Kleine visjes, grote visjes...waar?

Woensdag 30 september, Petrusplaat (Spaarbekken)

Nee, gisteren wederom geen snoekbaars gevangen. Te veel wind? Te kleine visjes? Te koud? Van alles te bedenken waarom ze niet willen bijten. Te druk, dat is iets wat je over deze ligplaats niet kan zeggen. Geen bootje te zien. Ja af en toe een ‘verdwaalde’ visser of een klein Biesbosch-beroepsvaartuigje. Maar wel veel zon! Uit de wind, met wat leesvoer heb ik, weggedoken in een dikke jas, zitten soezen in de zon. Heerlijk. Vele vitamientjes op gedaan. Was wel steeds verhuizen met de draaiing van de zon mee. Tot ik uiteindelijk volop in de wind kwam te zitten en toen was de pret over. Pas som een uur of vier….

Degen die het meest pret heeft gehad van de visactie was Tommy. Die is niet van Jaap weg te slaan tijdens het vissen. Al die kleine beestjes die boven zijn koppie voorbij vliegen, in een emmer verdwijnen, je ziet ze niet meer, maar horen doe je ze wel. Uren heeft hij bij Jaap tussen zijn voeten gelegen, mee loerend naar de dobber. Voor de onverwachte acties hebben we hem toch maar aan de sliplijn gedaan. We zijn af en toe bang dat hij op jacht naar die vliegende vis niet op tijd remt en eindigt in die klotsende plas. En Tommy mag dan wel geen hekel aan water hebben, maar wij wel aan een natte kat! 

Nog (steeds) niet naar huis....

Maandag 28 september, Hank

Foto gemaakt tijdens ons fietstochtje gistermiddag. “De drie sluizen” in Nieuwendijk vlakbij Hank

Prachtige ochtend om langzaam wakker te worden. De echte vissers zie je al een voor een voorbij varen. Richting Biesbosch? Alom rust en wij maken ons geestelijk klaar om ook terug naar de Biesbosch te gaan. Naar de Petrusplaat, maar dan een stukje meer terug dan waar we laatst hebben gelegen. De plek waar Jaap al vaak een……. ja snoekbaars heeft gevangen. Daarom! De hele week blijft de zon schijnen zo hebben we begrepen en daar lig je heerlijk uit de wind, dus misschien wat nazomeren? Lekker in het zonnetje zitten met een goed boek bijvoorbeeld. Ideaal. Alleen ik heb wat weinig boeken meegenomen, dus het zal wel meer puzzelen worden…. Ook weinig computeren aangezien we daar geen vrij Internet hebben, slechts de dongel en die is natuurlijk wat beperkt in het gebruik.

Intussen schooieren we zo verder Nederland door. Een beetje op de vierkante kilometer, met af en toe een bezoekje aan de bewoonde wereld. Voor de bevoorrading van voedsel, water en af en toe om te kunnen wassen. Dit laatste dachten we hier in Hank te kunnen doen. In de Almanak stond dat ze wasmachine en droger hebben. Echter…. niet nu wel met ingang van volgend jaar! Jammer dus. Dat wordt straks heftig wassen in Terheijden. We hebben spullen genoeg aan boord om die tijd ‘netjes en schoon’ te overbruggen. Alleen de hoeveelheid vuile was is tegen die tijd zes vuilniszakken groot. Met alles wat daarbij komt ben je zo een hele dag bezig. Wat moet dat moet, zeggen we dan maar. Het leven op een boot prefereren we nog steeds boven het verblijf in een rijtjes huis in een straatje. Zo lang het kan natuurlijk, het wordt elke week een beetje kouder. En met vorst kunnen we hier niet op verblijven. Dan is de afhankelijkheid van een haven te groot aan het worden. En kan je weer beter thuis zitten in je eigen warme huisje, in je eigen straatje, in je eigen Voorschoten….

Zonnewarmte...

Zondag 27 september Hank

Intussen is de zon weer terug van ‘weggeweest’. Maakt alles een stuk gezelliger…

 

's Morgens vroeg bij de Petrusplaat, Br. Biesbosch

Gisteren hebben we in de Passantenhaven van Geertruidenberg gelegen en van daaruit boodschappen gedaan. Jaap besloot om de fietsen toch daar omhoog te brengen en zowaar het viel mee. Deze keer was het haventje gelukkig niet helemaal gevuld met huursloepen en recreanten, er blijft namelijk door die verhuur weinig ruimte over voor passanten. Soms slechts voor twee scheepjes. Wij vinden dit een minpuntje. Nog even en dan is alle ruimte in beslag genomen door huursloepen, of dat dit nu echt de bedoeling is van een passantenhaven?

 

Restaurant "Vissershang"

’s Middags zijn we naar de haven van  Hank gevaren. We wilden – en hadden er ook gereserveerd, bleek nodig te zijn – ’s avonds een hapje gaan eten.

Een heel gezellig restaurant met een prima keuken. Ook niet duur.

Het was er gezellig druk, ’t lijkt alsof diverse watersport verenigingen hun seizoen aan het afsluiten zijn. Ook hier weer. ’s Middags was het al gezellig  druk op het terrein. Grote tafels met duidelijk veel  drank en veel eten. Zelfs een mini rookoven zagen we staan. Met af en toe pikzwarte wolken aan de horizon, echter de regen bleef weg.

We kregen zelfs een grote ballon te zien, dus was het in de lucht boven ons blijkbaar heel rustig gebleven – of geworden- , anders lijkt me dit een tamelijk riskant gebeuren bij onweer ed.

Aangezien wij ’s morgens altijd redelijk vroeg opstaan, zo rond half acht, ook vanmorgen dus, is de omgeving misschien nog niet zo helder, wakker als wij op zo’n moment. En slaapt men nog lekker lang uit. Met alle gevolgen van dien. Buiten in de vrije natuur let je niet zo op wat je allemaal opstart om bijvoorbeeld het lekker warm binnen te maken. Twaalf graden vinden wij wat minnetjes. Dus hup snel de kachel aan. Horen we plots een stem iets roepen buiten. Het bleek de buurman te zijn: “Er zijn nog mensen die willen slapen!”

