Verder

Vandaag richting Halle

Badkuipen...

Zondag 30 augustus Lift van Ronquires

De tocht gisteren tot hier was zeer slaap verwekkend. Saai dus. Wel prachtig weer, dat maakte alles toch nog een beetje gezellig. Maar verder viel er niet veel te beleven. Weinig scheepvaart, waarschijnlijk omdat bij Brussels alles nog op slot zit, Lembeek en Anderlecht sluis zijn gesloten tot maandagochtend (morgen dus) twaalf uur.

Tijdens ons vertrek uit Strepy-Thieu kwam net de Police de Navigation aanrijden. Wij stonden op dat moment onze laatste lijntjes los te maken en hadden bepaald geen zin in een onderhoud met deze lui als je de bak in mag. We schonken ze geen blik waardig en bij vertrek heb ik, terwijl wij naar Aad en Dieuwke stonden te zwaaien, ook hen nog een zwaai-veeg meegegeven, maar ook zij negeerden ons totaal. Overigens de dag ervoor hadden ze de Zwalker al ‘te pakken’ en hun papieren bekeken. Geen brandblussers en zwemvesten zoals soms bij andere controles. Dus kwamen ze duidelijk voor ons!

Omdat we niet meteen de bak van Strepy-Thieu in mochten, alles stond op rood, parkeerden wij onze boot achter de reeds wachtende daar. De Politie zagen we bij onze ‘overtocht’ als een speer naar boven rijden, de brug over, daar weer naar beneden richting de kade waar wij aanlagen. Maar ja een hoge muur plus hek en om daar vanaf te springen, of helemaal van af het begin van de kade naar ons toelopen? Nee, daar lag nog een niet gevisiteerd slachtoffer en dat was blijkbaar genoeg voor ze , want het bleef bij die ene. De rest voor ons kwam ook niet meer aan de beurt. Eens zullen ook wel zo´n bezoekje krijgen. Is dat erg? Nee natuurlijk, we gaan er vanuit dat alles bij ons aan boord in orde is.

Nu liggen we boven bij de bakken van Ronquires, liften dus. Nu niet steil omhoog of omlaag maar schuin naar beneden of naar boven. Het is hier oorverdovend stil. Geen verkeersgeluiden, jammer genoeg ook geen vogeltjes die je hoort kwetteren en ook nog windstil. Uitstekend geslapen dus. Een flink stuk terug daar waar weer een beetje groen is, gras voor Tommy, stikt het van de muizen. Een feest voor hem, een wanhoop voor Jaap. Fatsoenlijk te wandelen valt er niet, want Tommy springt alleen maar van muizenhol naar muizenhol. En dat een kwartier lang over een gebied van niet groter dan een vierkante meter. En dan eenmaal uit gesprongen, op naar een volgende plek met de zelfde rituelen. Vreselijk…. Ik denk, omdat we ver van de bewoonde wereld zitten, zo’n 75 meter hoog, lopen die weinig kans om door katten gevangen te worden. Hier beneden is het vlak, licht heuvelachtig dat wel, maar geen bossen, hoofdzakelijk grasland. Geen grote groepen bomen die roofvogels in kunnen herbergen en/of schuilplaatsen kunnen bieden. Zo kan er een gigantische muizenpopulatie ontstaan, die je versteld doet staan. Jaap zag steeds vier, vijf  soms nog meer muizen voor Tommy uitrennen.

Eigenlijk is het raar om te beseffen dat je nu in een soort grote badkuip gevuld met water ligt, waar het gewone leven onder je gewoon door gaat. Je ziet het niet, horen ook niet, en je weet dat het daar er wel is. Straks gaan we weer verder, dat betekent de bak in naar beneden. Nu geen zes minuten, bijna geluidloos naar beneden zoals bij Strepy-Thieu, maar een klein half uurtje van knerpende en piepende  wielen via rails de bak van Ronquires laat zakken.

Iets nog over het weer: Het is prachtig en het wordt volgens zeggen bloedheet!

SF...

Zaterdag 29 augustus, Strepy-Thieu

Het bleef inderdaad de hele dag prima weer, met in de tweede helft flink zonnig.

Wij met z’n viertjes op naar de lift. Een jaar of acht misschien nog langer geleden, zijn wij daar voor het eerst geweest. Maar ondanks dat je weet hoe dit bouwwerk eruit ziet, blijft het zeer imposant. Een beetje science-fiction-achtig .

Toch was er een groot verschil met de laatste keer. Eenmaal de bak in gevaren was het toen een mêlee aan mensen die rond liepen om alles te bekijken, en een andere groep die met z’n papieren in de hand langs een kantoortje schoof. Vlot ging dat niet, stond een hele lange rij, misschien was het toen hoogseizoen, nu waren we maar met drie scheepjes, dus zo’n drukte zou het nu niet kunnen geven, maar toen was dat behoorlijk hectisch. Het ging bij een van de scheepjes mis, weet ik me nog te herinneren en duurde het zo maar een half uur voor dat de bak ging zakken. De tijd dat het deze keren in beslag neemt is niet veel. Invaren, vastmaken, even wachten, omroeper meldt dat de bak gaat bewegen en dan zak je zo langzaam dat je dit wel kan waarnemen maar niet voelen. De ‘rit’ van boven naar beneden duurt slechts zes minuten. Sluisdeur omhoog, even binnen aan staan om de druppels te ontlopen, en zoef je ligt weer in het kanaal. Maar dan wel 70 meter lager!

Daar hebben we ergens aan de hoge kade vast gemaakt. De lage, die zijn voor de Passagiersschepen, zo staat er op de borden. Maar geen schip daar aan zien leggen, wel juist aan een zelfde hoge kade als waar wij lagen. Terwijl we met z’n  viertjes best wel aan zo’n lage, passagierskade dus, wilden aanleggen. Makkelijker in en uitstappen en ook nog eens keertje meer bolders om vast te maken! Maar ‘nette Ollanders’ die we zijn, durfden wij dit niet. Een volgende keer misschien toch maar eens een keertje niks van aantrekken?

Vandaag gaan Dieuwke en Aad verder het Canal du Centre af en wij gaan terug de ‘bak’ in. Het kanaal van Charleroi naar Brussel af.

Ons gezamenlijk etentje van gisteravond, na de borrel met hapjes, was weer zeer creatief. Met een recept van Dieuwke om niet snel te vergeten. Geen van ons tweeën had vlees in de koelkast, dus moest het of vegetarisch –kaas- dus, of met vis uit blik worden. Het werd Spaghetti met olijfolie, zalm – de tonijn was op- , knoflook (veel) en peterselie (deze keer weinig vers, en veel maar dan droog uit een potje) maakte het compleet.  ’t Was goddelijk van smaak.

Op...weg...

Vrijdag 28 augustus Seneffe

Na een dag lijdzaam toezien hoe het weer slechter en slechter werd, van miezer- tot stortbuien en geen stukje blauwe lucht te zien, de hele dag niet, besloten we om niet weg te varen naar Strepy-Thieu. Voortdurend beslagen ramen en drijfnat worden in de sluis, nee daar hadden we geen trek in. Dan maar lekker tuttelen deze dag.

Met de slogan gedeelde leed is halve leed, hebben we 's avonds het een en ander aan lekkere dingen uit onze koelkasten bekeken en bij elkaar gedaan. 

Zo zaten we heel gezellig met elkaar te smullen van een heel  creatief samengesteld diner..

Vanmorgen toen we opstonden was het weer totaal anders. Zon! Dat betekend varen straks! De temperatuur is redelijk en weinig tot geen wind.

Vannacht hebben bij gebrek aan levend voedsel gisteren met die regen, alle kleine beestjes  bleven ongetwijfeld in hun holletjes, droog denken wij, zijn de ratjes bij ons op bezoek geweest en hebben via kleine openingetjes in de afval bak er het een en ander uitgepeuterd. Menige vloek heb ik mogen waarnemen toen Jaap de aanslag op de afvalzak over zag. Overal koffie prut tussen allerlei onbestemde , onherkenbare dingetjes in de gangborden. Smerig! Schoon spuiten, boenen, de zak vervangen, en zien dat je alles weer spic en span wordt. Hier op de VLA(vrouwe Lenie Anna) waarschijnlijk hebben die beestjes het voorafje en het diner gehaald, maar bij de Zwalker (Aad en Dieuwke) gingen ze voor het toetje. Alle aardbeien, zo lief gekoesterd en weken voorzichtig meegedaan, waren allemaal weg! Op!

