Toch gelukt...

Woensdag 26 augustus Seneffe

"Zwalker" en "VLA" samen aan een kade in Seneffe

Gisteren half drie arriveerden we in de haven ‘Branche de Bellecourt’. De drie sluizen vroegen redelijk veel tijd, zo’n drie kwartier per keer, maar met die drijvende bolders erin, was het easy to go. Het weer bleef prima die dag. Warm!

Bij het invaren hier in de haven “Bellecourt” hadden we een Petit ontvangst comité. Aad en Dieuwke stonden ons op de steiger waar we konden aanleggen, reeds op te wachten. Zo leek het.  Was natuurlijk niet echt zo.  Ze waren namelijk net van plan op de fiets te stappen om boodschappen te gaan doen. En precies op dat moment voeren wij de haven van SNEF (Seneffe) in……Maar we kregen er hierdoor wel meteen een warm gevoel bij. Al dagen hadden we de mails en sms uitgewisseld om ergens een contact met ze te maken. Gezien de diverse stremmingen, onder andere in Brussel bijvoorbeeld, was het soms zeer verwarrend of dat wel zou lukken.

Zij dus intussen op weg voor boodschappen, wij ons stekkie verzorgen, stroom aansluiten, administratie – logboek – bijwerken, Tommy even ‘uit’ laten, hij wil als we ergens gestopt zijn meteen de wal op zijn omgeving in kaart brengen, en dan bij terugkomst van onze vriendjes aan de ……..BORREL! Tenslotte moesten we dit even flink vieren. Lange tijd leek het dat we elkaar niet zouden ontmoeten hier in België.  En geen van ons had zin om daar ik weet niet wat daarvoor te gaan doen, het moet wel ontspanning blijven, om een paar dagen met elkaar op te trekken. Gelukt dus. Ook de maaltijd, zeg maar diner, hebben we gezamenlijk gedaan. Dieuwke heeft voor ons heerlijk gekookt. En zo als gewoonlijk bij die soort ontmoetingen alles vergezeld van drank (en hele lekkere hapjes). Veel drank. Teveel drank eigenlijk. Natuurlijk werd het ook laat voor we onze bedjes op zochten. Ook te laat dus.

’s Middags – woensdag- hebben we een Carrefour bezocht, een kleine vijf kilometer hier vandaan, waar we spulletjes in hebben ingekocht voor het avondeten. Weer gezamenlijk, maar nu bij ons. Gekozen voor een kabeljauw schotel uit de oven.

Toen wij uit de Carrefour liepen, zagen we het stok-stok-oude mannetje hele kleine stapjes schuifelend, terwijl hij een kistje met boodschappen droeg, terug die we kort daarvoor al mee maakten bij de kassa. We stonden toen tamelijk verbaast te kijken hoe hij zich, ondanks alle zichtbare ongemakken, krom en stijf redelijk snel voortbewoog. Maar nu stond hij bij een auto te hannesen met wat sleutels in zijn hand. Alsmaar mopperen dat ze niet paste. Bij mij schoot de gedachten door mijn hoofd: “Misschien staat hij bij de verkeerde auto.” Iets wat je dus wel denkt maar niet gelooft. Jaap er heen, vraagt of die hem kon helpen, kijkt naar zijn autosleutel, en naar de auto. Sleutels waren van een Suzuki en hij stond naast een….OPEL! Jaap, rond kijken of hij een Suzuki auto zag staan, nergens eentje te ontdekken. Was die man ‘de weg kwijt’ dan heb je spijt als je hem helpt weg te rijden en misschien wel een ongeluk veroorzaakt, mompelde Jaap naar me. Toch met hem meelopend, nu naar een heel ander gedeelte van de parkeerplaats, stok oude mannetje met hele kleine stapjes snel achter hem aan, steeds iets mompelend, niet te verstaan en verdwenen bij mij uitzicht. Tjonge waar zou die helemaal heen geleid worden, denk je dan. Na een hele poos, ja hoor een glunderende Jaap verschijnt plots om de hoek. Gelukt. En de sleutel was herkenbaar aan het merk, cq logo van de verhuurmaatschappij! Gelukkig was het een Suzuki, zeiden we later tegen elkaar, om nou bij iedere Opel, VW of een ander algemeen merk te gaan proberen of de sleutel past? Je weet niet wat je daar mee op je hals haalt. Een autobezitter die vraagt wat je aan het doen bent bij zijn auto…..

Donderdag 27 augustus, Seneffe

Ik kan niet anders vast stellen dat heuveltje op heuveltje af via een fiets met een ‘Mutturrukke’ zoals men dat hier noemt, of te wel elektrische fiets, en de actie in de Carrefour me niet echt in de koude kleren was gaan zitten! Gesloopt kwamen we terug. Even een time-out nemen, zeiden we. Voor mij zeker nodig, ik moest nog koken. Het recept was eenvoudig dus weinig energie vragend.  Alles kwam goed. En het smaakte ons allemaal prima.

“Kaassssssss…..”

En zo kwam er voor vandaag deze rustdag inzicht. Het blijft bovendien slecht weer de hel dag, en tevens een reden dus om niet te varen behalve als het echt moet.

Onze volgende actie, morgen denk ik, wordt de reis naar Strepy-Thieu.