Maandag 27 juli, Eisden (Maasmechelen)
Somber buiten. En
koud! We hebben zelfs de kachel aangezet. Zo lig je te smoren van de hitte en
nu dit. Niet uit te leggen.
Vannacht zijn we ruw
gewekt door het geluid van wringende stootwillen en zingende lijnen. Er werd
flink aan ons schip geschud. Een vrachtschip, halfgeladen, voer in hoog tempo ons
voorbij. Iets wat de schippers tot nu toe niet deden, steeds gas terug nemen en
na de haven weer full speed geven. Deze had zeker… haast! Na een kleine
inspectie bleek alles nog prima in orde te zijn, maar om een volgende passage
de resultaten van zo’n racer nog beter op te kunnen vangen, heeft Jaap er toch
maar een lijntje bijgezet. Je wordt wel raar wakker van zo’n gebeurtenis. Je
denkt dat er een soort vloedgolf voorbij komt. Slechts 1 vrachtschip, meer
niet. Niet leuk wakker worden, gelukkig weer snel ingeslapen.
Als we naar de
bramenstruiken kijken, ook hier weer, hebben ze het slecht gehad dit jaar.
Allemaal verschrompeld door watergebrek. En ik maar die tientallen jampotjes
sparen om ze te kunnen vullen met bramensap. De laatste jaren met weinig
succes. De enige die er wel lekker uit zien, ja ze zijn er echt, die groeien
aan de kademuur, vlak boven het
wateroppervlak.
Onbereikbaar! Treiterend, eigenlijk. En nog van die hele grote ook!
Verder is het hier best
wel rustig en easy liggen. Niet alle ligplaatsen zijn bezet. Sowieso weinig
pleziervaart overal. Niet verkeerd, zeggen we tegen elkaar. Blijven voor ons de
leukere plekjes nog steeds bereikbaar. Het ziet er redelijk groen uit hier,
alleen dan moet je niet achter in het struikgewas kijken. Wat is het daar
ongelooflijk smerig. Een grote vuilnisbelt van afval en volle plastic zakken.
Vroeger stond hier een container, dachten we. Weg bezuinigd? “Fraaie” oplossing
zo….. Tommy is er niet-weg-te-slaan. Alles MOET besnuffeld worden. Verschrikkelijk!
Gelukkig dat hij altijd wisselt van wandelrichting en kon Jaap nu de andere
kant op, de kant op waar (voorlopig) nog geen troep ligt. Ik weet dat in België
ze heel streng zijn met het vuil scheiden. Misschien weet men in havens, zoals
deze, daar geen oplossing voor en laten ze het de recreanten het zelf maar uit
zoeken. En zo begint onze boot weer een beetje op een vuilnisboot te lijken,
wij gooien namelijk die zakken nooit de natuur in, maar blijven zoeken tot we
wel een vuilcontainer vinden. Ooit voeren we weken met wel ZES zakken vuil, dat
was in Frankrijk. Jaren terug. Zit hier niet om verlegen, maar wat moet dat
moet. Gelukkig is het lang zo ver nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten