Saai weer....

(Vervolg) Woensdag 23 september Petrusplaat (Spaarbekken) Br. Biesbosch

We zijn een uurtje verder de Biesbosch ingevaren. Zeven kilometer en voor ons een geheel nieuw plekje. Normaal gesproken ligt het hier altijd vol met scheepjes. Maar nu zo aan het eind van het vaarseizoen en het weer is ook niet je dat, konden we kiezen aan welke steiger we wilden gaan liggen.

Intussen genieten wij van het uitzicht, de natuurschoon en Tommy van het gras en de ‘wilde’ luchtjes. Een heel terrein voor hem alleen. Hij vindt ‘t geweldig. Rent van de ene naar de andere kant. Los! Wij staan soms doodsangsten uit, dondert hij wel/niet het water in, kruipt en sluipt door het lage struikgewas, komt misschien ergens wel vast te zitten, allerlei spookgedachten vliegen door je hoofd. Hij heeft namelijk zijn tuig aan, opdat we hem uit het water kunnen plukken, mocht hij daar in kukelen.

In ieder geval hebben we het allemaal naar ons zin hier. Zelfs de eerste piepjes hebben al geklonken van de visverklikker. Alleen was het in dit geval geen grote vis maar een Fuut die met het visje aan de haal ging, denken we. We hebben intussen een heel protocol mocht er een snoekbaars, of iets anders groots, aan de haak hangen. Jaap rent naar buiten om de hengel cq de lijn te begeleiden om de vis te vermoeien, ik duik achter Tommy aan om hem in de salon op te sluiten, op de terugweg neem ik dan de camera en het grote visnet mee. Eventueel ook nog een zaklantaarn, die krengen komen meestal net als het schemert. Zo staan we dan te loeren naar wat het zou kunnen zijn. Resultaat? Meestal…..Niks!

Donderdag 24 september, Petrusplaat

Dit lijkt een dag te worden van weinig actie. Het waait stevig buiten, we schommelen wat en regen en zonneschijn wisselen elkaar voortdurend af. Jaap is samen met Tommy terug naar de slaaphut gegaan. Zo valt er namelijk ook niets te vissen. Als je hengeltop gaat bewegen, heb je geen flauw idee wat hier de oorzaak van is. Van waterplant, golfslag, of toch een vis. Niet te herkennen. En bij elke lijn beweging gaat ook nog eens de vispieper janken. Om niks! Nee daar is geen lol aan. Trouwens de rest van de vissers hebben blijkbaar dezelfde mening. Niet een te vinden hier op de plas. Normaal gesproken zie je ze altijd. Hoe koud het ook is. Dik ingepakt om warm te blijven of weggedoken achter het zeil van hun schouw.

Zelfs Tommy heeft geen moment staan zeuren om naar buiten te mogen. Nee, die vindt er ook maar niks aan vandaag….