Vrijdag 11 september
Kreekrak
Raar hoor geen internet. De Belgische dongel werkt hier niet en een
Nederlandse is in geen velden of wegen hier te koop. Een soort droogzwemmen
wordt het. Wel een verslagje maken maar in geen dagen kunnen verzenden.
De tocht door de havens van Antwerpen was heel boeiend. ‘t
Lijkt totaal niet op die in Rotterdam. Veel groter. Misschien dat de Maasvlakte
ook zo groot is, of nog groter, alleen
daar kan je volgens mij niet zo maar heen.
Antwerpen dus ruim, groot met veel scheepvaartverkeer
van enorme zeeschepen, die deze dag op
eigen kracht door de haven voeren. Voorheen zagen we ze vaak met enorme slepers
voor en achter. Dan kon je enigszins in de buurt komen en voelde je aan den
lijve hoe klein je bent.
9 September
Zo te zien was de
haven-Willemdok, waar wij nu liggen, ook al
in 1897 reeds aanwezig
Het Museum aan de Stroom (MAS) bezocht. We gingen er
volkomen ongeïnformeerd heen. Iets wat niet gauw gebeurd bij ons. Laten we maar
eens gaan kijken, was ons motto. Misschien vinden we het zo interessant, dat we
het jammer zouden vinden, het gemist te hebben. Zo sterk zou ik, eenmaal weer
buiten, me niet willen uitdrukken. Echter wel een overweldigende indruk gekregen van de Antwerpse
geschiedenis. Je loopt in het museum tussen de archieven en uitgestalde
museumstukken heen. Heel bijzonder. Met enkele speciale exposities over Belgie-Nederland
als handelsnatie met zijn scheepvaartverkeer, maar ook oorlog in Oost-Indie (nu
Indonesie) en Antwerpen als wereld
haven. Veel schilderijen, stoom-zeilschepen in beeld maar ook als maquettes en
verder van alles wat je maar kan meenemen uit de gebieden waar ze kwamen. Plus
de onderwerpen die hier mee te maken hebben, zoals macht - staatsieportretten
van “heren” in uniform- , kunstvoorwerken -roof dus- en foto’s en films over het
leven als havenarbeiders met hun stakingen en enorme armoe in een
wereldhavenstad. Treurnis alom. Met als “extra’s van deze ellende” twee etages
met als onderwerp “Leven en Dood”. Die hebben we overgeslagen. Niet zo aan ons
besteed, zeg ik maar. Het restaurant was jammer genoeg gesloten of misschien
ook niet, in ieder geval konden wij de ingang ervan niet vinden. Over het
uitzicht vanaf het dakterras kan ik alleen maar lyrisch zijn. Prachtig. De zon
scheen volop en de plaatjes van de Schelde waren uniek.
Ook uniek vonden we het
witte fietsenplan van Antwerpen. Een op de drie fietsers was zo’n huurfiets.
Voor een abonnement van een paar
tientjes per jaar kan je een fiets uit een standaard halen en op weg gaan. Een
half uur voor niets, of een uur voor 50 cent en een dag voor nog geen vier
euro. Het zijn wel ‘bomvrije’ fietsen, of te wel ‘hufterproof’. En het systeem
is razend eenvoudig. Je houdt je pas tegen een paal, kijkt welk nummer van een
fiets oplicht en gaan. De rest gebeurt automatisch nadat je de fiets weer terug
in een fietsenrek gebracht hebt. Hoe is het eigenlijk met ons Nederlandse
(Amsterdamse) witte fietsen plan gegaan?
En die werd gevierd met…..het vangen van de eerste
Snoekbaars van dit jaar. Geintje natuurlijk. Maar toch een leuk een moment op
een leuke dag. We liggen in Kreekrak, jammer genoeg geen WiFi, ook nog geen
Nederlandse dongel in bezit. Morgen
waarschijnlijk pas. Dan willen we in Tholen liggen. Onze broodnodige gasfles,
en dus ook een Aldi wifi-bonnetje halen. Het uitzicht is prachtig hier en
stil…….op een enkel vrachtschip na. Want ze varen, we merken er wat golven
betreft bijna niets van, met razende vaart en een hoop onderaards gebrom,
voorbij.
11 september, Tholen
Intussen zijn we in Tholen gearriveerd en is onze digitale verbinding
met de buitenwereld weer hersteld. De gasfles is binnen, evenals de bonnetjes
voor 1500 MB aan internet en met het vrije net hier kunnen we uitgebreid en
onbeperkt weer met iedereen communiceren.
Oh ja, die Snoekbaars ligt te wachten in de koelkast. Hoe we
hem op gaan eten, dat wordt nog even een puzzel(tje).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten