Zaterdag, 8 augustus
Namen
Geheel volgens plan gelukt. We zijn gisteren redelijk vroeg
vertrokken, maar dat werd in een klap te niet gedaan door sluis Grande Malade.
Het woord suggereert het al: Ziek, werden we ervan!
Ook hier weer geen enkele reactie van de sluismeester, en
intussen schoven eerst een, daarna nog een tweede binnenvaartschip ons tergend
langzaam voorbij. De sluismonding in. We vroegen ons al af of zij wisten wat er in lag. Aangezien ze
zoveel plaats innamen dat er nooit een uitvarend groot schip voorbij kon. En
inderdaad het bleek om slechts twee kleine recreanten te gaan. De lengte van de
sluis op de kaart gaf aan dat we er makkelijk bij konden. Dat werd snel heel
anders, toen bleek dat de sluis op de helft gesloten werd. De twee schepen
schoven naast elkaar de sluis in en wij er met het zelfde tempo ook. Bij
allebei volop schroefwater aanstaan en Jaap begon door de bijna
onbestuurbaarheid, te twijfelen of hij wel met ze mee zou gaan. Tussen de
sluisdeur en achterkanten van die twee was weinig ruimte en …… geen bolder
direct beschikbaar. Ja de trap, maar dat zijn lastige dingen om tijdens het
schutten te gebruiken. Uiteindelijk besloten we toch mee te gaan en boven ons
stond, zo te zien de sluismeester, te kijken of alles wel lukte. Na een fikse
dreun tegen de sluismuur, licht gekraak en samengeperste stootwillen, die het
maar net overleefden, had ik een lijn om een traptree en Jaap uiteindelijk ook
hoog boven hem toch nog een bolder te pakken.
De sluismeester keurde het blijkbaar goed, verdween en het schutten begon. De twee schepen vertikten het verder een schroef stil te zetten, maar door de stand van hun roer hadden we daar uiteindelijk weinig tot geen last meer van. Maar wat duurde en duurde het allemaal lang. Gelukkig dat we zo vroeg vertrokken waren, onze kans zou dan nog steeds op een plekje in de haven zijn met het uitzicht op de vesting van Namen. De Citadel, ’s avonds een plaatje om te zien. En dit is ook gebeurd. Even hadden we nog twijfels over hoe we zouden gaan aanleggen, met de neus of met kont naar de steiger, de stroming van de Maas zou het gaan bepalen. Maar….er was bijna geen waterverplaatsing te zien en langzaam maar gestaag schoven achterste voren de box in. En zo blijven de fietsen mooi bereikbaar. Ook voor het criminelen. Dit beseften we al te goed toen we hoorden van een Belgisch stel naast ons, die waren kort daarvoor beroofd van hun papieren, en zo zullen we alles meer dan goed moeten zekeren. Kilo’s zwaar slot eraan, verbonden met ons schip en daar nog eens een hoes er overheen. Deuren regelmatig achter je sluiten, handig als je boven op het achter dek zit de doezelen en je kijkers op de steigers krijgt. Dit voorkomt ongewenst bezoek. We hebben onderweg wel meegemaakt dat een klein groepje wandelaars zo aan boord stapten en de deuren probeerden en zelfs even naar binnen keken….Niet bij ons hoor.
De sluismeester keurde het blijkbaar goed, verdween en het schutten begon. De twee schepen vertikten het verder een schroef stil te zetten, maar door de stand van hun roer hadden we daar uiteindelijk weinig tot geen last meer van. Maar wat duurde en duurde het allemaal lang. Gelukkig dat we zo vroeg vertrokken waren, onze kans zou dan nog steeds op een plekje in de haven zijn met het uitzicht op de vesting van Namen. De Citadel, ’s avonds een plaatje om te zien. En dit is ook gebeurd. Even hadden we nog twijfels over hoe we zouden gaan aanleggen, met de neus of met kont naar de steiger, de stroming van de Maas zou het gaan bepalen. Maar….er was bijna geen waterverplaatsing te zien en langzaam maar gestaag schoven achterste voren de box in. En zo blijven de fietsen mooi bereikbaar. Ook voor het criminelen. Dit beseften we al te goed toen we hoorden van een Belgisch stel naast ons, die waren kort daarvoor beroofd van hun papieren, en zo zullen we alles meer dan goed moeten zekeren. Kilo’s zwaar slot eraan, verbonden met ons schip en daar nog eens een hoes er overheen. Deuren regelmatig achter je sluiten, handig als je boven op het achter dek zit de doezelen en je kijkers op de steigers krijgt. Dit voorkomt ongewenst bezoek. We hebben onderweg wel meegemaakt dat een klein groepje wandelaars zo aan boord stapten en de deuren probeerden en zelfs even naar binnen keken….Niet bij ons hoor.
Enfin van onze buurtjes Pasport, geld weg! Alleen van hem,
zij had alles nog bleek later. Het was gebeurd tijdens hun zwemparty, ze zagen
het zelfs gebeuren, maar waren te ver weg om nog iets te kunnen doen.
Dezelfde dag kwam hier ook nog een politiecontrole overheen.
Wat gebeurt dat toch vaak de laatste tijd. Ik blijf er maar over lezen in de
diverse blogs. Ze willen je papieren (vaarbewijs, marifoon) zien en bekijken ook
je zwemvesten en de datum op je brandblusapparatuur. Is dit soms een nieuwe
Europese regel of zo?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten