – heeft geen flauw idee wanneer het probleem opgelost is. Er wordt aan gesleuteld …. Probleem nog niet gevonden, dus niets nog opgelost.

Intussen is het in de stuurhut 32 graden. Gelukkig met af en toe een vrolijk windvlaagje. Heel even en heel kort. 

Heet, heter, heetst!!!!!

Vrijdag 3 juli, Terheijden

Boodschappen doen. Water etc hadden we reeds gisteren bij Lidl gehaald. Wat een heerlijke ervaring zo van die vreselijk warmte in een gekoelde ruimte te stappen. Bij Jumbo vandaag was dat niet anders. Meestal kies ik voor een hele week allerlei gerechten uit, waarvoor we dan de bijbehorende spulletjes halen. Nu een andere procedure gevolgd. De hele komende week blijft het warm tot heet, dus vele variaties voor het maken van diverse salades,  ingekocht.  Wie heeft er nou zin in warm eten met dit weer. Al hebben we het koken binnen naar het achterdek buiten verplaatst. Verleidt ons dit niet meer dan slechts wat eitjes  daar te koken bijvoorbeeld.

Omdat we wederom een borrel-eet-afspraak met Dieuwke en Aad hadden voor deze dag,  hebben we gekozen voor bij hen in de tuin en niet bij ons aan boord dit te doen. Daar uit de zon en met wat wind. Zaken die door de ligging van onze boot in de haven niet mogelijk zijn.

Nog een kleine verrassing gistermiddag, Bram kwam even langs om een glaasje Cola te komen drinken.

Zaterdag 4 juli 2015, Terheijden

Afgelopen twee dagen was het afzien. Boven op het achter dek en dan ook nog varend gaat het prima, maar zo zit je en moet je dingen doen, dan zou  je eigenlijk het liefst willen blijven zitten.

Om 10 uur vrijdag vertrokken we van uit de Dode kikvorskil richting de Helsluis de Merwede op. Het kleine sluisje verliep vlotjes, verval pakweg 30 cm, en op naar het grote water. Voor Jaap prima, maar voor Tommy niet. Golven vindt hij maar niks, maakt hem zeer onrustig. Miauwen dat doet hij een poosje, en daarna blijft alleen het hijgen over. Tong in een krul en af en toe bijna hyperventilerend ondergaat hij de reis. Gelukkig is dat na een uurtje of wat voorbij en gaat hij ergens op een wat koelere plek liggen te slapen.

Biesbosch sluis gaf ook geen problemen. Ook maar een klein stukje omhoog. Vrolijk keuvelend voeren we het Steurgat over, tot.........zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzoef, we vast kwamen te zitten. EFFE niet opgelet en ... tja, de juiste vaarroute, staat als RODE lijn op de kaart zeer duidelijk aangegeven, niet gevolgd. Langzaam in zijn achteruit en corrigeren, en weer verder.

Ook de Marksluis, ging soepel, we lagen als eentje in de sluis.

Terheijden half vier. Vijf en een half uur varen, was langer dan gedacht, beetje verkeerd ingeschat, veel tegenstroom gehad? We weten het niet.

Terheijden het plaatsje waar Dieuwke en Aad wonen, we hadden daar dus die borrel-eet afspraak. In hun geheel gerenoveerde tuin - in een tuinarchitect waardige uitvoering - hebben we daar de avond doorgebracht. Veel koude wijn, voor mij vooral veel water plus voor een ieder een heerlijk salade a Nicoise, kwamen we deze avond zeer relaxed door.  Laat, te laat voor ons, tegen twaalven stapten we op onze elektrisch "ros"  en zochten we onze boot cq bedjes op.

De nacht werd heerlijk koud en het slapen ging hierdoor ook prima.

Onze tocht voor vandaag (zaterrdag 4 juli) is gericht op Tilburg. De watertank zit intussen ook weer vol en Jaap gaat  nu wat verse broodjes en aardbeien halen. Voor de lunch van vanmiddag.

Overigens de afgelopen nacht was het slecht slapen. De temperatuur om dit een beetje gerieflijk te kunnen doen, was er niet. Ik in ieder geval heb behoorlijk liggen "spoken" .

Kwart voor elf vertrokken we uit Terheijden. Alles wees er op dat de reeds voorspelde hittegolf er aan zat te komen. Redelijk snel was het al boven de dertig graden in de boot. Varen en zitten op het achterdek buiten, ging prima maar in diverse sluizen ..... bloed en bloed heet. Dan sta je stil en met mijn witte pet als een piraat achterste voren op tegen een zonnesteek, onderga ga je het maar lijdzaam.

Marksluis. Alles bij elkaar duurde het een half uur vanaf aanmelding - is het nou met 18 of 84 op de marifoon?- tot het uitvaren ervan. Op naar de volgende.

Sluis 1, 12 uur. Acht meter omhoog. We moesten jammer genoeg 20 minuten wachten voor we er in mochten. Geen zuchtje wind en maar puffen, wel onder onze Bimini dus schaduw gelukkig. 12 uur 20, we mochten naar binnen. In de sluis zochten we meteen de schaduwkant op, in dit geval aan Bakboord zijde, en daar voelde je de hitte niet zo. Onze lijnen van bolder naar bolder lepelend, schoven we langzaam maar gestaag omhoog. Heerlijk in de koelte.

Sluis II. Verval 3 meter. Ook weer omhoog. Aankomst twee uur. Konden snel naar binnen. Ik met de lijn op de tweemeter lange pikhaak in de 'ringsteekstand' staande als een lansier in gevecht, richting bolder mikkend op de wal ver boven mij. Zo'n vier meter vanaf het wateroppervlak. Ik boven op de slaaphut, dus wat afstand hiermee overbruggend, lijntje om de bolder hengelend. Ik kon het nog! In een keer raak! Drie meter omhoog en op naar de volgende, maar dan een dubbele sluis.

Sluis III. Tweemaal drie meter verval achter elkaar. Dezelfde actie procedure. En maar in die bakkende zon staan. Ik voelde me wegsmelten. Eigenlijk niet te harden. Jaap heeft het ietsje makkelijker, die staat onder de Bimini dus in de schaduw. Alles bij elkaar duurde zo'n twee en een half uur! Heftig.

Zo te zien zijn ze deze sluizen aan het moderniseren. Vlak naast sluis III wordt er flink gegraven en beton gestort.

Een klein kwartiertje later de eerste van de twee bruggen, waar na we wilden stoppen.

Tilburg. 134 kilometer van huis. Rust. Koelte aub. Die kwam er pas vannacht. Zelfs zo heftig dat slapen onder slechts een lakentje te weinig warmte bood. 

Zondag 5 juli, Tilburg

Vandaag gaan we niet varen. Begin van de middag moet volgens buienradar - gehoord via de buurman hier - dat het heftige, reeds dagen voorspelde onweer hier nu echt zal arriveren. Jaap hoorde dat en zei: "Dan gaan we of nu om 9 uur varen (het was kwart voor negen) of niet." Dus werd het NIET!

En gaan we er een klusjesdag van maken. Morgen dan maar wat meer kilometers maken, een schippersdag gelijk.....Aarle Rixel?

Hoofd koel houden

Donderdag 2 juli 2015, Dode Kivorskil

De perikelen met zenddraadverbindingen houden niet op. Windows 8 machine kan de Alfa/Realtek niet aan, en in deze contreien doet de Aldi-dongel het daar op ook niet. Misschien is dit laatste te wijten aan te weinig ontvangst, maar zeker weten doe ik niet. Nu zit ik met het oude beestje (met Windows 7) met op de achtergrond allerlei vogels die heel wat aan elkaar zitten te vertellen, zo lijkt, mijn blog bij te werken. En de post natuurlijk bekeken. Niet alleen dit oude ‘besje’ (Frie) maar nu dit oude beestje doen het nog prima.

We liggen op een prachtige stek in de reeds bloedverziekende zon. Tegen de 30 graden al, kwart voor negen.

Gisteravond was het, na een dag met 35 graden, in de slaapkamer niet alleen heet, maar ook tientallen muggen wisten ons te vinden. Gelukkig deed de “Deet” zijn werk, inclusief een rondje muggen meppen, en konden we de slaap vatten. Tot de zon weer boven de horizon uitkwam en huisvliegen hoppend over je velletje van onze transpiratie snoepten… Nog wel 1 poging met de vliegenmepper gedaan, maar meer acties doen vonden we al snel te veel. Dan overal maar een lakentje over je heen trekken en zien het zo te overwinnen. Uiteindelijk redelijk gelukt.

 Overigens heeft Jaap het GPS snoertje kunnen repareren. Natuurlijk, zou ik willen zeggen….

Buiten het geklooi met de Internet verbinding, hebben we de rest van de dag niet anders gedaan dan zitten, een beetje dutten en wat puzzelen. Voor iets anders was het te heet.

Vandaag gaan we naar Terheijden. Een uurtje of vier varen schatten we. Wel met twee sluizen waarvan we hopen dat we nu wel alles goed hebben uitgezocht.