Oeps. Ze vonden dat de kachelmotor ‘ongelooflijk’ veel herrie maakte. Jaap ging nog een ‘kleine’ discussie aan, maar beloofde de kachel uit te zetten. Gelukkig was de tijd dat hij brandde net genoeg om het binnen behaaglijk te maken. Dit was de eerste keer dat we zo geconfronteerd werden met “huisje, boompje, beestje” cultuur. Natuurlijk maakt de kachel geluid, maar om dit nou met ‘ongelooflijk veel herrie’ te betitelen? Beetje teveel gedronken misschien gisteravond? Toegegeven, het is hier heel stil. En dan is er weinig nodig om zo’n rust te verstoren. Maar gelukkig schijnt de zon nog volop en doen we het maar daarmee. Pure zonnewarmte…..

Regen....ZON!!!

Vrijdag 25 september Petrusplaat

We houden het voor gezien hier. Even terug naar de geciviliseerde wereld. Huisje, boompje, beestje en niet langer in deze licht verwilderde natuur verblijven. Het heeft gisteren de hele dag geregend en gewaaid. Zo’n dag zou je het liefst overslaan. Maar nu vanmorgen ziet alles er een stuk vrolijker uit. De wind is nagenoeg verdwenen en de zon doet verwoede pogingen de regenbuien te laten verdwijnen. Die zijn er nog wel! Zoals het weerbericht zegt: “Hier en een daar een bui,” nou dan is dat behoorlijk hier. De ene na de andere en nog fiks ook.

Naar Geertruidenberg, een van de drie havens daar. Boodschappen moeten er gedaan worden, dus we gaan kijken welke haven de beste faciliteiten heeft om de fiets op de wal te krijgen. Hier in de Biesbosch zijn geen winkels te bereiken, laat staan dat er fietspaden zijn. In een natuurgebied, mag je op allerlei manieren je verplaatsen, als het maar zonder wielen gaat.

Wat de visvangst betreft, jammer dat tot nu toe zo weinig van snoekbaars vangen terecht is gekomen. We blijven hopen….

De enige die het wel veel leuker zal vinden, is Tommy. Die houdt meer van straatjes, steegjes en keurig aangelegde tuinen – kan je heerlijk in spitten - dan een wildernis die hoofdzakelijk uit gras bestaat.

Saai weer....

(Vervolg) Woensdag 23 september Petrusplaat (Spaarbekken) Br. Biesbosch

We zijn een uurtje verder de Biesbosch ingevaren. Zeven kilometer en voor ons een geheel nieuw plekje. Normaal gesproken ligt het hier altijd vol met scheepjes. Maar nu zo aan het eind van het vaarseizoen en het weer is ook niet je dat, konden we kiezen aan welke steiger we wilden gaan liggen.

Intussen genieten wij van het uitzicht, de natuurschoon en Tommy van het gras en de ‘wilde’ luchtjes. Een heel terrein voor hem alleen. Hij vindt ‘t geweldig. Rent van de ene naar de andere kant. Los! Wij staan soms doodsangsten uit, dondert hij wel/niet het water in, kruipt en sluipt door het lage struikgewas, komt misschien ergens wel vast te zitten, allerlei spookgedachten vliegen door je hoofd. Hij heeft namelijk zijn tuig aan, opdat we hem uit het water kunnen plukken, mocht hij daar in kukelen.

In ieder geval hebben we het allemaal naar ons zin hier. Zelfs de eerste piepjes hebben al geklonken van de visverklikker. Alleen was het in dit geval geen grote vis maar een Fuut die met het visje aan de haal ging, denken we. We hebben intussen een heel protocol mocht er een snoekbaars, of iets anders groots, aan de haak hangen. Jaap rent naar buiten om de hengel cq de lijn te begeleiden om de vis te vermoeien, ik duik achter Tommy aan om hem in de salon op te sluiten, op de terugweg neem ik dan de camera en het grote visnet mee. Eventueel ook nog een zaklantaarn, die krengen komen meestal net als het schemert. Zo staan we dan te loeren naar wat het zou kunnen zijn. Resultaat? Meestal…..Niks!

Donderdag 24 september, Petrusplaat

Dit lijkt een dag te worden van weinig actie. Het waait stevig buiten, we schommelen wat en regen en zonneschijn wisselen elkaar voortdurend af. Jaap is samen met Tommy terug naar de slaaphut gegaan. Zo valt er namelijk ook niets te vissen. Als je hengeltop gaat bewegen, heb je geen flauw idee wat hier de oorzaak van is. Van waterplant, golfslag, of toch een vis. Niet te herkennen. En bij elke lijn beweging gaat ook nog eens de vispieper janken. Om niks! Nee daar is geen lol aan. Trouwens de rest van de vissers hebben blijkbaar dezelfde mening. Niet een te vinden hier op de plas. Normaal gesproken zie je ze altijd. Hoe koud het ook is. Dik ingepakt om warm te blijven of weggedoken achter het zeil van hun schouw.

Zelfs Tommy heeft geen moment staan zeuren om naar buiten te mogen. Nee, die vindt er ook maar niks aan vandaag….

Complete stilte...

Woensdag 23 september Gat van Paulus

Een prachtige ochtend. Strak blauw, windstil. De astronomische herfst is begonnen. Tot voor kort nog nooit zo horen vermelden. Astronomisch. Of heb ik het onjuist en is dit zo niet gezegd. Even opzoeken op deze plek is er niet bij. Het is hier in alle opzichten hartstikke stil. Geen verkeersgeluiden, geen vliegtuigen en zelfs geen vogelgetjilp. Zoals in het voorjaar de vogels nog flink hun best doen om iets van zich te laten horen, zo zwijgzaam zijn ze nu. En Internetten is ook maar spaarzaam. Zelfs de dongel, die moet het toch makkelijk in heel Nederland doen, nou hier niet! Allerlei plaatsen heeft hij al gehangen. En uiteindelijk buiten, in een plastic zakje, iets opgevangen. Niet erg enthousiast , maar af en toe toch een kontakje.

Straks gaan we de lijnen weer eens losmaken en een eindje verder de Biesbosch invaren. De visvangst de afgelopen dagen wat snoekbaarzen betreft, was nihil. Wel een stevige baars die vandaag of morgen samen met een snoekbaars(je) van een heel tijdje terug, de Cobb in gaat. En gerookt gaat worden.

Op de valreep nog een hele stille gast op bezoek....

Biesbossssssssssssssszzzzz...

Maandag 21 september, Brabantse Biesbosch

Zondag, gisteren ging geheel op aan herstel. De dag ervoor veel te laat naar bed gegaan.  Jaap had  (te)veel gedronken en zo stonden we daardoor veel later op dan normaal en gingen we ’s middags zelfs aan de siësta! Het weer was er ook een beetje naar. Heerlijk warm op het achterdek, onderuit hangend, oogjes dicht.  Ergens hoorde ik iemand zeggen dat er veel wind was, maar zo weggedoken in de havenkom, merkten we daar niets van. Wat een luxe.

Terheijden 's morgens 9 uur

Maar na een avond wel op tijd naar bed en lekker slapen, was de maandag weer helemaal van ons! ‘Fris en fruitig’ na een warme douche. Het is ‘s morgens intussen behoorlijk koud aan ’t worden, tja herfst, dan mag dat wel intussen. Dikke truien aan en op naar Geertruidenberg. Jaap wilde daar wat boodschapjes doen, zoals verse maden halen. Echter……..bij de  Marksluis aangekomen gaf de boegschroef een raar geluid. Even deed dit ons denken aan vorig jaar, toen hier de accu’s ontploften. Een verdoemd plekkie?

Intussen weer enigszins van de schrik bekomen, de sluis uit, overleggen wat we gaan doen, en toen de havenkom in Geertruidenberg vol bleek te zijn, doorgevaren naar de Brabantse Biesbosch.

Intussen toch nog maar eens de boegschroef uitgeprobeerd. En? Niets aan de hand! Blijkbaar vuil, misschien een plastic tas, althans de resten daarvan tegen het rooster van de boegschroef aangezogen? In sluizen ligt vaak allerlei soorten huisvuil. Meestal sta ik behoorlijk op de uitkijk om Jaap op de hoogte te houden, maar deze keer of niets gezien of niet opgelet. Gelukkig bij het aanleggen in het ‘Gat van Paulus’ zoals het hier heet, functioneerde alles prima. Nu de visserij nog. Tenslotte was dat ons doel voor het eind van deze trip, de Biesbosch. Snoekbaarzen vangen! Gedurende week of wat……

Tommy...

Zojuist foto's van Dieuwke in ons fotoalbum verwerkt. Deze, een filmpje (volgt) plus een plaatje van ons trouwe kameraadje 'in de wachtstand' wilde ik wat extra aandacht geven. Het is ons maatje die altijd en steeds weer laat weten hoe lief hij ons vindt. Hij wil ons geen minuut missen. Want welke kat gaat nou gezellig mee aan een lijntje, dan moet je wel heel veel van iemand houden.....

Brabants landschap....

Zaterdag 19 september Terheijden

Zo’n dag was het gisteren. Heel relaxed, weinig vrachtverkeer gezien, af en toe een recreant, ja de Mark is een prachtige rivier in een lief Brabants landschap.

Wel 1 minpuntje. Hier in dit gedeelte van Brabant zie je wel ontzettend veel molens. Zoals op dit plaatje slechts drie, meestal 10, 15 soms wel 20 stuks tegelijk in beeld. Grafisch is het af en toe wel bijzonder, maar eigenlijk verpest het toch de horizon. In plaats van bomen, boerderijen en gewasvelden met zeker in deze tijd, prachtige wolkenluchten. Nee, dan wordt de overgang van land naar lucht gemarkeerd door een enorme rij molens. Jammer. Het hedendaagse is plots overal vertegenwoordigd. Romantiek is hier dan ver te zoeken.

  

Sinds we onze ‘Hook and Moor‘ hebben, is dit geen probleem meer. Ondanks dat de lijn aan de dikke kant was, zat hij in een tel rond de stang, kon ik hem binnenhalen en vastmaken aan onze boot. Hoe ik dat voorheen deed? Nou gewoon niet! Ik zou niet weten hoe je dat met mijn handicap zou kunnen.

En zo zijn we weer in Terheijden bij onze vriendjes gearriveerd. Een charmant klein haventje. Met de faciliteiten die het verblijf extra prettig maakt. De fietsen staan in een wip op de kant, Jumbo en Lidl vlakbij en last but no least wasmogelijkheden. Geen wasserette maar gewone wasmachines met drogers. Waar je was nog echt water en zeep proeft……Elf uur, de eerste draait. 

ZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzssssss..

Vrijdag 18 september Stampersgat

Een prachtige start van de dag. Stralende zonneschijn, windstil, snorrende kachel, zacht zoemende generator plus een pruttelende koffiepot op het gas. Al die zaken op 1 dag, deze dag kan nu al niet meer stuk. Zo meteen worden alle andere zaken die met varen te maken ook gestart. Want we gaan naar Terheijden. Naar Dieuwke en Aad. 

Binnen!!!

Donderdag 17 september Stampersgat

YES!!! Eindelijk, de tweede snoekbaars is binnen. En wat voor een! Als een echte gluiperd, zonder dat Jaap maar enig vermoeden had, probeerde hij weg te komen, tot Jaap de hengel in een troosteloze bui – weer niks -  de lijn binnen haalde. Misschien lag hij, die vis dan, ergens na te genieten van zijn lekkere aasvisje, toen er ineens aan getrokken werd. Wakker schoot en als een speer vandoor ging. Niet gelukt dus. Vier heerlijke filetjes leverde hij op en liggen nu te stralen in onze koelkast. En zo heeft Stampersgat als een prima snoekbaars plekje, zijn naam wederom waar gemaakt.

  

Af en toe zie je bootjes varen die de naam boot niet verdienen. Drijvende objecten, kan je ze beter noemen. Gisteren kwam hier zo’n ongedefinieerd varende object (OVO) voorbij.

  

‘Nomade’ staat er voorop de boeg. Ongetwijfeld een prima naam voor ze. Met weinig geld toch een varend iets gebouwd. Een paar wielen eronder en het is zo een amfibie voertuig om bij water gebrek op het land verder te gaan. …

Het weer is p….. En dan ineens heeft de generator er geen zin meer in. Starten doet hij wel maar stroom leveren? Ho, maar. “Kleinigheid”, roept Jaap. Dat hoop ik dan ook maar. En de laatste berichten zijn van dien aard, dus wat vast zetten zo hier en daar, aandraaien van het en ander en…. meten. En? Alles ok! Pffffffffffffff…..

Cocoonen...

Woensdag 16 september Stampersgat

Nog tot diep in de nacht heeft er een hengel-in-actie in het gangboord gestaan, echter geen enkel piepje op de vis-verklikker gehoord. Dus uiteindelijk alles binnen gehaald en toch maar gaan slapen. Het zal niet makkelijk worden om de snoekbaars uiteindelijk toch te kunnen verleiden ons aasvisje te proeven en als die smaakte, op te eten met alle gevolgen vandien….hangen!

De stuurhut heeft vanmorgen  het uiterlijk van een vis-atelier gekregen. Overal viskleding, viskoffers, visnetten etc. 

Het is buiten ook alleen maar slechter en slechter geworden. We zitten als gewoonlijk met dit type weer, lekker te cocoonen. In de salon, de tussendeur dicht, warme koffie, kachel nog net niet aan, te puzzelen of te computeren, zoals Jaap mijn gescharrel op de PC noemt. Maar ik mag graag op zulke momenten Women on Barges site bekijken. Het is net een krant met leuke anekdotes en reisverslagen. Iets anders, iets negatiefs, dus gezeur wordt niet gewaardeerd. Heerlijk leesvoer.

Het is op dit moment niet erg aanlokkelijk om te vissen. Het is koud! En hoe. En vooral nat! 

Aan de overkant staat een man zichtbaar ontdaan zijn visbootje te bekijken en begint met een koffiebeker te hozen. Als die sneller kan scheppen dan dat het met bakken er weer instort zal het hem uiteindelijk toch wel lukken? Laten we het hopen voor hem.

Uiteindelijk had hij toch succes met z’n actie en kon hij het weggewaaide zeiltje er weer overheen spannen. Voor zo lang dat duurt natuurlijk. Vanmiddag gaat het wederom stormen volgens de KNMI.

Windkracht hoeveel?.....

Dinsdag 15 september, Stampersgat

Met Dieuwke en Aad voeren we gisteren gezamenlijk om een uurtje of tien in stevig tempo, een kilometertje of 11, richting Brabant. De Steenbergsevliet op.  Daar aangekomen werd het tempo natuurlijk verlaagd, anders trekken wij de graspollen uit de walkant en zo schoven zij richting huis en wij naar onze visstek. Oorspronkelijk hadden ze andere plannen. Nu kozen ze ervoor om toch maar te vertrekken uit Tholen, het weer zou steeds slechter worden en plots was hun verwarming daarbij ook nog in de stress geschoten. Of te wel niet aan te krijgen. Dat met deze temperaturen en de wind, wordt het behoorlijk afzien op een boot. En trouwens ze hadden sowieso gegokt op rond de 15^de thuis te zijn. Dus zo overhaast was het nou ook weer niet.

Dieuwke en Ad met hun "Zwalker" in Tholen

Wij, dat is intussen wel bekend denk ik zo, zijn nog ver van huis. Eerst nog die visacties, anders blijft er maar eentje met een frustratie achter - Zou ik ze dit jaar nu wel of niet hebben kunnen vangen?- . Enfin wij stopten bij Stampersgat, terwijl zij doorvoeren naar Zevenbergen, hun thuishaven. Lekker terug in mijn eigen bedje, ik hoor het Dieuwke ‘t zo zeggen.

Gisteravond na een eerste poging tot….? Volgde er helemaal niets. “Geen stootje!” De vissers onder ons weten wel wat dat betekent. Intussen is de voorspelde storm, volgens de Belgen alleen harde wind, volgens de ‘Ollanders eentje met stormwaarschuwingen, behoorlijk voelbaar.  De boot gaat af en toe stevig op en neer. Code etc. Hoe ik dit verschil in windkracht kwam te weten? We hebben aan boord diverse weerstations en een daarvan stond op Antwerpen. Jaap zag dat vanmorgen en bij overschakelen naar Amsterdam kwamen ineens allerlei stormwaarschuwingen tevoorschijn. Intussen is daarover ook geen twijfel mogelijk, want de zware stoelen dansen het hele bovendek over. Niet bepaald lichtvoetig, meer iets van een reus die de polka doet.

Tommy houdt het voor gezien, snurkt en is totaal van de wereld. Niet zo vreemd, want nog geen uur geleden moest er, terwijl het goot van de regen, gewandeld worden. De enige die daar geen last van had was hij. Huppelde maar en stoof over het pas geschoren grasveldje naast onze boot, met Jaap die zijn kraag zichtbaar  steeds steviger dichttrok, achter hem aan. Eigenlijk krankzinnig om te zien. Een kat! Een kat die niets om ‘nat tot op z’n velletje’ geeft. Eenmaal terug in de stuurhut gaat hij zelfs uitgebreid staan wachten tot Jaap hem heeft ‘afgedroogd’, in de positieve zin dan.

Het miezert een beetje en Jaap zie ik vanuit het keukenraam een volgende vis poging doen. Ik ga vast een beetje zitten duimen dat die ene, die ene zich vergist en dan in dat wat trage makkelijk te pakken (aas)visje zijn tanden zet. Bingo! Voorlopig nog niets in die richting vernomen…..

Verder...

Maandag, 14 september, Tholen

Terwijl Tommy zijn eerste wandeltocht voor vandaag wil maken, hij zal nog even moeten wachten,, zijn wij alles op orde aan het maken om verder te varen. Kastjes op slot. De vaat op antislipstand, en alles wat misschien zou kunnen vallen, op te bergen of vast te zetten. De keuze is op Stampersgat gevallen. Eigenlijk wist ik dat al, maar er kwamen zoveel aanlegplekjes via diverse boeken tevoorschijn dat ik even het spoor bijster raakte. Dus Stampersgat en we gaan proberen redelijk vroeg op weg te gaan, aangezien het weer gaat verslechteren. Zelfs onweer, met natuurlijk veel wind, wordt voor vanmiddag verwacht. 