Maar…. de zon schijnt! Laat dat onze troost zijn voor vandaag. Op naar Strepy-Thieu met z’n viertjes. En duimen dat het zo de hele dag blijft.

Toch gelukt...

Woensdag 26 augustus Seneffe

"Zwalker" en "VLA" samen aan een kade in Seneffe

Gisteren half drie arriveerden we in de haven ‘Branche de Bellecourt’. De drie sluizen vroegen redelijk veel tijd, zo’n drie kwartier per keer, maar met die drijvende bolders erin, was het easy to go. Het weer bleef prima die dag. Warm!

Bij het invaren hier in de haven “Bellecourt” hadden we een Petit ontvangst comité. Aad en Dieuwke stonden ons op de steiger waar we konden aanleggen, reeds op te wachten. Zo leek het.  Was natuurlijk niet echt zo.  Ze waren namelijk net van plan op de fiets te stappen om boodschappen te gaan doen. En precies op dat moment voeren wij de haven van SNEF (Seneffe) in……Maar we kregen er hierdoor wel meteen een warm gevoel bij. Al dagen hadden we de mails en sms uitgewisseld om ergens een contact met ze te maken. Gezien de diverse stremmingen, onder andere in Brussel bijvoorbeeld, was het soms zeer verwarrend of dat wel zou lukken.

Zij dus intussen op weg voor boodschappen, wij ons stekkie verzorgen, stroom aansluiten, administratie – logboek – bijwerken, Tommy even ‘uit’ laten, hij wil als we ergens gestopt zijn meteen de wal op zijn omgeving in kaart brengen, en dan bij terugkomst van onze vriendjes aan de ……..BORREL! Tenslotte moesten we dit even flink vieren. Lange tijd leek het dat we elkaar niet zouden ontmoeten hier in België.  En geen van ons had zin om daar ik weet niet wat daarvoor te gaan doen, het moet wel ontspanning blijven, om een paar dagen met elkaar op te trekken. Gelukt dus. Ook de maaltijd, zeg maar diner, hebben we gezamenlijk gedaan. Dieuwke heeft voor ons heerlijk gekookt. En zo als gewoonlijk bij die soort ontmoetingen alles vergezeld van drank (en hele lekkere hapjes). Veel drank. Teveel drank eigenlijk. Natuurlijk werd het ook laat voor we onze bedjes op zochten. Ook te laat dus.

’s Middags – woensdag- hebben we een Carrefour bezocht, een kleine vijf kilometer hier vandaan, waar we spulletjes in hebben ingekocht voor het avondeten. Weer gezamenlijk, maar nu bij ons. Gekozen voor een kabeljauw schotel uit de oven.

Toen wij uit de Carrefour liepen, zagen we het stok-stok-oude mannetje hele kleine stapjes schuifelend, terwijl hij een kistje met boodschappen droeg, terug die we kort daarvoor al mee maakten bij de kassa. We stonden toen tamelijk verbaast te kijken hoe hij zich, ondanks alle zichtbare ongemakken, krom en stijf redelijk snel voortbewoog. Maar nu stond hij bij een auto te hannesen met wat sleutels in zijn hand. Alsmaar mopperen dat ze niet paste. Bij mij schoot de gedachten door mijn hoofd: “Misschien staat hij bij de verkeerde auto.” Iets wat je dus wel denkt maar niet gelooft. Jaap er heen, vraagt of die hem kon helpen, kijkt naar zijn autosleutel, en naar de auto. Sleutels waren van een Suzuki en hij stond naast een….OPEL! Jaap, rond kijken of hij een Suzuki auto zag staan, nergens eentje te ontdekken. Was die man ‘de weg kwijt’ dan heb je spijt als je hem helpt weg te rijden en misschien wel een ongeluk veroorzaakt, mompelde Jaap naar me. Toch met hem meelopend, nu naar een heel ander gedeelte van de parkeerplaats, stok oude mannetje met hele kleine stapjes snel achter hem aan, steeds iets mompelend, niet te verstaan en verdwenen bij mij uitzicht. Tjonge waar zou die helemaal heen geleid worden, denk je dan. Na een hele poos, ja hoor een glunderende Jaap verschijnt plots om de hoek. Gelukt. En de sleutel was herkenbaar aan het merk, cq logo van de verhuurmaatschappij! Gelukkig was het een Suzuki, zeiden we later tegen elkaar, om nou bij iedere Opel, VW of een ander algemeen merk te gaan proberen of de sleutel past? Je weet niet wat je daar mee op je hals haalt. Een autobezitter die vraagt wat je aan het doen bent bij zijn auto…..

Donderdag 27 augustus, Seneffe

Ik kan niet anders vast stellen dat heuveltje op heuveltje af via een fiets met een ‘Mutturrukke’ zoals men dat hier noemt, of te wel elektrische fiets, en de actie in de Carrefour me niet echt in de koude kleren was gaan zitten! Gesloopt kwamen we terug. Even een time-out nemen, zeiden we. Voor mij zeker nodig, ik moest nog koken. Het recept was eenvoudig dus weinig energie vragend.  Alles kwam goed. En het smaakte ons allemaal prima.

“Kaassssssss…..”

En zo kwam er voor vandaag deze rustdag inzicht. Het blijft bovendien slecht weer de hel dag, en tevens een reden dus om niet te varen behalve als het echt moet.

Onze volgende actie, morgen denk ik, wordt de reis naar Strepy-Thieu. 

Slecht weer verwacht...

Maandag 24 augustus, Monceau (Charleroi)

De weersvoorspellingen waren nog al heftig voor vandaag. Vooral veel wind. Dit laatste ambiëren we niet zo tijdens het schutten. De sluisjes zijn minimaal aan formaat (39 meter lang en 5 meter breed, een beetje vrachtschip kan er (gelukkig) niet in) en er zijn bijna geen voorzieningen. Als je zou moeten wachten dan is er niets om even fatsoenlijk aan te leggen. Wanneer er dan veel wind is, word je van de ene kant naar de andere kant van de rivier gedreven. Helemaal niet prettig, angstig af en toe om met je schroef in de planten geraken, of je neus in de heg! Dus zeiden we tegen elkaar, dat het meest slimme zou zijn om vroeg te vertrekken en dan hiermee misschien die narigheid voor te blijven. Vaak ontwikkelt zo’n wind zich in de loop van de dag.

Intussen is het bijna vijf uur, we zijn al uren geleden gestopt en we hebben nog geen windvlaag gezien. Stevige bries met wat druppels af en toe. That’s all! Eigenlijk is het nu zelfs aangenaam weer. Zonnetje en bijna windstil. Zeven sluizen gedaan vandaag. Zelfs die grote van Monceau, die draak van een sluis van een paar dagen terug, toen als opvarende, met die afschuwelijke instroom van water, was een fluitje van een cent. Nu afvarend redelijk easy, redelijk zeg ik, omdat de twintig meter lijn voor bijna te kort was. De bolders staan op de wal ver uit elkaar en Jaap dacht dat ik recht onder zo’n punt lag, dus mijn lijn zou verticaal zijn. Hij had zelf lengte genoeg en begreep niet dat ik dus een eventueel probleem zag aankomen. Op 1 meter na toch gered. (Ik had intussen voor alle zekerheid toch nog een lijntje aan vast geknoopt, dus echt erg zou het nooit kunnen worden……) Misschien denkt een goedoplettende lezer, dan overleg je toch? Dat is bijna niet te doen. Wind, water, motor geronk alles bij elkaar doe je op pratende vissen lijken. We hebben intussen dan ook een aardige gebaren taal ontwikkeld. Maar die voorziet in dit soort geval niet echt. Ik wijs naar voren en Jaap denkt dat ik op de gesloten deur van de halve sluis wijs bijvoorbeeld. Moeten nog wat oefenen….. Wie? Allebei, denk ik.

Dinsdag 25 augustus, Monceau (Charleroi)

Tjonge wat een nattigheid vannacht. Urenlang regen. Gelukkig bleef alles binnen droog. Zelfs het patrijspoortje voor kon onder andere open blijven, wel met het koperen opvangbakje (ooit van Margreet gekregen) eronder, deze deed waarvoor het gemaakt is. Namelijk water opvangen. Betekende wel dat het vanmorgen vijftien graden binnen was! Dus….kachel aan.

Zeven meter omhoog....

Vandaag gaan we drie stevige sluizen met elk zeven meter verval, doen. Ze hebben allemaal drijvende bolders, wel slechts aan een kant. Maar we gaan niet vooruit somberen en zeggen dus dat we er gewoon gebruik van gaan maken. Grootte 85 Meter lang is namelijk niet echt groot te noemen. En liggen dus gauw vol met 1 vrachtschip...

Ons reisdoel is nu de haven “Branche de Bellecourt” in de buurt van Canal du Centre, de route naar Strepy-Thieu. De lift! 

Klussen en sluizen...

Zondag 23 augustus, Lobbes

  

Gisteravond: Avondzonnetje in Lobbes...

...tijdens het wespen vangen vlak voor de BBQ van Lamsboutjes..

Het is nu tien uur in de ochtend. Prachtig zonnetje buiten. Nog wel. Voor vanmiddag staat er regen met onweer gepland. Dat betekent dat Jaap nu diesel gaat halen.

De eerste veertig liter gaan zojuist erin…..en dit nog drie keer!

Verder zo ver we het nu kunnen bekijken, is er voor vandaag geen reden om hier te vertrekken. We gaan de dag vullen met klussen, zoals we dat noemen. Voor mij bijvoorbeeld betekent dat ik mijn Fotoalbum bij moet gaan werken. Iets wat ik meestal doe tijdens slecht weer en dat is het bijna niet vaak geweest. Dus er is flinke achterstand.

Morgen zeven sluizen! Dat wordt vroeg vertrekken! En dan hopen we het Parc Municipal bij Monceau (Charleroi) aan te kunnen leggen.

Het dagelijkse vaarleven bestaat uit....

Donderdag, 20 augustus Thuin

Heerlijk geslapen na zo’n hectische dag.

Slechts 1 moment van heftigheid en je hele dag staat in het teken 1 gigantische ervaring die je niet snel vergeet. Dat was jammer, want de sluisjes daarna zagen er prachtig idyllisch uit, zonnetje erbij, schattige bloemetjes, een plaatje! Foto’s? Vergeten dus! Toch nog een foto kunnen maken van Jaap in actie bij een van die sluisjes. Een tafereel van jaren terug. Tijdens onze vele Franse reizen….

Tommy heeft denken wij, weinig geslapen vannacht. Zat voortdurend door een van de geopende patrijspoorten (afgeschermd met gaas)  te kijken of hij een van die katten van gistermiddag zag. Er lopen er nog al wat rond hier. Vanmorgen zelfs een ongecastreerde (!) kater op bezoek gehad. Tommy heeft hem niet gezien. Gelukkig, denk ik. Want wie weet gaat die bezoeker zijn ‘vlag’ uit zetten bij een ontmoeting.

Nu is Jaap een klusje aan het doen, de toiletpomp vervangen, indien nodig, en dan vertrekken we zo langzaam maar zeker richting Jeumont. Frankrijk in. Boodschappen doen en wassen. Morgen,  vrijdag.

Zaterdag weer terug naar het noorden om op tijd voorbij sluis Abbay d’Aulne te zijn, deze gaat voor een kleine week dicht. Woensdag start dit, en was zo te zien ook wel nodig. Staat zichtbaar op instorten. Ik heb ook heel wat steentjes van de gangborden moeten verwijderen gisteren. In de muren zitten knotsgrote van gaten van verdwenen bakstenen. En de rest hangt zo’n beetje op ‘half zeven’.

Intussen gearriveerd in Jeumont. Volkomen lege aanlegplaats. Eerst dachten we dat alles daarom wel afgesloten was. En dat zou heel vervelend zijn, want we zouden hier water willen tanken. Maar…geen probleem, de kranen zijn dan wel van het een en ander ontdaan, echter Jaap heeft “tooltjes” genoeg omdat te verhelpen. Zowaar, ’t is gelukt!

Geen Internet, da’s wat lastiger. Dat kan pas weer als we in België terug zijn. Zondag denk ik. Zal even afkicken worden.

Vrijdag 21 augustus Jeumont

Toch nog een snuifje Frankrijk geproefd. Verder dan hier varen we niet. We gaan er alleen nuttige dingen doen. De wekelijkse zaken, zoals de was en eten halen. Winkels redelijk vlakbij. Niet zonder fiets natuurlijk, sjouwen laten we aan onze stalen rossen over.

Merbes le Chateau

Dit is Merbes les Chateaux. Een dorpje met vele herinneringen. Leuke mensen (Georgette H. en Jean met hond van de zeilboot) ontmoet en een poosje  mee opgetrokken. Dinkie kreeg hier te maken met een dierenarts. Had krampen, verloor een beetje urine met bloed er in. In het dorp was een dierenarts aanwezig en die hebben we geraadpleegd. Hij kon alleen iets aan de krampen doen maar dat andere… Dit probeerde hij op allerlei manier, in het Frans dan, uit te leggen. Kwam uiteindelijk met ….Een zandje! Wat wij vertaalden in niersteentje. En die kon Dinkie alleen maar uit plassen en daar mee kwijtraken. Helemaal gelukt toen.

Het geeft zo’n plaatsje toch iets extra’s wanneer je er aan voorbij vaart.

Nieuw soort waakhond?

Nu liggen we in Jeumont. Niets veranderd zo te zien. Nog dezelfde brug vol behangen met bloemen manden. Zonnetje erbij en het is weer een prachtige start van een nieuwe dag.

We zagen dat de dieselpomp bij Erquelinnes ook nog steeds in functie is. 1,10 de liter. Dat wordt tanken (of toch maar niet?) op de terug weg naar Lobbes, onze volgende stopplaats. Dat is even voor Thuin.

Zaterdag 22 augustus Jeumont

Na een dag van allerlei broodnodige, maar oh zo slopende acties, ligt de koelkast weer vol, de was is gewassen, gevouwen en opgeborgen. En hebben we daarna zo’n beetje uit zitten putten op ons achterdek in een heerlijk middag zonnetje. Met als afsluiting van onze dagjes ‘Frankrijk’ een BBQ van onder andere inktvisjes. We hebben gisteren Carrefour geplunderd. Voor vanavond lamsboutjes! Ook weer BBQ!

Gisteren hebben ze toen het donker werd, de hier aanwezige schijnwerpers aangedaan. En plots zaten we in een zee van licht, terwijl het al donker was, lekker koffie te drinken en te genieten van de rust. En vooral van de zalige temperatuur. De nacht hiervoor was het enigszins spooky. Hartstikke donker en af en toe wat stemmen ergens achter het struikgewas vandaan. Logischerwijs ging alles weer eens extra op slot, de fietsen ingepakt en aan de ‘kabel’ en verder alle ramen, en raampjes aan de straatkant dicht. Smoren dus. Maar ’t slaapt, als je kunt slapen vanwege die hoge temperaturen, toch een stuk rustiger.

Vanmorgen van de plaatselijke (Turkse) bakker heerlijk Baguettes en croissants gehaald. Ontbijtje op z’n Frans, noemen we dat.

Nog even de koffie op drinken en dan gaan we weer verder. Op naar Lobbes.

Geen diesel getankt in Erquelines, vonden we toch te riskant met hedendaagse kwaliteits problemen. Voor je het weet haal je heel wat narigheid op je hals. De diesel moet steeds ‘vers’ zijn, dus regelmatig doorstromen in de opslagtanks. Dan maar tanken in Antwerpen, roept Jaap. Maar….het geluid van de ijscokar, het wel zo bekende deuntje, deed hem naar buiten rennen in Lobbes, om een ijsje te scoren, zoals hij dat noemt vindt inderdaad de ijscoman. Die staat diesel te tanken bij een….tankstation? Hier net om de hoek. Vanaf het water niet zichtbaar.  Driemaal raden waar wij diesel gaan halen.

De drie sluisjes tot hier in Lobbes, waren lief te noemen. Mooi zonnetje erbij en steeds als enige de sluis in. Zoef, zoef en we voeren na een tientalminuten er weer uit.

Onze volgende route gaat via Brussel. Hier en daar zijn wat stremmingen volgende week maar die nemen we maar voor lief. Soms slechts 1 dag, soms iets meer.

Heftig...

Woensdag, 19 augustus – Thuin

Soms zou je weel een beetje spektakel willen meemaken. Alles verloopt zo easy en soft. Heerlijk ontspannend toch, zeg je dan. Schreef ik laatst dat de sluizen voor nog geen verrassingen zorgden, kregen we vandaag daar toch even slechte saus over heen. Een pittige saus zelfs!

Sluizen van vijf a zes meter verval, ’t maakte niet uit of het omhoog of omlaag was, no problem. Toen kwam Sluis 10 Monceau-ssur-Sambre. 4,9 Meter omhoog. In de walkant geen bolder te ontdekken. Alleen 1 trap. We moesten samen met een andere recreant er eerst in en dan achter ons een vrachtschip met z’n kont naar ons toe. Voer dus achterstevoren. Wij dus bij voorbaat al geërgerd over het te verwachten schroefwater. Dit laatste gaf geen enkel probleem, wel iets anders. Wij lagen dus vooraan in de sluis, daar waar de luiken opengaan om het water de sluis in te laten stromen. Ik had een lijn van twintig meter met de lus op de wal die door een sluis-hulpkracht daar aan gebracht was en Jaap had ook een lange lijn op dezelfde manier op de wal vast. Achter en voor dus zaten we vast met twee lijnen. Moet genoeg zijn. De luiken werden geopend en het water stormt naar binnen. Even lijkt het redelijk beheersbaar te gaan, tot het waterniveau gelijk is aan de fontein die als een waterval de sluis in stroomt. Op dat moment  zwiept de boeg van het schip naar het midden van de sluis. Zes meter lijn (de afstand van af de wal tot ons schip) is ook geen ding om een schip tegen de walkant te kunnen houden. Je bent al blij dat je vast zit. En blijft zitten. Jaap had daar en tegen wel pech. Hij kon achter de lijn niet genoeg remmen en probeerde de boot via de motor en de lijn onder controle te houden. Niet dus! Ik snel een stukje naar achter en een lijn bevestigd halverwege de boot en de trap. En dan zien dat daar mee het zwaaien door de sluis heen (?!) geremd kon worden. Lukte! Wat overbleef is dat Jaap nu blaren op z’n handen heeft en mijn gedachten: “Dat kan ik nog steeds op mijn 73^ste!” Je moet dit niet met 10 sluizen op 1 dag doen, want dan red je dat niet. Ook niet als je nog jong van lijf en leden ben….

We zijn nu in Thuin. Heeft een beetje van thuiskomen. Zolang hier niet geweest en we hebben zo heerlijke herinneringen aan. En het was dus een warm welkom om even bij te komen van alle heftigheid van die ene sluis. De vijf die er op volgden waren gelukkig van die kleintjes, en deden we spelende wijs.  We hebben ze bijna niet eens echt opgemerkt. Maar die van Monceau, nee die vergeten we niet snel. Zondag weer een keertje, maar dan omlaag. Moet beter gaan. 

Mooi lelijk...

Woensdag, 19 augustus Charleroi

Gelegen aan een prachtig park, Parc Municipal bij een klein kasteeltje is het rustig vertoeven. Het uitzicht verder is niet echt vrolijk. Aan de overkant liggen twee lege vrachtschepen aan de wal, waar de huizen deels van leeg staan. Het industriegebied van Charleroi ligt hier rondom. De schepen, soms van behoorlijk formaat schuiven hier regelmatig voorbij. Ik zeg schuiven omdat je ze bijna niet opmerkt. Ze glijden door het water. Geen golfje, nou ja bijna geen golfje te zien. 

Het is dat de afstand tussen de aanwezige ligplaatsen te groot worden op het moment dat je besluit om misschien toch maar een volgende te zoeken.

Het was een druilerige vaardag. Vier sluizen, bij allemaal werden we in ons eentje geschut. Ieder ruim honderd meter lang, waarvan een de sluis op de helft geschut werd. Plusminus 50 meter dus.

De fotosessie is niet geworden wat ik er van gehoopt had. Geen zonnetje te zien, grauw en donker alles. Op zich misschien ook wel spannend. Maar dan zal Photoshop er aan te pas moeten komen denk ik.

De Graphiti’s zijn nog steeds prachtig hier. Een klein ‘vrolijke’ noot tussen al die droevenis.

We gaan vandaag verder de Sambre op, uit deze zware industrieën van Cockerill-Sambre weg, en hopelijk wat meer groen te zien. Naar Thuin. 

Lage waterstand

Maandag, 17 augustus Auvelais

Namen vanmorgen uitgezwaaid en links af de Sambre opgegaan. Met voor ons uit een vrachtschip, die duidelijk sneller voer dan dat wij wilden. Maar zo’n race partij als gisteren is even leuk, alleen niet te betalen. Ja door ons dan. Drie sluizen en ze gingen allemaal even soepel. Ondanks dat er een paar lastige tussen zaten. Groot verval met een minimum aan bolders. Ze houden hier blijkbaar niet van pleziervaarders….Maar tegenwoordig weten we daar aardig raad mee, en zijn de verrassingen steeds zeldzamer.

Over het verzamelen van de recreatie om geschut te worden, hebben we tot nu toe niet veel gemerkt. Wij hielden er meer rekening mee dan zij denken we. We zijn zelfs al een paar keer in een sluis van soms wel 200 meter lengte helemaal alleen geschut. Terwijl er op de televisie toch regelmatig over gesproken werd dat er maatregelen genomen waren in verband met de lage waterstand. Zoals ik al meldde, hier in dit gedeelte van België in ieder geval niet! Wij kunnen ons nog wel herinneren dat in Frankrijk we soms een uur moesten wachten tot er zich een volgende recreant aandiende. En dan werd er pas geschut. Gelukkig nog niet meegemaakt deze trip.

Intussen liggen we aan een prima steiger vlakbij Auvelais. Bij aankomst helemaal leeg, nu vol! Een paar min puntjes verder, er raast om de vijf minuten een nel trein voorbij en er is af en toe een vrachtschip die ‘vergeet’ zijn schroefwater ietsje te minderen als hij ons passeert. Om de steiger te verlaten moet je een trap op, waar je met onze fietsen niet omhoog kan. Jammer want er ligt vlakbij een piep klein dorpje. Verder is het hier dood en doodstil.

Voor Tommy is het hier minder leuk, want dit is de plek waar hij de grootste schrik van zijn leven kreeg te verwerken. Jaap kon hem nog maar net hanteren en rustig krijgen. Ze waren aan het wandelen toen er zo’n  trein op 10 meter afstand voorbij raasde. Dat was teveel voor dat kleine beestje, en nu nog zit hij bij elke volgende trein met grote ogen hem na te kijken. Als of het een gigantisch monster was dat hem probeerde op te vreten. Terwijl daarvoor, binnen in de boot totaal niet reageerde op dit treinen geweld. Maar ineens zo vlakbij, dat was blijkbaar ‘ietsje’ teveel voor hem. Om te troosten snel een stokje voor hem gepakt uit de la, die Tommy ongetwijfeld de snoepjes-la zou willen noemen. Als die open gaat komt er altijd iets lekkers uit. En…hij zoekt graag even mee.

Daarom al een reden om hier niet lang te blijven. Morgen weer verder. Naar Charleroi. En dan even richting Franse grens tot Erquelinnes en weer terug. In de regen waarschijnlijk. Maar aan het eind van deze week moet het weer mooier worden…..

Rust, regen en racen....

Zondag, 16 augustus Namen

We liggen weer in Namen. Op weg naar de Sambre. Na een, ik zou het een in en in treurige dag willen noemen, deze zaterdag in Dinant. De regen heeft alle, maar dan ook alles verpest. De rommelmarkt was een soort overleven geworden en de badkuipen wedstrijd werd een totaal ontredderd gebeuren. De Kermis sloot vroeg en toen dachten we als iets positiefs, misschien komt onze rust hiermee terug. Nee, een muziekfestival begon. Jazz? Nee hardrock, punk of wat zou het zijn. Niet te herkennen. Hard in ieder geval. Heel hard. Toen wij onze ramen en deuren sloten, bleef er nog slechts oerwoudachtige drums over. Tot ruim middernacht. Hoezo rust?

Badkuipen-race

Wat jammer nou van al het werk van iedereen. Sommige van die Pieremachochels waren heel grappig. Verder goed bekijken lukte niet, de afstand was er te groot voor, ze zouden oorspronkelijk veel verder door varen. Namelijk tot aan de steiger waar wij eerst aan lagen. Deze bleef de hele dag leeg!!!!!

Nu was niet meer dan een water spuitende, ja nog meer nattigheid dus, zooitje van stokken, peddels, emmers aan touwtje en in water springende figuren. Een echte race dat was het in ieder geval helemaal niet meer geworden.

  

En van de rommelmarkt heb ik, het is niet zo Jaap z’n ding, ook niets bekeken. Had ik maar ’s morgens vroeg moeten gaan, maar dan ben ik niet zo op mijn ‘sterkst’. Dus….geen Brocante gezien.

Vandaag dus weer naar Namen. Bij ons vertrek vanmorgen, half tien was het, zagen we nog meer scheepjes richting de sluis  gaan en dus sloten we ons daar snel bij aan. Voor je het weet lig je weer op anderen te wachten. In verband met het verzamelen, anders wordt er niet geschut. Het werd een treintje van vijf scheepjes. Ging soepel de sluis door, op naar de volgende. Wij voeren zo’n beetje achter ze aan, iets wat al snel in tempo opgevoerd moest worden. Normaal gesproken varen we 12/1300 toeren. Het ging steeds een stukje sneller, uiteindelijk ruim 12 kilometer en 1800 toeren. Leek wel of de duivel achter ons aan zat. Jaap vond het deze keer leuk en deed dus mee. (Het is nogal kostbaar, slurpt diesel).We ‘vlogen’ voor ons gevoel. De meeste sluizen  waar we aankwamen stonden gereed en in een poep en zucht lagen we weer aan de andere kant. En hup daar gingen we weer. De rivier is gelukkig daar breed, anders waren het golven geworden die de andere watersporters niet zullen appreciëren. Vier uur later lagen we aan de kade in Namen. Terwijl wij er zo’n zes uur over hadden willen doen…..

Kermis....

Vrijdag 14 augustus, Dinant

Van het voorspelde onweer bijna niets gezien. Wel een paar donderslagen en een buitje. Meer niet. Alles kon open blijven, ook tijdens de nacht. Want wat was het heet gisteren.

Intussen is de temperatuur flink aan het zakken, nu vandaag rond de 22 graden. Weinig tot geen wind, heerlijk. Moet nog wel aan de nodige nattigheid komen vandaag en ook gedurende de komende week. Vinden we niet echt erg. Er komt weinig uit je handen met zulke hoge temperaturen. Dus actief gezien, staat de schaal op nul!

Nog een leuk intermezzo gistermiddag. Wordt er zachtjes op de boot geklopt en een stem vraagt: “Zijn jullie thuis?”

Blijkt het familie van Johan H. te zijn. Lekker aan ’t rond toeren met hun Tabbert caravan-netje (Bonbon-type) en Dinant bezoeken. Zien ze ons schip, wat ze al jaren volgen via de weblog, hier plots aan de kade liggen. Dus snel even een bezoekje en een praatje maken. Wij kennen hen niet, zij ons ook niet. Hoogstens via onze blog verhalen. En wij misschien van horen zeggen via Johan en Margreet, maar dat heb je zo snel niet meer paraat.

Natuurlijk een plaatje gemaakt en alles vastgelegd.

Wat betreft de festiviteiten nog niet veel van gezien. Hier en daar wat stapels aan tafels en zo te zien banken, alles nog plat en ingeklapt. Aan de overkant wat ingepakte kermis attracties en van die hele grote campers. En… druk schrijvende parkeerwachters. Nou ja schrijven, nee alles per mini computer. Eerst een nummer intikken zo te zien, even wachten, waarop weet ik niet, dan de auto aan vier zijden fotograferen en dan als laatste een bon printen, allemaal met een en hetzelfde miniapparaatje. Papiertje tussen de ruitenwisser en op naar de volgende.

Intussen is de terugtocht van vele vakantiegangers met boot, in volle gang. Tientallen schepen allemaal naar het noorden. Niet zo verwonderlijk, want over een week zijn alle schoolvakanties in Nederland voorbij. Half augustus, nog een paar weken en dan gaan we ook richting Nederland. Jaap wil nog een week of wat vissen in de Biesbosch.

Dan ineens volop actie! Bloemetjes krijgen water, afvalbakken worden geleegd en de straat wordt schoon gezogen met de grootste handstofzuiger die we ooit zagen. En ze hangen briefjes aan het hekwerk hier langs de kade, wij snel lezen; de kade moet voor twaalf uur morgen leeg zijn! Nou daar hebben we geen minuut mee gewacht. Los en snel naar de overkant. Precies op tijd. We hadden de enige beschikbare plaats. Verder ligt de kade nu vol! Het uitzicht is er wel op vooruitgegaan. En volgens zeggen hebben we hiermee ook een prima zicht op de badkuipenrace. Alleen de kermis naast ons, dat is wat minder. Maar ach, misschien spektakel voor slechts een nachtje….

Zaterdag, 15 augustus Dinant

Rommelmarkt alom. Aan beide zijde van de rivier. Ik hoop alleen dat het zonnetje zich ook laat zien. Wordt enige regen verwacht vandaag. Iets om de pret flink te verpesten. Het geluid- spektakel van de draaimolen naast ons, stopte om een uur of acht. Alles werd ingepakt en afgesloten en de heerlijke rust keerde terug. Ben benieuwd hoe dat vandaag gaat….

De muziek die ze lieten horen, waren allemaal plaatjes uit de jaren zestig. Niet echt vervelend dus. Alleen wat hard…

Lijkt Parijs wel....

Woensdag 12 augustus, Yvoir

Gisteren niet bepaald vroeg vertrokken uit Profondeville, pas om half elf. En dat werd bijna ons probleem voor die dag. De sluizen zijn hier niet de vlotste, buiten hun schuld zeggen we dan maar, ze moeten scheepjes verzamelen om dan pas te mogen schutten, en we arriveerden om half een in Yvoir. Plaats: Ile d’Yvoir. Een hele lieve stek met een groot grasveld met mooie schaduw gevende bomen en vele speelmogelijkheden voor kinderen, zelfs een pierenbadje en overal stoelen en banken, die je makkelijk kunt verplaatsen. Om dit eiland vanaf het stadje te kunnen bereiken vaart er, geheel automatisch gestuurd, een pontje de hele dag. Gratis.  Ook hier weer vrij Internet. Waarom een probleem, zoals ik net schreef? We hadden de laatste beschikbare plaats! En meer dan 1 dag mochten we er ook niet blijven, deze plaats was namelijk besproken voor de volgende dag.

Met de kennis over de snelheid van de schuttingen hier, en de drukte alom zijn we nu wel redelijk vroeg weggevaren. Misschien zou Dinant ook zo vol cq besproken kunnen zijn. Dat viel mee. Twee en een half uur later en slechts 10 kilometer verder, lagen we op uitstekende plek, vlakbij het centrum in Dinant.

Donderdag 13 augustus, Dinant

“Paris s’eveille…. Het liedje van Jacques Brell, dat je hier te binnen schiet als je deze ochtend zo de activiteiten op de wal gade slaat. Terrassen worden klaargemaakt, diverse leveranciers stoppen en voorzien de restaurants, café ‘s, snackbars van grote ladingen aan zakken frites, hamburgers en veel niet direct te herkennen goederen. De sirenes van brandweer en politie zijn regelmatig te horen, en hier aan de overkant van de rivier wordt een start gemaakt met het bouwen van allerlei kermis attracties. We hebben een prachtige plaats, heerlijk centraal en als we het goed gelezen hebben is er dit weekend een groot feest. Niet alleen kermis dus, maar onder andere een internationale badkuipen race, jazz muziek en een rommelmarkt. Allemaal hier voor de deur???? We zijn nieuwsgierig en blijven dus nog een paar dagen liggen.

De kosten voor elektriciteit en water worden door de Gemeente betaald. Zelfs het ophalen van (boot) vuil is zo te zien prima geregeld. En de lig-prijs per dag bedraagt slecht tien euro! All in. Zelfs Wifi is gratis hier. Kijk, Dinant weet wat het moet doen, om vaar-toeristen naar zich toe te halen.

De zon schijnt volop, de temperatuur loopt langzaam op. Voor vanavond is er onweer voorspeld.

Tommy, met Jaap natuurlijk, heeft de omgeving hier al flink verkend. Verkeer doet hem helemaal niks. Steekt het liefst zelfstandig de straat over, en krijst de heleboel bij elkaar als Jaap hem optilt om hem naar de overkant te brengen.

Vandaag naar...

DINANT!

'ON-rustig.......'

Dinsdag 11 augustus, Profondeville

Tien kilometer, meer was het niet. Wel drie uur later! Het zat weer eens niet mee met de sluizen gisteren. De eerste bij La Plante, sluis 9 duurde en duurde maar. Geen antwoord via de marifoon, wel een gesprek te horen met een beroeps. Uiteindelijk zagen we die achterop komen. Kijken hoe lang die is en …. Te lang! Konden we niet meer bij. Dat wordt dus een volgende. Hopelijk zonder beroeps, want dan blijft dit probleem zich voor doen. Die kwam er, maar was slechts 80 meter en daar kon we, als de schipper een beetje wilde meewerken, makkelijk achter. De sluis had een lengte van 100 meter. En zo gebeurde het. De beroepsvaarder bleek een Nederlander te zijn. Uit Maasbracht. Had zelf ook een “schepie”zoals hij zijn bezit noemde. En kende het probleem. Geen schroefwater, was zelf zoveel mogelijk naar voren geschoven, alles gedaan om ons tegemoet te komen. Hartelijke bedankt.

Het pleziervaartuig dat met ons ook op een mogelijkheid lag te wachten, durfde het blijkbaar  niet aan. Kan me best voorstellen. Onze ervaringen op dit gebied zijn ook niet altijd even vrolijk. De volgende sluis, Tailfer, met nummer 8 ook geen antwoord maar we kregen groen en maar hopen dat de beroepsvaart wegbleef. Dat deed ie, maar het werd wel heel lang wachten op drie andere recreanten. Geen vrachtvaarder zo bleek gelukkig. Weer een uur weg. Uiteindelijk Profondeville. De aanlegsteigers waren totaal vrij. Plaats genoeg. Wij blij.

Jaren geleden zijn we hier ook geweest en hadden daar prima herinneringen aan. Mooie omgeving, rustig en het autoverkeer is kilometers verderop. En…. een restaurantje vlakbij! Dus? Aangelegd! Het bleef rustig. Uren, totdat zich de eerste waterskiërs vertoonden. Met grote, snelle boten vloog de een na de ander voorbij. Hoezo rustig…. Ons schip ging net zo te keer als een tijdje terug waar de beroepsvaart hetzelfde veroorzaakte. Die konden er niets aan doen. Ja die waterskiërs natuurlijk ook niet, maar ik denk niet dat we deze plek ooit nog zullen herkiezen. Meer lijnen er bij, meer stootwillen plaatsen en maar hopen dat het over gaat. En dat ze er zelf genoeg van kregen. Dat was ook zo, maar toen was het al half tien in de avond. 

’s Middag op de fiets nog een klein toertje door de omgeving gemaakt, tenslotte moet je hier en daar ook eens wat van de omgeving gaan bekijken. Het op achterdek zitten te doezelen is verleidelijk, maar niet altijd even ‘productief’. ’s Avonds nog bij dat restaurantje heerlijk gegeten. Prima keuken. Tommy had het wat minder in die tussentijd naar ’t zin. Had, bij terugkomst na ons copieus diner, zijn hele maag inhoud op de ‘mat’ vlak achter de deur van binnenkomst geplaatst. Welkom!

'Boer pas op je kippen...."

Zondag 9 augustus, Namen

Intussen beginnen we bijna te hechten aan Namen. Ondanks de grootte van de haven, veel rumoer, veel volk dat bootjes komt kijken, veel grote schepen, vooral hoog, en daardoor net geen vrij uitzicht op de Citadel. Maar we blijven het een prettige haven vinden. Waarschijnlijk vanwege de gemakken hier. Colruyt, Delhaize, Intermarche ( ja zelfs die!) en Lidle. De grootste die Jaap ooit heeft gezien. En last but no least …. Een wasserette, ja zelfs meerdere redelijk dichtbij.

Criminaliteit... boer pas op je kippen.....het liedje waaraan ik ineens dacht.

Hier een klein verslagje hoe het kan toe gaan bij het proletarisch winkelen. Je gaat even zwemmen en word je van je papieren, onder andere je pasport ‘afgeholpen’.

Gisteren aan het eind van de middag zagen we jong stel, althans dat leek het, want hij was wel jong maar zij zeker niet. Hun gedrag was vrolijk en zeer nadrukkelijk. Je kon bijna niet  doen alsof je ze niet zag. De hele langsteiger werd hiervoor gebruikt.  Het leek wel of ze een paringsdans aan het uitvoeren waren. Zij zwierde over de langsteiger heen en weer terwijl hij elders van boot naar boot ‘schoof’ en overal naar binnen keek. Alsof hij de boel inspecteerde. Voor? Ja wat? Natuurlijk of er wat hun gading bij was, zeiden we. Ze kozen de mooiste schepen uit, zij dansend, zingend en zwaaiend met sjaals en hij een eindje verder op, op ‘inspectie’ tocht. Om de paar seconden zag ik zijn kleine koppie op meest vreemde plaatsen net even boven de dekken uit pieken. 

Rond kijken en weer verdwijnen.  Telkens zat ik recht in zijn smoel te kijken. Het irriteerde me mateloos. Want zo gaat het natuurlijk vaker en ik wilde dit eigenlijk stoppen. Ooit is ons verteld dat de enige remedie hier tegen is, ze te fotograferen. In Verdun werkte dat ooit prima en hier……..precies zo! Ik heb de grote Canon-tele, die zie je niet snel ‘over het hoofd’, beetgepakt en ze vastgelegd.  Op een van de foto’s kan je duidelijk zie hoe ze te werk gaan. Zij staat te zwaaien en hij ……loert naar binnen. En maar dansen, soms samen op de steiger. 

Was zij naar hem toe gegaan om ‘m te waarschuwen? Dat zie je natuurlijk maar half zo goed met het blote oog, maar op de foto komt dit perfect tot uiting. Het duurde niet lang, slechts een paar minuten. Daarna trokken ze zich snel terug naar het grasveld hier langs de kade. En verder? Nee, dat ga ik hier maar niet uit te doeken doen. Zo te zien had de paringsdans succes………. Gelukkig voor een ieder die hier mee geconfronteerd werd, wij gelukkig niet, verzamelden ze uiteindelijk alle zooi aan tasjes, die zo te zien leeg waren, en verdwenen uitzicht. De zakjes en tasjes als camouflage voor gejatte spullen? Je kan het raden.

Of ze later nog verhaal kwamen halen? Natuurlijk.  Eerst roepen en toen dat niet hielp ook even bij ons op de steiger, heel ‘nonchalant’ heen en weer lopen. En naar binnen kijken. We gaven geen krimp en ze dropen af, met iets in hun tekst als ‘les Hollandais’. Wat wij begrijpelijk voor een ieder vinden denk ik, zat alles ’s nachts nog eens extra gezekerd en waren de sloten op de deuren ook echt op slot, zelfs het achterluik, ondanks de hitte toch maar dicht gelaten. Gelukkig hebben wij geen tentzeil met ritsen, waardoor insluiping wat makkelijker voor dit tuig wordt. En wij ons een stuk veiliger voelen.

Ondanks dit voorval, blijven we het nog steeds een prima haven vinden…

“Je maakt nog eens wat mee.”(?!) zeggen we dan tegen elkaar.

Intussen hebben we ook nog boodschappen gedaan, voor de komende week, koelkast weer strak-af. Het weer blijft zo te zien zeer aangenaam en de Cobb dus ook in de buurt, klaar voor actie. Vandaag de was gebracht naar de wasserette en ik zit nu te wachten op de terugkomst van Jaap. Dan wordt het vouwen, vouwen en nog eens vouwen tot alles weer op geborgen is. Klaar voor een volgende stap. Verder varen, nog zuidelijker. Dinant waarschijnlijk.

Nog een leuk plaatje vanaf de overkant. Met een sprekende tekst op de boeg van een onbekend schip. 

Grande Malade....

Zaterdag, 8 augustus Namen

Geheel volgens plan gelukt. We zijn gisteren redelijk vroeg vertrokken, maar dat werd in een klap te niet gedaan door sluis Grande Malade. Het woord suggereert het al: Ziek, werden we ervan!

Ook hier weer geen enkele reactie van de sluismeester, en intussen schoven eerst een, daarna nog een tweede binnenvaartschip ons tergend langzaam voorbij. De sluismonding in. We vroegen ons al af  of zij wisten wat er in lag. Aangezien ze zoveel plaats innamen dat er nooit een uitvarend groot schip voorbij kon. En inderdaad het bleek om slechts twee kleine recreanten te gaan. De lengte van de sluis op de kaart gaf aan dat we er makkelijk bij konden. Dat werd snel heel anders, toen bleek dat de sluis op de helft gesloten werd. De twee schepen schoven naast elkaar de sluis in en wij er met het zelfde tempo ook. Bij allebei volop schroefwater aanstaan en Jaap begon door de bijna onbestuurbaarheid, te twijfelen of hij wel met ze mee zou gaan. Tussen de sluisdeur en achterkanten van die twee was weinig ruimte en …… geen bolder direct beschikbaar. Ja de trap, maar dat zijn lastige dingen om tijdens het schutten te gebruiken. Uiteindelijk besloten we toch mee te gaan en boven ons stond, zo te zien de sluismeester, te kijken of alles wel lukte. Na een fikse dreun tegen de sluismuur, licht gekraak en samengeperste stootwillen, die het maar net overleefden, had ik een lijn om een traptree en Jaap uiteindelijk ook hoog boven hem toch nog een bolder te pakken. 