"Zo heerlijk buiten..." luidt het liedje

Dode Kikvorskil, woensdag, 1 juli 2015

Het varen over de Dordtsche Kil was best licht spannend te noemen. Het was er druk, veel op- en afvarend beroepsverkeer. Of was het nou de Noord? Ik gooi die twee vaarwegen altijd door elkaar. Nee, ik ben niet zo van: "Ik weet precies hoe de kaart er uit ziet. Nee, ik kijk wel op de computer (als 'mens' van deze tijd) waar we precies zitten......."

Op het moment dat Jaap roept: "Gaan we via de Merwede of het Wantij," ben ik al blij dat ik die vaarwegen wel kan onderscheiden. De een is een hele rustige plek, dus genieten van de omgeving,  heerlijk om te bevaren. Dus roep ik: "Wantij" en meld aan desbetreffende sector (sector Dordt) dat we oversteken en het Wantij induiken. Leuk om te horen wat hun reactie is. Namelijk dit bv "Over 1000 meter een opvarende schip en afvarend over 600 meter twee  plus drie maal recreatie." Maar tegen de tijd dat we op bewuste plekje op  de kruising zijn, zijn we allang weer vergeten wie, wat waar zat. "Ach we zien het wel, het is voor de beroepsvaart belangrijker  dat ze weten dat wij eraan komen dan andersom". zeggen we tegen elkaar.

Lief kabbelend varen we het Wantij op, die eindigt in de Ottersluis. Een klein schattig sluisje met een verval van slechts een paar decimeters. Aangekomen....DUBBEL ROOD!

"Heb jij nog teletekst gekeken vanmorgen? Ik namelijk niet." zegt Jaap

Nee, geen moment aan gedacht, maar waarom zou ik, we zouden toch naar 's Gravendeel via de Merwede gaan?

Van 's Gravendeel in de Noord was het plots gewijzigd in een klein watertje bij Werkendam. Dat zou ook veel leuker voor Tommy zijn, kan die ook weer eens de beentjes strekken in het gras en 'omstreken'.

Enfin, Jaap gaat poolshoogte bij de sluis nemen en?

Anderhalf uur wachten en dan gaat die wel open.

Nou dat is niet zo Jaap z'n ding: wachten. Dus een alternatief gezocht. De Helssluis via de Kikvorssloot werd het. Maar halverwege er naar toe, wijzigden toch weer onze plannenmakerij. We gingen op zoek naar een aanlegplaats in de Sliedrechtse Biesbosch. Het liep al tegen drie uur, en 't zou nog uren duren voor we op ons aangestipte plekje zouden zijn.

Nu liggen we in de Dode Kikvorskil, die overigens behoorlijk stroomt. Hoe zo DOOD?

Intussen waren de temperaturen al flink tropisch. Binnen koken?

Trek in eten hadden we pas heel laat. Koos voor iets simpels, Zweeds streekgerecht. Gebakken aardappeltjes met ui, ham en spiegeleieren. Ons tweepits gastoestel voor buiten tevoorschijn gehaald en heerlijk in de koelte buiten onder onze Bimini met een licht briesje aan de 'drank' en 't kokkerellen. De vlammetjes dreigden door dat zelfde briesje uit te gaan, dus werden de aardappeltjes wel bruin (beetje te, het vlammetje moest relatief hoog staan) maar niet helemaal gaar. Vroeger zeiden ze bij mij thuis: "Warm maar niet gaar, houd je mond en eten maar!" Een uitspraak die van heel lang geleden is. Waarschijnlijk uit 'karige' tijden.

Gisteren vergeten de rest van de tekst ook te plaatsen, dus hier het vervolg

Karige tijden als toen, die kennen we nu niet meer, dus gewoon doorkouwen Frie!

Ondanks dat smaakte het toch goed. De tomatensalade hield het 'fris'.

Intussen heeft Jaap z'n eerste klusje.

Dat zit zo. Hij kiest het liefst voor de GPS muis buiten te leggen. In plaats van tegen de wand binnen in de stuurhut. Draadje door het openstaande raam en werkt alles prima. beter volgens hem. Tot.....het klapraam dicht slaat en het doorgevoerde draadje 'knipt'. Over en uit dus voor de GPS muis. Maar als met zoveel andere dingen hebben we er daar twee van, dus snel de andere er aan gehangen, en slechts een klein kwartiertje geen info verwerkt.  Zo hard gaan we nou ook weer niet, een kilometertje of zeven, dus een kleine twee kilometer niet genoteerd door de Pc. So what, op een hele reis van maanden.