Klein feestje...

Zondag 13 september Tholen

Prachtig weer. Gisteren was het maar druilerig, zowel onze start van de dag als de dag zelf. Wel nog actief geweest, namelijk boodschappen gedaan. Bij Appie. Wat een prijsverschil met België. We weten dat Nederland een goedkoopte eiland is, wat levensmiddelen betreft. Maar het was toch weer opvallend en nu waren we niet eens bij de goedkoopste supermarkt.

Vandaag komen weer onze vriendjes naar hier. Aad en Dieuwke. Ook richting huis varend. Wij slechts ten dele, want er moet nog overal gevist worden, maar voor hen zit de reis er bijna op. Als troost ben ik vanmorgen vroeg de keuken in gegaan. Appeltaartjes gebakken. Lekkers voor bij de koffie…

Tenslotte is het altijd een klein feestje als we elkaar ontmoeten. En eten plus drinken staan daarom vaak ook bovenaan beider lijstje.

Als het even kan, gaan we vandaag nog een klein stukje fietsen, een beetje de omgeving verkennen. Het weer lijkt er prima geschikt voor. Vaag zonnetje, en windstil.

Morgen, ja morgen gaan we weer verder omdat het Dinsdag behoorlijk gaat waaien en we het grote water dan achter de rug willen hebben. Tommy wordt nog steeds doodziek van golven. Een beetje, dat gaat nog net. Maar zo gauw het van die lange golven worden en even een tijdje aanhouden, dan gaat het altijd mis met hem. Z’n hele maaginhoud wordt dan ‘keurig’ op de mat gedeponeerd. Waarna hij meestal gaat slapen tot alles achter de rug is.

Wat onze volgende stopplaats is, hebben we nog niet bepaald. Jaap zal vast wel iets in ’t achterhoofd hebben. Tenslotte moet die volgende snoekbaars toch gevangen kunnen worden. Eentje is wat karig, maar waar hij dit op korte termijn wil gaan doen? Dat houdt hij nog geheim voor me? Of kan hij zelf nog niet kiezen? Ben benieuwd.

Verschil moet er zijn....

Zaterdag 12 september, Tholen

Gisteravond met een ‘buiten de deur etentje’ onze trouwdag gevierd. Diverse restaurants zijn vlakbij de haven wel aanwezig, maar onze voorkeur ging uit naar het Haven gebeuren. Een blik op je eigen scheepje te kunnen hebben tijdens het diner, is nooit verkeerd vinden wij. Een extra vrolijk nootje bij lekker eten. Want dat was het ook deze keer weer.

Jaap koos voor als toetje natuurlijk zoals altijd de  Dame Blanche. En ik mag alleen maar toekijken....

met een simpel kopje koffie.

Vandaag wordt het boodschappendag. We kunnen intussen het een en ander wel aanvullen en ons winkel onafhankelijk maken voor een hele week. Het weer is niet bepaald vrolijk en uitnodigend, dit wordt het geloof ik ook niet meer voor vandaag. Het regent af en toe. Gevolg? We zitten nog in nachtgoed en het is al bijna 11 uur. Een trage start vandaag dus. Voorlopig tijd genoeg, aangezien we vandaag hier blijven.

Radio stilte...

Vrijdag 11 september Kreekrak

Raar hoor geen internet. De Belgische dongel werkt hier niet en een Nederlandse is in geen velden of wegen hier te koop. Een soort droogzwemmen wordt het. Wel een verslagje maken maar in geen dagen kunnen verzenden.

De tocht door de havens van Antwerpen was heel boeiend. ‘t Lijkt totaal niet op die in Rotterdam. Veel groter. Misschien dat de Maasvlakte  ook zo groot is, of nog groter, alleen daar kan je volgens mij niet zo maar heen.

Antwerpen dus ruim, groot met veel scheepvaartverkeer van  enorme zeeschepen, die deze dag op eigen kracht door de haven voeren. Voorheen zagen we ze vaak met enorme slepers voor en achter. Dan kon je enigszins in de buurt komen en voelde je aan den lijve hoe klein je bent.

9 September

Zo te zien was de haven-Willemdok, waar wij nu liggen, ook al  in 1897 reeds aanwezig

Het Museum aan de Stroom (MAS) bezocht. We gingen er volkomen ongeïnformeerd heen. Iets wat niet gauw gebeurd bij ons. Laten we maar eens gaan kijken, was ons motto. Misschien vinden we het zo interessant, dat we het jammer zouden vinden, het gemist te hebben. Zo sterk zou ik, eenmaal weer buiten, me niet willen uitdrukken. Echter wel een overweldigende  indruk gekregen van de Antwerpse geschiedenis. Je loopt in het museum tussen de archieven en uitgestalde museumstukken heen. Heel bijzonder. Met enkele speciale exposities over Belgie-Nederland als handelsnatie met zijn scheepvaartverkeer, maar ook oorlog in Oost-Indie (nu Indonesie) en  Antwerpen als wereld haven. Veel schilderijen, stoom-zeilschepen in beeld maar ook als maquettes en verder van alles wat je maar kan meenemen uit de gebieden waar ze kwamen. Plus de onderwerpen die hier mee te maken hebben, zoals macht - staatsieportretten van “heren” in uniform- , kunstvoorwerken -roof dus- en foto’s en films over het leven als havenarbeiders met hun stakingen en enorme armoe in een wereldhavenstad. Treurnis alom. Met als “extra’s van deze ellende” twee etages met als onderwerp “Leven en Dood”. Die hebben we overgeslagen. Niet zo aan ons besteed, zeg ik maar. Het restaurant was jammer genoeg gesloten of misschien ook niet, in ieder geval konden wij de ingang ervan niet vinden. Over het uitzicht vanaf het dakterras kan ik alleen maar lyrisch zijn. Prachtig. De zon scheen volop en de plaatjes van de Schelde waren uniek.

Ook uniek vonden we het witte fietsenplan van Antwerpen. Een op de drie fietsers was zo’n huurfiets. Voor een abonnement van een  paar tientjes per jaar kan je een fiets uit een standaard halen en op weg gaan. Een half uur voor niets, of een uur voor 50 cent en een dag voor nog geen vier euro. Het zijn wel ‘bomvrije’ fietsen, of te wel ‘hufterproof’. En het systeem is razend eenvoudig. Je houdt je pas tegen een paal, kijkt welk nummer van een fiets oplicht en gaan. De rest gebeurt automatisch nadat je de fiets weer terug in een fietsenrek gebracht hebt. Hoe is het eigenlijk met ons Nederlandse (Amsterdamse) witte fietsen plan gegaan?

10 september (Onze 44^ste trouwdag)

En die werd gevierd met…..het vangen van de eerste Snoekbaars van dit jaar. Geintje natuurlijk. Maar toch een leuk een moment op een leuke dag. We liggen in Kreekrak, jammer genoeg geen WiFi, ook nog geen Nederlandse dongel  in bezit. Morgen waarschijnlijk pas. Dan willen we in Tholen liggen. Onze broodnodige gasfles, en dus ook een Aldi wifi-bonnetje halen. Het uitzicht is prachtig hier en stil…….op een enkel vrachtschip na. Want ze varen, we merken er wat golven betreft bijna niets van, met razende vaart en een hoop onderaards gebrom, voorbij.

11 september, Tholen

Intussen zijn we in Tholen gearriveerd en is onze digitale verbinding met de buitenwereld weer hersteld. De gasfles is binnen, evenals de bonnetjes voor 1500 MB aan internet en met het vrije net hier kunnen we uitgebreid en onbeperkt weer met iedereen communiceren.

Oh ja, die Snoekbaars ligt te wachten in de koelkast. Hoe we hem op gaan eten, dat wordt nog even een puzzel(tje).

Toen...

Maandag 7 september Antwerpen

Het was een redelijk makkelijke tocht. De sluis Wijnegem met z’n 6 meter naar beneden, ook geen probleem. Dit kwam oa omdat we als enige in die sluis lagen. Verder was het scheepvaartverkeer toch wel heftig. Niet zo zeer veel maar aan de forse kant. Ze mogen golven van maximaal 40 cm maken, maar daar trekt niet iedere schipper zich wat van aan. Het lijkt trouwens wel of de schepen met de jaren steeds groter, breder worden. Elf, twaalf meter breedte zijn geen uitzondering. En als er ook nog gewerkt wordt in het kanaal, zoals het Netekanaal, wordt het wel erg smalletjes.

  

Halverwege de middag kwamen we aan in het Willemdok. De gemeentehaven van Antwerpen. Zoals altijd kwam de havenmeester in zijn rubberbootje ons tegemoet gevaren en voer voor ons uit om een aanlegplaatsje aan te wijzen. Verrassend, ‘t was zelfs nog steeds een van de mannen van jaren terug. Met hond, een echte dame. Als of de tijd had stilgestaan. Dat bleek echter alras heel anders te zijn geworden de afgelopen jaren. Jammer.

De haven lag behoorlijk vol. Alleen in de passantenhoek, daar konden er nog wat bij. Zoals wij dus. Duidelijk is te zien dat de Gemeente de havenfaciliteiten weer heeft uitgebreid. Meer steigers, nieuwe hekken alleen de verlichting is nog steeds minnetjes. En hier is in de loop der tijd ook de bebouwing rondom behoorlijk opgeknapt. Gerenoveerd. Niet alleen de haven dus maar ook de omgeving, deze is hier en daar compleet vernieuwd. Ziet er allemaal fris en vrolijk uit. Echter deze face-lifting heeft voor ons toch iets minder leuks gekregen. Het boten bestand is er een van de duurdere klasse geworden. Ziet er allemaal zeer gelikt uit.  Evenals de winkels hier aan de kade, ooit van die kleine leuke zaakjes, beetje rommelig, maar altijd interessant zijn vervangen door chique zaken. Zelfs onze geliefde watersportwinkel “Landmeter” even als “Francois” waar je voor al je watersport artikelen terecht kon, zijn weg! Het restaurantje waar je garnalen kon eten, die wijd en zijd bekend stond als het restaurant voor de Gamba’s, weg! De kleine frietkots aan de haven, weg! Dat leuke lunchzaakje, waar je tussen de middag zo heerlijke broodjes kon halen, weg! Zit nu een luxe fietsenzaak!!!!

We moeten zelfs ineens ook een hele toer uit halen om aan gasfles te komen. Kilometers verder pas een mogelijkheid. Lekker, als je niet over een auto beschikt. Vroeger, vroeger wandelde je met je karretje even naar de overkant, richting de Museumhaven en haalde je daar je gasflessen. Nu, nergens een gasstation, ja in Schoten. Voor die duurdere boten waarschijnlijk geen probleem, want op het havenkantoor lag een keurig stapeltje visitekaartjes waar deze firma zijn reclame over gasleveringen mee maakte. Ineens is zo’n haven de onze niet meer. Ik denk met weemoed terug aan het geluid van de paardenhoeven in de avond wanneer de koetsjes terug kwamen van hun rondritten in het stadscentrum. Een voor een de grote Remise in rijdend waar ook de paarden gestald werden.  

Nee, daar staat het Museum aan de Stroom (MAS), een groot modern gebouw. ’t Geeft ons zo’n ongelooflijk dubbel gevoel waar we eigenlijk geen weg mee weten. 

Zo heerlijk rustig....

Zaterdag 5 september Lier

Zo’n dag was het vandaag….

Van alles van plan maar niks uitgevoerd. Ja lekkere dingen gehaald en van gesmuld. Echt passend bij koud en nat weer. Tenslotte moet je toch ergens een lekker gevoel mee creëren. Eten, en vooral lekker eten helpt daar prima bij. Intussen toch wel iets nuttigs gedaan, namelijk mijn fotoboek weer een stukje bijgewerkt. Drie camera’s en vooral veel te zien, waardoor we (te) veel foto’s maken, dit maakt het kiezen van sprekende of juist gekke plaatjes best lastig. Alles wil je vast leggen om niet te vergeten. Plus een verhaal lijn aan houden maakt het nog moeilijker.

Tien voor vijf, zo dadelijk maar weer eens een drankje nemen en genieten van de rust hier. Jammer genoeg binnen en niet op ons achterdek, dit laatste zal de komende dagen ook niet gebeuren zo lijkt het. De weerberichten zijn daar erg somber over. Het is nu even droog en Jaap gaat zo dadelijk even heel snel op de fiets weg om de wasserette te gaan bekijken die we via Internet gevonden hebben. Hopelijk klopt het allemaal. Dan wordt de zondag, morgen dus WASDAG! En op hetzelfde moment volgt weer een volgende stortbui. Ik denk niet dat hij nog gaat….

Zondag 6 september Lier

Wasdag...

Na een hele nacht onafgebroken regenen hebben we nu een stralende zon aan de hemel staan.

Dat wordt dus WASSEN vandaag. Natuurlijk kunnen we veel leukere dingen verzinnen dan deze. Maar we zijn intussen ruim twee weken verder dat we een wasmachine gezien hebben. Dus het is gewoon hard nodig. In de tijd dat Jaap die taak op zich neemt ga ik kijken of de bramen struiken hier achter van vele bramen af kan helpen. Echt groot, rijp en lekker zien ze er niet uit, maar om er sap van te maken, of compote zijn ze zo te zien prima. En…ik vind het gewoon leuk om te doen. Misschien gooi ik onze perziken en nectarines erbij om het te zoeter te maken. Het loopt op z’n einde met het zomerfruit, in de winkel ziet het er prachtig uit, maar rijpen doet het niet meer. Nee, rimpelen, dat wel! Duidelijk over hun hoogtepunt heen. Lijkt ons wel…..

ACTIE!!!

Vrijdag 4 september Lier

Klein Willebroek

Sommige mensen vinden varen maar saai. Je moet de hele tijd stil zitten en een eindje lopen op zo’n kleine boot is er niet bij. “Nee, niks voor mij zo’n actieloze dag… “ hoor je ze zeggen. Misschien is dat ook werkelijk niets voor ze, dat varen bedoel ik. Wij hebben daar en tegen het gevoel dat sommige dagen door alle gebeurtenissen wel tweemaal zo lang duren. Dus saai? In tegendeel. Neem nou vandaag. Ons plan bestond uit een vaartochtje van Klein Willebroek naar Lier. Ongeveer 17 kilometer ver. Via de Rupel. Een getijrivier. Een heftige. Vijf, zes meter minstens verval. Misschien wel meer. Van de havenmeester in Willebroek hadden we een lijstje gekregen met de openingstijden van de sluis, de toegang naar de rivier de Rupel. Om een goed beeld te krijgen van de momenten waarop het water het hoogste niveau bereikt zou hebben, zijn we via andere tabellen aan het rekenen geslagen en kwamen we op een tijdstip, waar we het meest profijt van het opkomende water zouden hebben,  uit op klokslag achtuur de Rupel in. Teruggerekend betekende dat half zeven opstaan, aankleden, Tommy zijn wandelrondje laten maken, doe je dat niet, dan krijst hij het eerstkomende uur je helemaal gek, daarna lijnen losmaken en op naar sluis Willebroek. En zo voeren we werkelijk precies op schema de sluis uit. Verval was minimaal. Nog geen meter. En daar stond ik met mijn 20 meter lijn…. Ik had het kunnen weten, maar door de spanning even niet alles in het juiste perspectief…...Humor dus.

Vervolgens de snelheid van het opkomende water berekenen. Is niet echt nodig, wel leuk om te weten. We kwamen al snel uit op zo’n vijf, zes kilometer. Met een vaartje van 15 kilometer dus, ‘vlogen’ we naar de eerst volgende sluis, die van Duffel. In plaats van twee uur durende reis, teruggebracht tot ietsjes meer dan 1 uur! Kikken? Ja, maar niet overal en altijd. Bij de diverse bruggen voorzien van brede steunpilaren, met soms houten stellages links en rechts, vormde de resterende ruimte zich zichtbaar tot een heuse trechter. Het water werd er met kracht doorheen geperst.  Ineens besef je dat dit een moment van goed opletten wordt. Het water krijgt namelijk door die vernauwing nog extra aan snelheid en gaat van vijf misschien naar wel tien! Koers houden dus. En de juiste snelheid varen. Tijdens onze vaartochten op de Rijn bij Binger Loch diverse keren meegemaakt. Dus dit mag geen verrassing zijn. Na de brug waar het water weer vrij spel kreeg, volgden geweld(ad)ige draaikolken. Dat was wel een beetje nieuw voor ons. Een moment van onachtzaamheid en je ligt bij aankomst zo achterste voren! Ons overkwam dit bij de eerste brug enigszins, zo’n stevige onverwachte koersverandering,  maar door onze  90 paarden(krachten) er op los te laten, snel gecorrigeerd naar recht uit! Was wel even schrikken; heel even maar. De bruggen daarna waren we beter voorbereid en pasten we onze snelheid aan.  Geen koerscorrectie hoeven te maken. Het zet wel al je zintuigen weer keurig op scherp. En ook nog een ervaring rijker. Hoezo saai? Wij genieten hier altijd van, een beetje actie mits goed verlopen, altijd leuk!

Even terugkomend op onze ervaring in Brussel. Minstens zo’n spannende actie was die tocht over het Charleroi-Brussel kanaal. We hebben tijdens die passage van een bepaalde vrachtvaarder vastgemaakt om hem alle ruimte te kunnen geven en om allemaal schadevrij te blijven. Daar heb ik nu het een en ander intussen van opgezocht en gevonden. Zoals hoe breed is het kanaal daar en wat was bij benadering de breedte van dat ene vrachtschip en wat hadden wij nog als beschikbare ruimte om er beide  te kunnen manoeuvreren. Hier wat getallen.

Het kanaal heeft daar een breedte van 18 tot 22 meter. De sluizen 10,5 meter breed.

Het vrachtschip 10 meter en wij afgerond 4 meter. Blijft over, in het ene geval vier en in het andere geval 8. Verdeeld over twee varende objecten. Nee, daar willen we niet nog een keer mee geconfronteerd worden. Je hebt natuurlijk wel ineens wel wat te vertellen als je het allemaal netjes overleefd hebt…..Maar eigenlijk worden we daar (zijn we daar) te oud voor!

Cijfer 2. geeft de doorvaart aan

Cijfer 2. de plaats waar de tekening hierboven de bijbehorende informatie over bevat

We liggen nu aan een prachtige steiger vlakbij Lier. Een lief klein stadje. Morgen gaan we zeker daar heen als we een fietstochtje gaan maken. Moet het wel beter, lees lekkerder weer zijn dan vandaag. Nu heeft het een herfst temperatuur. Dikke truien en wollen sokken aan!

Lier

Afzien...

Donderdag 3 september Willebroek

We liggen in de Oude Kanaalarm, een zij-arm van het Zeekanaal Brussel-Schelde. Voor de deur, of te wel de sluis naar de rivier de Rupel. Een getijrivier met meters hoog verval. Wat betekent dat je met het tij rekening moet houden, anders heb je tijdens je vaartocht niet genoeg water onder je kiel. Morgen gaan we dat avontuur aan, de Rupel op varen naar even voorbij Duffel. En vlak voor Lier, een prachtig plaatsje aan te leggen. Brugge in het klein noemen ze het ook wel.

Dit tussenstation deze verenigingshaven van Willebroek, met daarom heen nog twee aanlegmogelijkheden, is een haven die je niet gauw zou kiezen. Ligt nu naast een bouwwerk plaats, aanleg van een nieuwe haven, met al zijn bijbehorende geluiden.

Geplande nieuwe haven met rechts de brug waar het zware verkeer de hele dag overheen dendert. Daar waar het bootje met mastje aan de kade ligt, liggen wij nu.

Achter ons een brug, waar regelmatig zwaar verkeer overheen gaat, oorverdovend af en toe en daarbij lig je ook erg onrustig door de golven in en uitstromende water. Hier vlakbij komen de grote schepen in een redelijk vaartje voorbij, de bocht om. Opdat moment het water persend in de Oude Kanaalarm. Slecht geslapen? Nee, gelukkig hebben al deze dingen als we de ramen en deuren sluiten en door het grotere gewicht van ons scheepje, er weinig last van ’s nachts.

Even na de Kanaalbrug vlakbij de die bocht liggen we nu.

De enige die het hier echt geweldig vindt is Tommy. Zelden zo’n vrolijke kat gezien. Gedraagt zich als een keurig opgevoede en kan uren lopen zonder rare dingen te willen. En lawaai van betonmolens? Die doen hem ineens helemaal niets. Kijkt een beetje verstoord en wandelt rustig verder. Dat is heel iets anders, dan voortdurend te gaan liggen in plaats van lopen, en overal heen te willen waar Jaap het niet pluis vindt. Of te gevaarlijk, zoals randjes langs meters hoge wegen. Jaap zegt: “Misschien groeit er hier een plant waar Tommy heel rustig van wordt, zo heb ik hem nog nooit meegemaakt….”

Vandaag blijft het redelijk weer, misschien wel zelfs goed fietsweer. Zon, weinig wind, 15 graden. 

En.... onze koelkast staat nog na te hijgen van zijn invries-periode, want alles zit weer propvol met lekkere dingen voor de komende week/weken. Het was een beetje afzien de laatste dagen.....niet echt hoor.

Speedy Gonzales in België....

Woensdag 2 september, Willebroek

Schreef ik gisteren nog dat ik dacht de scheepvaart hier een snelheid van zo’n 12 kilometer aanhield (net als in Nederland ????), las ik in de Anwb Almanak dat er op het Zeekanaal waar wij intussen voeren, wel 18 (!) kilometer mochten. En volgens ons, deden ze dat ook echt. Ze vlogen voorbij. Wij varen plusminus 8 a 9 kilometer, dus die gaan twee keer zo snel. Het is een heel breed kanaal en heb je er in principe niet echt veel last van, maar ja ze zitten wel ‘zo op je kont’ als je even niet geconcentreerd bent. Niet gebeurd gelukkig. Het leverde af en toe wel spannende plaatjes op. De brug die geopend moet worden, nog duidelijk gesloten. Geen beweging te zien.  Alle lichten op rood en zo’n Speedy Gonzales met een soort doodsverachting  in volle vaart er op af.

"Amistade" als een echte Speedy Gonzales

ROOD......

Groenlicht? Hoezo? Hartstikke rood, zelfs geen groen-rood afwachten. Gaan! En dat hebben we vaker gezien deze dag. Behoorlijk spectaculair, maar als het nou mis gaat….wat dan? 

Onze ervaring is juist dat je steeds keurig moet wachten, zeker in België tot je bij een brug groen licht krijgt, anders gaan ze verschrikkelijk te keer tegen je. Dat doen ze trouwens al bij groen-roodlicht, je zal en moet wachten! Hier blijkbaar niet, andere regels? De brug was net hoog genoeg en roetsj, daar ging die zonder ook maar iets aan vaart geminderd te hebben er onder door. Haast Sciences fiction.

Deze brugwachters namen regelmatig uitgebreid de tijd om ons ook nog mee te laten gaan, lang nadat de beroepsschippers al uitzicht waren. Iets wat we zeer waardeerden. Soms waren we zeker nog een kilometer van de brug verwijderd. De verrassingen in dit kanaal zijn, wat de marifoonkanalen betreft, ook groot. In de boeken staat het een en op de wal iets anders, en andersom. Zeer verwarrend. Roep iemand op en je weet niet of men je überhaupt wel hoort. Wachttijden kunnen behoorlijk uit de hand kunnen lopen. En geen fatsoenlijke aanlegplaats te vinden. Deze keer gebeurde dit niet, wel zo prettig.

Natuurlijk zo’n soepele man via de marifoon uitgebreid bedankt. Dat kan nu makkelijk aangezien ze hier (ook) Vlaams spreken. In het Frans zou ik niet verder komen dan: “Merci.” Onze talenkennis is net iets groter dan ‘pappa fume une pipe’, maar ook niet veel meer.

Intussen zijn we ons aan het voor bereiden om een flinke slag te slaan in de diverse supermarkten. De fietsen staan ‘op de kant’ en het maken van lijstjes kan beginnen. Het heeft lang geduurd voor we een goede mogelijkheid hadden om onze voedsel voorraad op ’t oude, ruime peil te kunnen brengen.

Ik zou wel weer eens een BBQ lusten…..