'Boer pas op je kippen...."

Zondag 9 augustus, Namen

Intussen beginnen we bijna te hechten aan Namen. Ondanks de grootte van de haven, veel rumoer, veel volk dat bootjes komt kijken, veel grote schepen, vooral hoog, en daardoor net geen vrij uitzicht op de Citadel. Maar we blijven het een prettige haven vinden. Waarschijnlijk vanwege de gemakken hier. Colruyt, Delhaize, Intermarche ( ja zelfs die!) en Lidle. De grootste die Jaap ooit heeft gezien. En last but no least …. Een wasserette, ja zelfs meerdere redelijk dichtbij.

Criminaliteit... boer pas op je kippen.....het liedje waaraan ik ineens dacht.

Hier een klein verslagje hoe het kan toe gaan bij het proletarisch winkelen. Je gaat even zwemmen en word je van je papieren, onder andere je pasport ‘afgeholpen’.

Gisteren aan het eind van de middag zagen we jong stel, althans dat leek het, want hij was wel jong maar zij zeker niet. Hun gedrag was vrolijk en zeer nadrukkelijk. Je kon bijna niet  doen alsof je ze niet zag. De hele langsteiger werd hiervoor gebruikt.  Het leek wel of ze een paringsdans aan het uitvoeren waren. Zij zwierde over de langsteiger heen en weer terwijl hij elders van boot naar boot ‘schoof’ en overal naar binnen keek. Alsof hij de boel inspecteerde. Voor? Ja wat? Natuurlijk of er wat hun gading bij was, zeiden we. Ze kozen de mooiste schepen uit, zij dansend, zingend en zwaaiend met sjaals en hij een eindje verder op, op ‘inspectie’ tocht. Om de paar seconden zag ik zijn kleine koppie op meest vreemde plaatsen net even boven de dekken uit pieken. 

Rond kijken en weer verdwijnen.  Telkens zat ik recht in zijn smoel te kijken. Het irriteerde me mateloos. Want zo gaat het natuurlijk vaker en ik wilde dit eigenlijk stoppen. Ooit is ons verteld dat de enige remedie hier tegen is, ze te fotograferen. In Verdun werkte dat ooit prima en hier……..precies zo! Ik heb de grote Canon-tele, die zie je niet snel ‘over het hoofd’, beetgepakt en ze vastgelegd.  Op een van de foto’s kan je duidelijk zie hoe ze te werk gaan. Zij staat te zwaaien en hij ……loert naar binnen. En maar dansen, soms samen op de steiger. 

Was zij naar hem toe gegaan om ‘m te waarschuwen? Dat zie je natuurlijk maar half zo goed met het blote oog, maar op de foto komt dit perfect tot uiting. Het duurde niet lang, slechts een paar minuten. Daarna trokken ze zich snel terug naar het grasveld hier langs de kade. En verder? Nee, dat ga ik hier maar niet uit te doeken doen. Zo te zien had de paringsdans succes………. Gelukkig voor een ieder die hier mee geconfronteerd werd, wij gelukkig niet, verzamelden ze uiteindelijk alle zooi aan tasjes, die zo te zien leeg waren, en verdwenen uitzicht. De zakjes en tasjes als camouflage voor gejatte spullen? Je kan het raden.

Of ze later nog verhaal kwamen halen? Natuurlijk.  Eerst roepen en toen dat niet hielp ook even bij ons op de steiger, heel ‘nonchalant’ heen en weer lopen. En naar binnen kijken. We gaven geen krimp en ze dropen af, met iets in hun tekst als ‘les Hollandais’. Wat wij begrijpelijk voor een ieder vinden denk ik, zat alles ’s nachts nog eens extra gezekerd en waren de sloten op de deuren ook echt op slot, zelfs het achterluik, ondanks de hitte toch maar dicht gelaten. Gelukkig hebben wij geen tentzeil met ritsen, waardoor insluiping wat makkelijker voor dit tuig wordt. En wij ons een stuk veiliger voelen.

Ondanks dit voorval, blijven we het nog steeds een prima haven vinden…

“Je maakt nog eens wat mee.”(?!) zeggen we dan tegen elkaar.

Intussen hebben we ook nog boodschappen gedaan, voor de komende week, koelkast weer strak-af. Het weer blijft zo te zien zeer aangenaam en de Cobb dus ook in de buurt, klaar voor actie. Vandaag de was gebracht naar de wasserette en ik zit nu te wachten op de terugkomst van Jaap. Dan wordt het vouwen, vouwen en nog eens vouwen tot alles weer op geborgen is. Klaar voor een volgende stap. Verder varen, nog zuidelijker. Dinant waarschijnlijk.

Nog een leuk plaatje vanaf de overkant. Met een sprekende tekst op de boeg van een onbekend schip.