De sluismeester keurde het blijkbaar goed, verdween en het schutten begon. De twee schepen vertikten het verder een schroef stil te zetten, maar door de stand van hun roer hadden we daar uiteindelijk weinig tot geen last meer van. Maar wat duurde en duurde het allemaal lang. Gelukkig dat we zo vroeg vertrokken waren, onze kans zou dan nog steeds op een plekje in de haven zijn met het uitzicht op de vesting van Namen. De Citadel, ’s avonds een plaatje om te zien. En dit is ook gebeurd. Even hadden we nog twijfels over hoe we zouden gaan aanleggen, met de neus of met kont naar de steiger, de stroming van de Maas zou het gaan bepalen. Maar….er was bijna geen waterverplaatsing te zien en langzaam maar gestaag schoven achterste voren de box in. En zo blijven de fietsen mooi bereikbaar. Ook voor het criminelen. Dit beseften we al te goed toen we hoorden van een Belgisch stel naast ons, die waren kort daarvoor beroofd van hun papieren, en zo zullen we alles meer dan goed moeten zekeren. Kilo’s zwaar slot eraan, verbonden met ons schip en daar nog eens een hoes er overheen. Deuren regelmatig achter je sluiten, handig als je boven op het achter dek zit de doezelen en je kijkers op de steigers krijgt. Dit voorkomt ongewenst bezoek. We hebben onderweg wel meegemaakt dat een klein groepje wandelaars zo aan boord stapten en de deuren probeerden en zelfs even naar binnen keken….Niet bij ons hoor.

Enfin van onze buurtjes Pasport, geld weg! Alleen van hem, zij had alles nog bleek later. Het was gebeurd tijdens hun zwemparty, ze zagen het zelfs gebeuren, maar waren te ver weg om nog iets te kunnen doen.

Dezelfde dag kwam hier ook nog een politiecontrole overheen. Wat gebeurt dat toch vaak de laatste tijd. Ik blijf er maar over lezen in de diverse blogs. Ze willen je papieren (vaarbewijs, marifoon) zien en bekijken ook je zwemvesten en de datum op je brandblusapparatuur. Is dit soms een nieuwe Europese regel of zo? 

Steeds verder de Maas op...

Vandaag, 7 augustus Namen. Ongeveer 10 kilometer varen, 1 sluis. Het weer is somber. Temperatuur prima.
En Ruitertjes...... een hele prettige vakantie en doe voorzichtig. Laat even weten wanneer jullie gearriveerd zijn.

Zo heerlijk rustig.....

Woensdag 5 augustus, Beez

Het was een prachtige vaartocht vandaag. De Maas is en blijft een fantastische rivier om te doen. Althans in België en Frankrijk vinden wij.  Als er een zonnetje schijnt, en dat deed het volop vandaag, is het genieten van piepkleine dorpjes, maar ook steden zo als Huy vol met ‘oude stenen’, zoals Jaap vaak denigrerend zegt. Ik vind dat niet; het is geschiedenis waar je naar kijkt. 

En er is meer te zien, namelijk huisjes als of die zo uit de losse pols geplaatst zijn. Geen keurige rijtjes dus. Niet 10 huizen met allemaal dezelfde gevel. Oud en nieuw soms een beetje samen gepropt. Zelfs de gigantische fabrieken, industrieën hebben iets moois over zich hier. Meestal vrolijk en licht van kleur, zo te zien betonfabrieken, en voederfabrieken waar graan verwerkt wordt. Geen staal en ijzer zoals noordelijker. Daardoor somber vaak en monsterachtig overkomen soms. Best wel imposant.

Om het janken van de pontons te beperken, heeft Jaap er twee aan elkaar geknoopt.

De havens zijn wat minnetjes in dit gedeelte van de Maas. Vaak een verzameling van oud roest. Veel  wrakken. Zowel als boot als voorziening. We hadden plannen gemaakt om de wat kleinere haventje in dit gebied op te zoeken, maar bij nadere inspectie straalden ze een misère uit waar we niet tussen wilden gaan liggen. Uiteindelijk zijn we geëindigd in Beez. Een hele rustige haven, dat wel, alleen ook weer net niet echt iets voor ons; je kan nergens met de fiets de bewoonde wereld bereiken. Je moet voor alles hoog de dijk op via hele smalle trappen. Lopend dat lukt Jaap redelijk, maar mij absoluut niet. Omhoog zal wel gaan, maar terug? Jammer, want wat is het hier stil. Tot nu toe tijdens deze trip nog niet meegemaakt.

De tocht van vandaag zou maar een paar uurtjes zijn. Het werden er zes. De sluis Andenne-Seilles leverde problemen. Gestremd? Het hoe en waarom dat zijn we niet te weten gekomen. Het enige wat we hoorden over de Marifoon, was dat de sluisdeur boven niet goed werkte. Het duurde uren voor we geschud werden en daarna nog eens uren voor we de sluis mochten verlaten. Trouwens je moet weer wennen aan een andere mentaliteit bij het schutten dan in Nederland. Je oproep via de Marifoon wordt zelden of nooit beantwoord, dus ook geen communicatie, het schutten (het vol of leeg laten lopen) wordt zonder enige waarschuwing gestart, en als je de sluiswachter ziet, zitten ze maar voor zich uit te mokken. Geen lachje of zwaai gebaar kan eraf. “Rare jongens die Walen…….”.

Woensdag 6 augustus, Beez

Gisteren zeiden we tegen elkaar dat we niet langer dan 1 nacht zouden blijven. Maar wat is hier lieflijk en rustig. Af en toe een trein en wat wegverkeer is er te horen, maar verder helemaal niets! Ook het ponton waaraan we liggen, houdt zich in tegenstelling tot het moment dat we aankwamen, rustig. Toen dat we hier arriveerden kwamen er stevige golven de haven ingeperst en dansten de houten pontons op het ritme mee. Alles begon te piepen en te kraken. Janken beter gezegd. Metaal op metaal. Doodeng! Dat was voor ons een reden om zeker niet voor twee nachten of meer te boeken. Intussen is het bij die ene keer van totale onrust gebleven, en af en toe schommelen we wat, heel lichtjes, meer niet. Je zou er slaap van krijgen. En het is nu tien uur in de ochtend met een zalige temperatuur, windstil en stralende zon. En Jaap, en Tommy doen dit nu…..wat? Slapen! 

Rustig.....

Dinsdag 4 augustus, Amay

Na gisteravond de beelden gezien te hebben  over de gebeurtenis van Alphen a/d Rijn, ga je toch een beetje anders denken over zo’n voorvalletje toen in Luik. Daar zaten we een beetje van te genieten, want er valt wat te bekijken en vooral over te praten. En dan ineens ga je je schamen als je er aan terug denkt. Daar was het slechts materiële schade en niemand liep daarbij enig risico. Deze kennis heb van het plaatselijke nieuws hier in België gehaald.

Intussen was de pier waar aan we lagen behoorlijk volgelopen met scheepjes die naar het noorden wilden, en deze stremming plots op hun bordje hadden gekregen. Het merendeel wist niet wat er gaande was. En als je het hebt over Teletekst pagina 722 spreekt, met de scheepvaartberichten dan zegt ze dat helemaal niks. Ze denken steeds weer dat we het dan over Internet hebben…..

We zijn vroeg, kwart voor negen vertrokken. Onze gedachte was dat ‘men’ nu op weg naar het noorden zou gaan en dus vele plaatsen vrij kwamen. Of dit zo was, weten we niet, maar ons aanlegplaats voor die dag, Amay was helemaal leeg! Een prima plek, lekker rustig.

Dachten we. Tot de eerste schepen komende uit de richting Luik met volle vaart passeerden. Zaten we nog een beetje te mijmeren over een schip met een werkelijk prachtige snor die aan ons voorbij voer, om even later als pingpong bal langs de kade gezwiept te worden. De twee lijntjes die we gebruikt hadden werden snel wat meer en zeker strakker geknoopt. En vooral meer stootwillen. Nu hangt er een hele batterij van die dingen tussen ons en de wal en zo te zien schijnt dit behoorlijk de klappen op te kunnen vangen. Dus rustig? Ja wat de omgeving betreft ja, maar de waterbewegingen… tamelijk spectaculair. Wij vinden het hier in alle opzichten prachtig! Alleen het douchen, da’s even lastig. Veilig is tussen twee (sluis) schuttingen door dit te doen. Van boven naar beneden is niet zo’n punt, maar van beneden naar boven, dus stroomopwaarts, dat levert heftige golven waar je bij niet veilig los kan blijven staan. In ieder geval ik niet. Eigenlijk vind ik dat best wel humor…

Vandaag (dinsdag) blijven we hier liggen. Het is ook helemaal geen gezellig weer om te varen. ’t Regent pijpenstelen. Koud is het gelukkig niet. De recreatie denkt daar heel anders over. We zien ze met tientallen voorbij komen. In twee richtingen. Ben nieuwsgierig hoe dat morgen is. Er is beter weer voorspeld en hoe druk, cq vol bezet zullen de havens en andere aanlegmogelijkheden daar zijn. 

Hollandse trots....

Zondag 2 augustus, Luik

Zo’n foto konden wij natuurlijk niet maken, maar ’t geeft een goed beeld van wat hier gebeurd. En hoe imponerend het eigenlijk is. Een complete brug van 300 meter lang wordt hier geplaatst. Het verloopt allemaal zeer langzaam, te langzaam, je kan amper zien wat er gebeurt. Uren later nog eens kijken en dan zien of er wat verandert is. Verschrikkelijk saai dus als attractie. Tot? Ja tot een knal en? Ja hoor er valt eindelijk heel wat te bekijken .... de brug is als een ‘dweil’ van de walkant het water ingegleden en geëindigd op een ponton. Duidelijk te zwaar beladen hangt deze ineens scheef in het water. Tientallen ‘mannetjes’ in allerlei kleuren pakjes verschijnen na een tijdje, verzamelen zich, gaan uiteen, weer verzamelen, dan gele mannetjes, dan weer rode en ineens weer gele in een goed kostuum met witte helm op. Foto’s nemen, maar het zijn de rode mannetjes die blijkbare het vuile werk doen en de gele in goed pak, de heren, geven aan wat er moet gebeuren. Las activiteiten zien we. Grote bouwlampen worden geïnstalleerd. Kijk leuk voor hen is dat niet, maar zo hebben wij wel iets interessants om naar te kijken. En zitten we uren achtereen met verrekijkers tegen onze neuzen geplakt te turen, beter gezegd te gluren wat dat is het meer denk ik. En proberen er achter te komen en  fantaseren er op los hoe ze dat zouden-kunnen-gaan oplossen. De saaiheid is ineens helemaal weg en zitten we ‘heerlijk’ te ‘genieten’. Van andermans ellende....Intussen ook te BBQ-en en dan deze voorstelling op de achtergrond het kan-niet-stuk-die-avond. “Dat zal wel een latertje worden vannacht,”zeggen we tegen elkaar. En inderdaad vanmorgen stond de brug in plaats van horizontaal plots toch verticaal. En via Internet en diverse filmpjes van tv-stations zagen we wat er gebeurt was, maar echt begrepen hebben we het nog steeds niet. Het geeft in ieder geval wat reuring…..We hebben het de geboorte van een nieuwe brug genoemd. Spectaculair blijft het. En  natuurlijk zijn de zwaarste kranen van Mammoet, Nederlands dus! Een beetje trots voelen we ons toch wel....

We blijven liggen en varen pas morgen verder naar het zuiden. De brug zal dan niet klaar zijn, maar als we volgend jaar hier terug zijn, zal blijken wat ze er van gemaakt hebben. Volgens diverse animatie films moet het een prachtige boulevard worden, met een verbinding van het Park Boverie, waar wij liggen, met quartier Guillemins. Een nieuwe loop-fietsbrug met Delhayze om de hoek!!!!!!

Stremming...

Vrijdag 31 juli, Luik

Gistermiddag toch nog een klein rondje door de omgeving gemaakt. Zelfs nog een flinke heuvel ‘beklommen’ , deze!

Anders kan je niet aan de andere kant van het Albertkanaal en terug naar haven komen. Geen ontkomen aan, dacht ik, Frie. Dus hup op de pedalen. Met drie stippels en versnelling op 2 dus naar boven. Het was het waard. 

’t Is dat Jaap voor Eddy Merkx wilde spelen, heuvelafwaarts, en ik niet wilde stoppen om een foto van een werkelijk prachtig uitzicht te maken, en daarmee het risico lopen dat Jaap me ‘ineens’ kwijt zou zijn, anders had ik wel iets anders laten zien dat dit. Maar het illustreert wel de hoogte…. Weer vele graanvelden gezien. Maar wat soort graan? Ik denk ik zoek dat even op Internet, echter dan krijg je zoveel varianten te zien die allemaal op elkaar lijken, die me niet duidelijk maken wat het precies nou was. Dus houd ik het simpelweg op graan!

Vrijdag

’s Morgens toen de mist vertrokken was, zijn we op weg gegaan. Het werd uiteindelijk prachtig weer, alleen nog niet echt zo warm om de gehele trip lekker op het bovendek met blote armen te kunnen zitten.  Een sluisloze dag overigens. Albertkanaal verlaten en de Maas nu opgegaan, uh afgaan! Het biedt meteen een andere omgeving. In het kanaal nog veel industrie te zien, erg imposant soms.

Even voor twaalven arriveerden we in Luik. De twee grote havens lieten we ‘links’ liggen. Vinden ze er erg ongezellig en te druk uitzien. Eentje ligt ook nog aan een provinciale weg met veel verkeerslawaai. Plus we hebben een paar verhalen gehoord over criminaliteit wat ons helemaal deed besluiten op ons oude vertrouwde plekje voor het eilandje bij de brug Fragnee te kiezen. Rustig, weinig aanloop, mooie omgeving en winkels vlakbij.

Toen plotseling onze naam “LENIEANNA” over de marifoon klonk. We zagen op dat moment een leuk oud bootje, slepertje waarschijnlijk, met van die plof-plof geluiden ons passeren. Ik via de marifoon me gemeld, kreeg als antwoord, van dat zelfde leuke bootje, even denk je aan misschien iemand daarvan te kennen, nee, hij meldde ons dat het bijna twaalf uur was, en dat de brug vlak voor ons dan op dat tijdstip gesloten zou worden! Oeps. Dus full-power en wij zo te zien nog net op tijd er langs. Uiteindelijk viel dat sluitingstijdstip wel mee.

Dat gele 'droppie' in het midden dat zijn wij.

Wij waren al lang op ons stekkie gearriveerd en er kwamen namelijk voortdurend nog diverse schepen en scheepjes voorbij. Tot er waterpolitie verscheen en het scheepvaartverkeer afstopte. Voor ……niet meer dan een half uur! Want niet lang daarna zagen we wederom diverse boten komen en gaan. Intussen hadden we nu wel, hadden we eerder moeten doen dus, gekeken op Teletekst pagina 722, en inderdaad daar stond de melding van een stremming tot maandag 12 uur. Maar waarom dat toch nog plotseling zoveel verkeer nog? Bleek slechts een tussenperiode te zijn. De sluis hierna Ivoz-Ramet liet ook nog steeds scheepvaart door. Ook raar, zeiden we tegen elkaar. En toen bleek dat de sluiswachter het wel had gemeld denken we, maar door de vaarders niet verstaan werd, zo bleek.

“Heel verhaal, maar ik snapte er niets van. Dus dat was het wat die man ons zei”, vertelde luitjes die ook een plekje hier opgezocht hadden.  Uiteindelijk gingen die toch nog richting het noorden, we zagen ze niet meer terug keren, en konden er dus in ieder geval ook nog langs en/of een haven op konden zoeken. Iets wat scheepjes die daarna hier arriveerden niet konden zeggen. De havens waren VOL! En kwamen allemaal terug.  Had ons, indien-indien we ook hadden besloten om in een Luikse haven toch te overnachten kunnen overkomen.  Nee dit plekje blijven we koesteren. Intussen zijn we er ook achter gekomen, waarom de stremming er is. Onderweg hadden we al grote brugdelen met een giga  kraan van MAMMOET zien drijven. En dat hele spul is nu naar hier vlakbij geplaatst zo lijkt het. Misschien dat we vanmiddag poolshoogte gaan nemen.