Woensdag 5 augustus,
Beez
Het was een prachtige vaartocht vandaag. De Maas is en
blijft een fantastische rivier om te doen. Althans in België en Frankrijk
vinden wij. Als er een zonnetje schijnt,
en dat deed het volop vandaag, is het genieten van piepkleine dorpjes, maar ook
steden zo als Huy vol met ‘oude stenen’, zoals Jaap vaak denigrerend zegt. Ik
vind dat niet; het is geschiedenis waar je naar kijkt.
En er is meer te zien, namelijk huisjes als of die zo uit de
losse pols geplaatst zijn. Geen keurige rijtjes dus. Niet 10 huizen met
allemaal dezelfde gevel. Oud en nieuw soms een beetje samen gepropt. Zelfs de
gigantische fabrieken, industrieën hebben iets moois over zich hier. Meestal vrolijk
en licht van kleur, zo te zien betonfabrieken, en voederfabrieken waar graan
verwerkt wordt. Geen staal en ijzer zoals noordelijker. Daardoor somber vaak en
monsterachtig overkomen soms. Best wel imposant.
 |
| Om het janken van de pontons te beperken, heeft Jaap er twee aan elkaar geknoopt. |
De havens zijn wat minnetjes in dit gedeelte van de Maas.
Vaak een verzameling van oud roest. Veel
wrakken. Zowel als boot als voorziening. We hadden plannen gemaakt om de
wat kleinere haventje in dit gebied op te zoeken, maar bij nadere inspectie
straalden ze een misère uit waar we niet tussen wilden gaan liggen.
Uiteindelijk zijn we geëindigd in Beez. Een hele rustige haven, dat wel, alleen
ook weer net niet echt iets voor ons; je kan nergens met de fiets de bewoonde
wereld bereiken. Je moet voor alles hoog de dijk op via hele smalle trappen. Lopend
dat lukt Jaap redelijk, maar mij absoluut niet. Omhoog zal wel gaan, maar
terug? Jammer, want wat is het hier stil. Tot nu toe tijdens deze trip nog niet
meegemaakt.
De tocht van vandaag zou maar een paar uurtjes zijn. Het
werden er zes. De sluis Andenne-Seilles leverde problemen. Gestremd? Het hoe en
waarom dat zijn we niet te weten gekomen. Het enige wat we hoorden over de
Marifoon, was dat de sluisdeur boven niet goed werkte. Het duurde uren voor we
geschud werden en daarna nog eens uren voor we de sluis mochten verlaten. Trouwens
je moet weer wennen aan een andere mentaliteit bij het schutten dan in
Nederland. Je oproep via de Marifoon wordt zelden of nooit beantwoord, dus ook
geen communicatie, het schutten (het vol of leeg laten lopen) wordt zonder enige
waarschuwing gestart, en als je de sluiswachter ziet, zitten ze maar voor zich
uit te mokken. Geen lachje of zwaai gebaar kan eraf. “Rare jongens die Walen…….”.
Woensdag 6 augustus,
Beez
Gisteren zeiden we tegen elkaar dat we niet langer dan 1
nacht zouden blijven. Maar wat is hier lieflijk en rustig. Af en toe een trein
en wat wegverkeer is er te horen, maar verder helemaal niets! Ook het ponton
waaraan we liggen, houdt zich in tegenstelling tot het moment dat we aankwamen,
rustig. Toen dat we hier arriveerden kwamen er stevige golven de haven
ingeperst en dansten de houten pontons op het ritme mee. Alles begon te piepen
en te kraken. Janken beter gezegd. Metaal op metaal. Doodeng! Dat was voor ons een
reden om zeker niet voor twee nachten of meer te boeken. Intussen is het bij
die ene keer van totale onrust gebleven, en af en toe schommelen we wat, heel
lichtjes, meer niet. Je zou er slaap van krijgen. En het is nu tien uur in de
ochtend met een zalige temperatuur, windstil en stralende zon. En Jaap, en
Tommy doen dit nu…..wat? Slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten