Windkracht hoeveel?.....

Dinsdag 15 september, Stampersgat

Met Dieuwke en Aad voeren we gisteren gezamenlijk om een uurtje of tien in stevig tempo, een kilometertje of 11, richting Brabant. De Steenbergsevliet op.  Daar aangekomen werd het tempo natuurlijk verlaagd, anders trekken wij de graspollen uit de walkant en zo schoven zij richting huis en wij naar onze visstek. Oorspronkelijk hadden ze andere plannen. Nu kozen ze ervoor om toch maar te vertrekken uit Tholen, het weer zou steeds slechter worden en plots was hun verwarming daarbij ook nog in de stress geschoten. Of te wel niet aan te krijgen. Dat met deze temperaturen en de wind, wordt het behoorlijk afzien op een boot. En trouwens ze hadden sowieso gegokt op rond de 15^de thuis te zijn. Dus zo overhaast was het nou ook weer niet.

Dieuwke en Ad met hun "Zwalker" in Tholen

Wij, dat is intussen wel bekend denk ik zo, zijn nog ver van huis. Eerst nog die visacties, anders blijft er maar eentje met een frustratie achter - Zou ik ze dit jaar nu wel of niet hebben kunnen vangen?- . Enfin wij stopten bij Stampersgat, terwijl zij doorvoeren naar Zevenbergen, hun thuishaven. Lekker terug in mijn eigen bedje, ik hoor het Dieuwke ‘t zo zeggen.

Gisteravond na een eerste poging tot….? Volgde er helemaal niets. “Geen stootje!” De vissers onder ons weten wel wat dat betekent. Intussen is de voorspelde storm, volgens de Belgen alleen harde wind, volgens de ‘Ollanders eentje met stormwaarschuwingen, behoorlijk voelbaar.  De boot gaat af en toe stevig op en neer. Code etc. Hoe ik dit verschil in windkracht kwam te weten? We hebben aan boord diverse weerstations en een daarvan stond op Antwerpen. Jaap zag dat vanmorgen en bij overschakelen naar Amsterdam kwamen ineens allerlei stormwaarschuwingen tevoorschijn. Intussen is daarover ook geen twijfel mogelijk, want de zware stoelen dansen het hele bovendek over. Niet bepaald lichtvoetig, meer iets van een reus die de polka doet.

Tommy houdt het voor gezien, snurkt en is totaal van de wereld. Niet zo vreemd, want nog geen uur geleden moest er, terwijl het goot van de regen, gewandeld worden. De enige die daar geen last van had was hij. Huppelde maar en stoof over het pas geschoren grasveldje naast onze boot, met Jaap die zijn kraag zichtbaar  steeds steviger dichttrok, achter hem aan. Eigenlijk krankzinnig om te zien. Een kat! Een kat die niets om ‘nat tot op z’n velletje’ geeft. Eenmaal terug in de stuurhut gaat hij zelfs uitgebreid staan wachten tot Jaap hem heeft ‘afgedroogd’, in de positieve zin dan.

Het miezert een beetje en Jaap zie ik vanuit het keukenraam een volgende vis poging doen. Ik ga vast een beetje zitten duimen dat die ene, die ene zich vergist en dan in dat wat trage makkelijk te pakken (aas)visje zijn tanden zet. Bingo! Voorlopig nog niets in die richting vernomen…..