"Zo heerlijk buiten..." luidt het liedje

Dode Kikvorskil, woensdag, 1 juli 2015

Het varen over de Dordtsche Kil was best licht spannend te noemen. Het was er druk, veel op- en afvarend beroepsverkeer. Of was het nou de Noord? Ik gooi die twee vaarwegen altijd door elkaar. Nee, ik ben niet zo van: "Ik weet precies hoe de kaart er uit ziet. Nee, ik kijk wel op de computer (als 'mens' van deze tijd) waar we precies zitten......."

Op het moment dat Jaap roept: "Gaan we via de Merwede of het Wantij," ben ik al blij dat ik die vaarwegen wel kan onderscheiden. De een is een hele rustige plek, dus genieten van de omgeving,  heerlijk om te bevaren. Dus roep ik: "Wantij" en meld aan desbetreffende sector (sector Dordt) dat we oversteken en het Wantij induiken. Leuk om te horen wat hun reactie is. Namelijk dit bv "Over 1000 meter een opvarende schip en afvarend over 600 meter twee  plus drie maal recreatie." Maar tegen de tijd dat we op bewuste plekje op  de kruising zijn, zijn we allang weer vergeten wie, wat waar zat. "Ach we zien het wel, het is voor de beroepsvaart belangrijker  dat ze weten dat wij eraan komen dan andersom". zeggen we tegen elkaar.

Lief kabbelend varen we het Wantij op, die eindigt in de Ottersluis. Een klein schattig sluisje met een verval van slechts een paar decimeters. Aangekomen....DUBBEL ROOD!

"Heb jij nog teletekst gekeken vanmorgen? Ik namelijk niet." zegt Jaap

Nee, geen moment aan gedacht, maar waarom zou ik, we zouden toch naar 's Gravendeel via de Merwede gaan?

Van 's Gravendeel in de Noord was het plots gewijzigd in een klein watertje bij Werkendam. Dat zou ook veel leuker voor Tommy zijn, kan die ook weer eens de beentjes strekken in het gras en 'omstreken'.

Enfin, Jaap gaat poolshoogte bij de sluis nemen en?

Anderhalf uur wachten en dan gaat die wel open.

Nou dat is niet zo Jaap z'n ding: wachten. Dus een alternatief gezocht. De Helssluis via de Kikvorssloot werd het. Maar halverwege er naar toe, wijzigden toch weer onze plannenmakerij. We gingen op zoek naar een aanlegplaats in de Sliedrechtse Biesbosch. Het liep al tegen drie uur, en 't zou nog uren duren voor we op ons aangestipte plekje zouden zijn.

Nu liggen we in de Dode Kikvorskil, die overigens behoorlijk stroomt. Hoe zo DOOD?

Intussen waren de temperaturen al flink tropisch. Binnen koken?

Trek in eten hadden we pas heel laat. Koos voor iets simpels, Zweeds streekgerecht. Gebakken aardappeltjes met ui, ham en spiegeleieren. Ons tweepits gastoestel voor buiten tevoorschijn gehaald en heerlijk in de koelte buiten onder onze Bimini met een licht briesje aan de 'drank' en 't kokkerellen. De vlammetjes dreigden door dat zelfde briesje uit te gaan, dus werden de aardappeltjes wel bruin (beetje te, het vlammetje moest relatief hoog staan) maar niet helemaal gaar. Vroeger zeiden ze bij mij thuis: "Warm maar niet gaar, houd je mond en eten maar!" Een uitspraak die van heel lang geleden is. Waarschijnlijk uit 'karige' tijden.

Gisteren vergeten de rest van de tekst ook te plaatsen, dus hier het vervolg

Karige tijden als toen, die kennen we nu niet meer, dus gewoon doorkouwen Frie!

Ondanks dat smaakte het toch goed. De tomatensalade hield het 'fris'.

Intussen heeft Jaap z'n eerste klusje.

Dat zit zo. Hij kiest het liefst voor de GPS muis buiten te leggen. In plaats van tegen de wand binnen in de stuurhut. Draadje door het openstaande raam en werkt alles prima. beter volgens hem. Tot.....het klapraam dicht slaat en het doorgevoerde draadje 'knipt'. Over en uit dus voor de GPS muis. Maar als met zoveel andere dingen hebben we er daar twee van, dus snel de andere er aan gehangen, en slechts een klein kwartiertje geen info verwerkt.  Zo hard gaan we nou ook weer niet, een kilometertje of zeven, dus een kleine twee kilometer niet genoteerd door de Pc. So what, op een hele reis van maanden.